คนถางทาง

ข้อควรคิดก่อนไปเที่ยววังน้ำเขียว

สวิตเซอแลนด์แดนอีสาน..เว่อเห่อฝรั่งกันไปโน่น ว่าแล้วรีสอร์ทต่างๆก็ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด นักการเมืองไปกว้านซื้อที่เอาไว้ “พักผ่อน” นายทุนก็กว้านซื้อเพื่อเก็งกำไร ngoก็ไปอยู่กันมาก ไม่เว้นแม้แต่พระและวัด  ส่วนประชากรไทยก็ไปเที่ยวกันสนุกสนาน ได้ความรู้สึกดีๆกลับมา หลายคนคิดว่าไปช่วยอนุรักษ์ธรรมชาติด้วยซ้ำไป

แต่หารู้ไม่ว่าพื้นที่แห่งนี้คือคอขวดที่เป็นรอยเชื่อมต่อระหว่างป่าใหญ่สามป่า คือ เขาใหญ่ ทับลาน และปางสีดา  ถ้าทำคอขวดนี้ให้เป็นป่าขึ้นมาได้ เราจะได้ป่าผืนใหญ่มหาศาลที่ต่อเชื่อมกัน ที่จะช่วยเสริมสร้างระบบนิเวศของเราให้ดีขึ้นอย่างมาก  แต่ถ้ายิ่งไปลงทุน ไปเที่ยวกันมากเท่าไร ก็ยิ่งไปช่วยทำลายระบบนิเวศอันเปราะบางนี้มากเท่านั้น

ความฝันผมคือ รัฐออกพรบ.พิเศษมาจัดการปัญหาวังน้ำเขียวด้วยการเวนคืนที่ดิน ซึ่งทำได้ไม่ยากนักหรอกเนื่องเพราะการถือครองยังมีประชากรน้อยมาก และส่วนใหญ่ถือแบบผิดกฎหมายอีกต่างหาก  สำหรับประชาชนในพื้นที่จริงๆ ที่ทำเกษตรมาแต่เดิมก่อนพศ. ๒๕๓๐ เชื่อว่ามีไม่มากเกิน 1 พันครัวเรือน รัฐสามารถจัดการได้ด้วยมาตรการชดเชยทางเศรษฐกิจ ทั้งแบบให้เงินและให้งานทดแทน  ส่วนปชช.ชั้นสูงที่เข้าไปภายหลังก็มีอีกมาตรการหนึ่งในการแก้ปัญหา

สำหรับถนนสาย 304 ที่ตัดพาดผ่านเชื่อมระหว่างปักธงชัยและกบินทร์บุรีนั้น ก็ให้ทำการยกระดับขึ้นเป็นถนนลอยฟ้า เป็นช่วงๆ โดยเฉพาะช่วงที่ผ่านหุบเขา ส่วนช่วงผ่านภูเขาก็ทำรั้วกั้น ทั้งนี้เพื่อให้สัตว์ป่าเดินทางเชื่อมต่อระหว่างป่าทั้งสามได้ งานนี้อาจลงทุนประมาณ 1 หมื่นล้านบาทเท่านั้น

ผมเชื่อว่าป่าในเมืองไทยอีกจำนวนมากยังสามารถฟื้นฟูได้ด้วยมาตรการดังที่เสนอมานี้ เช่น ป่าสามร้อยยอด ซึ่งผมเห็นว่าเป็นวนอุทยานที่มีความหลากหลายทางธรรมชาติมากที่สุดในประเทศ มีทั้งชายหาด ป่าชายเลน ป่าดิบแล้ง ป่าดิบภูเขา และป่าดิบชื้น แต่อนิจจาวันนี้มันถูกรุกล้ำเกือบหมดแล้ว ทั้งที่จำนวนครัวเรือนที่รุกล้ำน้อยมาก แต่รัฐก็ไม่มีน้ำยาทำอะไรได้ เนื่องเพราะขาดจิตสาธารณะและคิดไม่เป็น

ผมได้เสนอมานานนับสิบปีแล้วว่า ให้เสนอมาตรการทางเศรษฐกิจ เช่น เอานิคมอุตสาหกรรม (ประมง อาหารกระป๋อง) ไปตั้งไว้ริมป่า  ให้สิทธิการจ้างงานเหนือคนอื่นทั่วไปถ้าอพยพออกไปทำงาน มีบ้านให้อยู่ราคาถูก  ถ้าไม่ออกก็กำหนดโทษแล้วรอลงอาญา ตัดน้ำ ตัดไฟ และให้มีสิทธิรอลงอาญาเฉพาะรุ่นนี้เท่านั้น ส่วนรุ่นลูกจะจัดการเด็ดขาด  ทำแบบนี้พวกลูกๆ ก็จะออกกันไปหางานทำกันหมด ส่วนพ่อแม่อย่างมาก 50 ปีก็ตายกันหมดแล้ว ประเทศก็ได้ป่าคืน เป็นการวินๆ ที่ไม่มีใครเดือดร้อน  (มากนัก)

…ทวิช จ. (๒๓ มกราคม ๒๕๕๔)

« « Prev : ภูมิปัญญาแมวที่น่าเลียนแบบ?

Next : ทำไมไทยไม่เจริญเท่าฝรั่ง (๑) » »