จากปู่ถึงหลาน(๑๖)
อ่าน: 1954 เขียนถึงทอฝันมาหลายตอน แต่เมื่อวันที่ ๒ กรกฎาคม ที่ผ่านมาทอฝันก็ได้น้องชายมาอีก ๑ คน เป็นที่ชื่นอกชื่นใจในตระกูลของพวกเราที่มีหลานเหลนที่เป็นผู้ชาย ทอฝันบอกว่าน้องชื่อ “มาวิน” หน้าตาหล่อดี นิ้วยาว นิ้วเท้าก็ยาวแบบปู่ทวด จมูกโด่งเหมือนทอฝัน แต่ทอฝันได้เห็นน้องเพียงสองวันนับแต่วันที่เกิดมาจนถึงวันนี้ คือวันที่น้องคลอด พาทอฝันไปเยี่ยมน้องกับวันที่น้องออกจากโรงพยาบาลกลับบ้านมาไหว้บรรพบุรุษ แต่ก็เห็นอาการทอฝันเรียกร้องความสนใจเป็นพิเศษ และวันที่ทอฝันไปเยี่ยมน้องทอฝันจามในห้อง แต่ก่อนหน้านั้นน้องก็จามก่อนแล้ว
วันถัดมา ปู่กลับจากงานมาจะรับทอฝันไปเยี่ยมน้อง คุณย่าบอกว่าวันนั้นทอฝันจามหลายครั้งก็เลยไม่พาไปเพราะน้องเพิ่งแรกคลอดยังไม่มีภูมิต้านทาน แต่ปู่ออกจากบ้านตอนหกโมงเย็นไปที่โรงพยาบาล ปรากฏว่าแม่หนอมเพิ่งกลับมาถึงห้องเพราะเดินไปดูหน้าลูกแต่เกิดเป็นลม มีคนช่วยพามาส่งห้อง ปู่ไปถึงพอดีก็เลยเฝ้าดูแลแทนพ่อเนติ์ที่มีภาระติดลูกค้าที่ร้าน ระหว่างนั้นแม่หนอมเข้าห้องน้ำปรากฏว่ามีเลือดออกมา จึงเรียกพยาบาลให้เข้ามาช่วยดูแล พยาบาลบอกว่าจะให้แม่บ้านมาทำความสะอาดให้ จนถึงสามทุ่มแล้วก็ยังไม่มา ปู่ก็เลยทำความสะอาดห้องน้ำให้แทน
ตอนที่แม่หนอมออกจากห้องน้ำมาแล้ว พยาบาลในห้องเด็กก็โทร.เข้ามาบอกว่าหลานตื่นแล้ว ปู่ก็เลยจะไปรับหลาน แต่พยาบาลสงสัยว่าเป็นใครเพราะไม่ใช่พ่อเด็ก บอกว่าเป็นปู่ก็ไม่ยอมให้เซ็นชื่อรับ แต่แม่หนอมก็เจ็บแผล เดินเหินก็ไม่สู้สะดวก พยาบาลก็ถือแผ่นชาร์ทเซ็นรับเด็กมาให้แค่หน้าห้องแม่หนอมก็เลยต้องออกไปเซ็นชื่อ
มาวินร้องเสียงดังแสดงว่าปอดดี แม่หนอมก็ยังไม่มีน้ำนมแต่ก็ให้มาวินดูดนมเพื่อกระตุ้นให้น้ำนมออกมา พอมาวินทำท่าหลับก็ให้ปู่รับมาวางในที่นอน พอวางก็ร้องไห้เสียงดัง ปู่เลยเอามาอุ้ม พออยู่ในอ้อมอกปู่มาวินก็เงียบ สงสัยว่าเป็นเพราะอากาศหนาว และพอผ้าอ้อมไม่กระชับ จึงคลี่ผ้าอ้อมออกเพื่อห่อตัวให้ใหม่ มาวินจะปากสั่นเพราะหนาวทั้งที่แอร์ในห้องปรับไว้ที่ ๒๗ องศาแต่ข้างนอกห้องอากาศเย็น
คืนนั้นฝนก็ตกหนัก พ่อเนติ์ก็ยังไม่มาปู่รอจนสี่ทุ่มหมดเวลาเยี่ยมแล้วและพามาวินส่งห้องเด็กอ่อนแล้วก็ขอตัวกลับ กลับมาถึงบ้านทอฝันหลับไปแล้ว
อ่านต่อ »
