คนถางทาง

ชาติไทยเราเสียดินแดนให้ฝรั่งเศสมากมายหลายครั้ง  ที่น่าเจ็บช้ำอย่างยากจะเลือนลืม แต่การเสียดินแดนในสามจุดคือ 1) จำปาศักดิ์  2) เสียมเรียบ พระตะบอง ศรีโสภณ  3) ปราสาทพระวิหาร มีลักษณะเด่นที่น่าสนใจ

จะเห็นว่าการเสีย 3 จุดนี้มีลักษณะที่คล้ายกันคือมีโบราณสถานสำคัญอยู่ด้วย 

ที่เป็นดังนี้อาจเป็นเพราะนิสัยคนฝรั่งเศสมักเป็นชาติที่มีรสนิยมด้านศิลปะและวัตถุโบราณสูง เรื่องอาหารการกินก็ประดิษฐ์ประดอยมากกว่าคนยุโรปชาติอื่น  พระราชวังแวร์ซายก็ใหญ่โตหรูหราที่สุดในโลก (สร้างด้วยภาษีราษฎรที่ขูดเลือดประชาชนอย่างมหาโหด รวมทั้งสมบัติที่ไปเอามาจากอาณานิคมที่ทวีปอเมริกา) 

พอฝรั่งเศสหันมาล่าอาณานิคมทางเอเชียตะวันออกเฉียงใต้บ้าง  ก็มาเห็นดินแดนขอมโบราณที่อุดมไปด้วยศิลปวัตถุ ก็เกิดความละโมบอยากได้ทันที ทั้งที่ฮุบเอาดินแดนเขาไปเกือบหมดประเทศแล้ว (คือลาวทั้งประเทศและเขมรส่วนนอก)  ก็ยังมิวายขอตอดนิดตอดหน่อยเพื่อเอาสามจุดนี้เป็นของแถม 

พรมแดนสยามกับอินโดจีน ยาวหลายร้อยกิโลเมตร จาก จ.เลยถึง อ.โขงเจียม ต่างก็ใช้แม่น้ำโขงเป็นเส้นแบ่งเขตแดนมาตลอดแนว แต่พอฝรั่งเศสเห็นวัดภูที่จำปาศักดิ์ พวกเขาก็ลากเขตแดนตัดเข้ามาฮุบเอาไปดื้อๆ 

จากนั้นก็ลามมาเสียมราฐ  ที่เขาคงอยากได้มากที่สุด เนื่องจากมีปราสาทนครวัดนครธมอยู่  ก็เลยอ้างโน่นอ้างนี่แบบหมาป่าลูกแกะ ฮุบเอาไปจนได้ 

กรณีเขาพระวิหารก็ซ้ำรอยเดิม ใช้สันปันน้ำมายาวเหยียดพอมาเห็นพระวิหารเขาก็ขีดวกเข้ามาหน้าตาเฉย

จุดหนึ่งที่น่าสนใจมากคือ ชัยบุรี (ฝั่งขวาแม่น้ำโขง ติดกับจ.น่าน) ไม่รู้ว่าฝรั่งเศสเอาเหตุผลแบบหมาป่าอะไรมายึดไป โดยขีดอ้อมแม่น้ำโขงเข้ามาเสียมากหลาย ทั้งที่ก็ไม่มีโบราณสถานสำคัญ  อาจเป็นว่าเอาไว้ก่อนดีกว่าไม่เอา อย่างน้อยเอาไว้เป็นเบี้ยแลกกับดินแดนอื่นๆก็เป็นได้

 เราต้องรบกับเขมรวันนี้ก็เพราะอดีตอันขมขื่นที่ฝรั่งเศสได้ทำทิ้งไว้ ว่าไปแล้วหลายจุดทั่วโลกที่รบกันมาก บางทีตายเป็นล้านๆ เช่น ในอัฟริกาล้วนเกิดจากผลพวงของการแบ่งดินแดนของเจ้าอาณานิคมในยุโรปทั้งสิ้น โดยเฉพาะฝรั่งเศสกับอังกฤษ

 สักวันหนึ่งกฎแห่งกรรมคงตามทันพวกนี้อย่างสาสม ความจริงก็ตามทันระดับหนึ่งแล้ว เช่นพวกทาสจากอาณานิคมที่พวกเขาจับตัวไปรับใช้ในประเทศแม่ตอนนี้ก็แพร่พันธุ์เข้าไปเกาะกินสังคมมากหลาย กลืนไม่เข้าคายไม่ออก  

 ในพศ.นี้ ๒๕๕๔ ไทยเราเรียนรู้อะไรบ้างจากยุคล่าอาณานิคม สมัยก่อนเรายังรบกับฝรั่งเพื่อพิทักษ์ชาติ วันนี้เราเชื้อเชิญเอาพรมปูให้เขาเข้ามาเป็นเจ้าอาณานิคมด้วยซ้ำไป ด้วยการออกกฎหมายสนับสนุนอำนวยความสะดวกกันยกใหญ่

 จนตอนนี้รายได้ประชาชาติ 70% อยู่ในมือของพวกนักล่าชาวต่างชาติไม่กี่คน  รายได้อีก 25% อยู่กับคนชั้นสูงและชั้นกลางที่หากินอยู่กับเศษขนมปังหล่นที่เขาโยนให้  โดยคนไทย 90% ของประเทศมีสวนแบ่งรายได้เพียง 5% เท่านั้น

 จึงไม่น่าแปลกใจว่าทำไมเงินเพียง 500 บาทยังสามารถซื้อเสียงได้ในยามเลือกตั้ง หรือ จ้างให้มาชุมนุมได้ในยามที่ต้องการกดดันรัฐบาล  เพราะคนที่ซื้อหรือจ้างนี้เขาได้เศษขนมปังก้อนใหญ่จากนายอาณานิคม เขาบิแจกนิดเดียวให้ประชาชน 90% ขนหน้าแข้งไม่พอร่วงหรอก แล้วนี่ถ้านายใหญ่ต่างชาติเขาเอา 70%  มาบิแจกบ้างเล่า ประเทศไทยจะเหลืออะไรหรือ

เมื่อไร ผู้มีบุญญาธิการจะมาเกิด เพื่อช่วยประกาศอิสระภาพให้ไทยพ้นจากการเสียกรุงครั้งที่ 3 ..ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก

…ทวิช จิตรสมบูรณ์ (๑๓ กพ. ๒๕๕๔)

« « Prev : สวัสดีสวีเดน (๓)

Next : เห่อหรั่ง ระวังเมร็ง (กินแบบไต ไร้เมร็ง) » »