ลานบนเกาะ

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ผมถูกเชิญขึ้นเวทีอภิปรายเรื่อง “ความท้าทายในการพัฒนาเด็กและเยาวชนภูเก็ตทางกาย ใจและสังคมในยุคดิจิตอล” ปรากฏว่าพอไปถึงมีผู้ร่วมอภิปรายเป็นสื่อมวลชน (คุณพนิดา ปากบารา) วัฒนธรรมจังหวัดภูเก็ต(คุณทวิชาติ อินทรฤทธิ์),ผู้อำนวยการวิทยาลัยอาชีวศึกษาภูเก็ต (อ.ถนอมศรี รัฐบุตร) ดร.ประพรศรี นรินทร์รักษ์ หน.กลุ่มงานพัฒนายุทธศาสตร์ แต่ละท่านสุดยอด ข้อมูลเพียบจากประสบการณ์จริง มีแต่ผมที่ขึ้นเวทีแล้วงงว่าถูกเชิญมาให้ฐานะอะไร ในฐานะอัยการหรือในฐานะฝ่ายการศึกษา อิอิ

ดร.ประพรศรี มีสถิติตัวเลขที่ได้จากการเก็บข้อมูลว่าเด็กภูเก็ตใช้โทรศัพท์ ถ้าเป็นเด็กประถมก็ประมาณ ๔๕ นาที ต่อวัน มัธยมก็ประมาณ ๕๙ นาทีต่อวัน และอุดมศึกษาก็ประมาณ ๖๕.๙ นาทีต่อวัน (แต่นี่เป็นค่าเฉลี่ย อาจจะขัดสายตาบางคนนะครับ เพราะบางท่านอาจเห็นเด็กคุยเป็นชั่วโมง) ถ้าเล่นอินเทอร์เน็ต ประถม ๔๕ นาที มัธยม ๕๗ นาที อุดมฯ ๖๕.๙ นาทีต่อวัน แต่ในความเป็นจริง ร้านเน็ตบางแห่งขายครึ่งชั่วโมงก็มี เด็กบางคนก็ซื้อเล่นทีละ ๒ชั่วโมงก็มีเหมือนกัน แต่ถ้าเล่นเกมส์ เด็กเล็กประมาณ ๗๗.๙ %  เด็กโต ๖๖ % ส่วนอุดมศึกษา ๙๓ % ที่เล่นเกมส์ เด็กที่ไปคลอดบุตร อายุ ๑๐-๑๔ ในปี ๕๐ มี ๑๒ คน (งงไหมละครับ) อายุ ๑๕-๑๙ ปี มี ๗๘๕ คน เด็กเข้าเวบโป๊ แน่นอนชายมากกว่าหญิง แต่ที่น่าสนใจก็คือเด็กผู้หญิงก้เข้าไปดูมากขึ้น เด็กผู้หญิง ม.๒ เข้าไปดู ๑๙.๒ % ม.๕ เข้าไปดู ๓๐.๕% เด็กอาชีวะ ๒๘.๔ % มาเรื่องอ่านหนังสือโป๊ เด็กหญิง ม.๒ อ่าน ๒๕ % ม.๕ อ่าน ๕๘% อาชีวะ ๕๑ % (แปลกไหมครับทำไมอาชีวะน้อยกว่า ม.๕  อิอิ) แต่พอมาดูเรื่องการมีเพศสัมพันธ์มันจะได้คำตอบว่าเด็กหญิงม.๕ มีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจาก ๙.๕ ในปี ๔๗ มาเป็น ๑๑.๓ ในปี ๕๐ ในขณะที่อาชีวะยังคงที่อยู่ที่ ๒๔ %ตั้งแต่ปี ๔๗ ถึง ๕๐ และที่น่าตกใจเด็กม.๒ มีคู่นอนมากกว่า๑ คนถึง ๓๓% ส่วนเด็กม.๕ กับอาชีวะ อยู่ที่ ๑๗ พอกัน และในทุกกลุ่มที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับยาเสพติดหรือสารเสพติดของมึนเมา เรื่องของสุรามาอันดับ ๑ ในทุกกลุ่ม หญิงชายม.๒ เท่ากันที่ประมาณ ๓๕ %,ม.๕กับอาชีวะ ชายอยู่ที่ ๖๕% หญิงอยู่ที่ ๔๙ %พอกัน

ทราบไหมครับว่าภูเก็ตได้รับการจัดให้เป็นจังหวัดที่มีการพัฒนาดีที่สุดทั้งทางด้านพัฒนาคน และคุณภาพชีวิตจากดัชนีความก้าวหน้าของคนหรือดัชนีการพัฒนามนุษย์ขององค์การสหประชาชาติ ในปี ๒๕๔๗,๒๕๔๙,๒๕๕๐ (มีทั้งหมด ๘ ด้านครับ ด้านสุขภาพ การศึกษา ชีวิตการงาน รายได้ ทีอยู่อาศัยและสภาพแวดล้อม ครอบครัวและชุมชน คมนาคมและการสื่อสาร การมีส่วนร่วม)

อ.ถนอมศรี บอกว่าเด็กขี่จักรยานยนต์จนสว่างก็มี ขับไปรอบเกาะ พ่อแม่เป็นตัวสำคัญตอนก่อนลูกเกิดทานอาหารอย่างดีประคบประหงม แต่พอหลังคลอดไม่ค่อยได้สนใจดูแลสักเท่าไหร่ เหมือนปลูกต้นไม้แต่ใส่ปุ๋ยตั้งแต่ยังเป้นเมล็ด พอมันแตกเป็นต้นแล้วก็ไม่ใส่ปุ๋ยอีกเลย   เด็กปัจจุบันแต่งกายไม่สุภาพแต่พ่อแม่ก็ไม่เอาใจใส่ ใส่กางเกงขาสั้นมาโรงเรียนหรือใส่ไปในตลาดขาสั้นจุ๊ดจู๋ แต่บางทีผู้ปกครองก็นุ่งกางเกงขาสั้นจู๋มาโรงเรียนเหมือนกัน เฮ้อ… และที่น่าแปลกในภูเก็ตเป็นเมืองติดทะเล แต่เด็กภูเก็ตไม่เก่งในกีฬาเรือใบ พายเรือ วินเสิร์ฟ ทำไมไม่พัฒนาเด็กให้เก่งไปทางกีฬาบ้าง

คุณทวิชาติ บอกว่ามีการเฝ้าระวังเตือนภัยทางสังคม เมื่อเดือน พฤษภาคม ๕๑ ได้มีการกำหนด ๙ ประเด็น คือ ยาเสพติด ติดเกมส์ มั่วสุม รถแข่ง มีเพศสัมพันธ์ คุณภาพการศึกษา ไม่เชื่อฟังบิดามารดา มีพฤติกรรมไม่เหมาะสม มีพฤติกรรมเสี่ยงต่ออาชญากรรม และเน้นไปที่เด็กติดเกมส์ ไปตรวจร้านเกมส์ ในอ.เมืองมีร้านเกมส์เยอะมาก กะทู้ส่วนใหญ่คนที่เข้ามาเล่นเป็นชาวต่างชาติ ที่อ.ถลางมีไม่มาก

คุณพนิดา ก็พูดถึงความรับผิดชอบของสื่อในการรับโฆษณา โฆษณาเกี่ยวกับสุราหรือเบียร์ไม่รับ หรือโฆษณาที่ทำเสียงเซ็กซี่ก็รับไม่ได้ สังคมเรามีเรื่องมากมายที่ต้องช่วยกันดูแล และการพัฒนาต้องให้เด็กได้รับรู้ในเรื่องความดีงาม

มาถึงผม ก็บอกว่าการพูดเป็นคนสุดท้ายนี่ดีไม่ต้องพูดมาก เพราะเขาพูดในเรื่องที่เราจะพูดหมดแล้ว ฮา…แต่ก็ได้บอกว่าทุกท่านที่มานั่งในห้องประชุมที่คิดจะทำแผนพัฒนาเด็กขอให้มองย้อนมาที่ตัวเองก่อน เช่น เราบอกว่าเราจะพัฒนาเด็กให้รักการเรียนรู้ ตัวท่านเองรักการเรียนรู้ไหม วันๆอ่านหนังสือหาความรู้บ้างไหม ผมเลยเสนอแนะว่า การวางแผนพัฒนาเด็กและเยาวชนก็ต้องวางแผนพัฒนาครู พัฒนาผู้ปกครอง พ่อแม่ พัฒนาตัวผู้บริหารประเทศ ผู้บริหารท้องถิ่น ผู้บริหารโรงเรียน พัฒนาชุมชน พัฒนาที่สังคมให้ลดความเป็นทุนนิยมลง ได้พูดให้ฟังว่าการศึกษาที่เน้นการแก่งแย่งชิงความเป็นเลิศ ก็มีส่วนสร้างความแตกแยกในสังคมเพราะเด็กจะรู้สึกการแย่งชิงมาตั้งแต่เป็นนักเรียนแล้ว  กับเล่าให้ฟังเรื่องชุมชนบ้านช้างเชื่อ เขาพัฒนาทั้งๆที่อยู่ในป่าขับรถกว่าจะไปถึง จากภูเก็ตร้อยกว่ากิโล หนังสือในห้องสมุดดีกว่าห้องสมุดบางแห่งในภูเก็ตเสียอีก อิอิ..และที่สำคัญก็คือการสร้างจิตสำนึกของผู้คนในสังคมไม่ว่าจะเป็นชาวบ้าน ผู้ประกอบธุรกิจ ให้คิดถึงสังคมเป็นหลักแทนที่จะคิดเฉพาะผลประโยชน์ของตัว เล่าให้ฟังว่า ร้านรับซื้อของเก่าที่รับซื้อเศษสายไฟ ฝาท่อปิดคูระบายน้ำ ผมสั่งดำเนินคดีเพราะขาดความรับผิดชอบต่อสังคม เพราะหากไม่ทำเช่นนี้การลักสายไฟ ลักฝาท่อก็ยังคงเป็นอยู่เช่นนี้  อ้อ..และผมยังเล่าให้ฟังว่าเรามีกฎหมายใหม่คือ พรบ.ส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ พ.ศ.๒๕๕๐ บังคับใช้เมื่อ ๑๔ เมษายน ๒๕๕๑ หลักการคือให้เด็กและเยาวชนเข้ามามีส่วนร่วม และได้รับสิทธิเต็มที่ มีสิทธิไดรับการจดทะเบียนรับรองการเกิด การพัฒนา การยอมรับ และการคุ้มครอง มีสิทธิได้รับการสนับสนุนการทำกิจกรรมโดยองคืกรปกครองส่วนท้องถิ่น และเด็กและเยาวชนจำนวน ๒ คนมีสิทธิเข้าเป็นกรรมการในคณะกรรมการส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ ด้วย

การอภิปรายครั้งนี้มี นพ.ภาสกร อัครเสวี ผู้อำนวยการศูนย์ความร่วมมือไทยสหรัฐด้านสาธารณสุข เป็นผู้ดำเนินการอภิปราย เนื่องจากเราถูกล้ำเวลามา เราก็ล้ำเวลาต่อเที่ยงครึ่งก็ต้องรีบจบ คนอื่นได้สรุป แต่ของผมถูกข้าม สงสัยว่าบรรยายดีแล้ว เอิ้กๆๆ

« « Prev : มาเล่านิทานเรื่องนกแก้วกันดีกว่า อิอิ

Next : ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ » »