คนถางทาง

สังเกตไหมครับว่า 20 ปีที่ผ่านมา ธุรกิจที่เบ่งบานมากเป็นที่สองรองจากร้านขายมือถือ คือ ร้านตัดแว่น

หลงดีใจนึกว่าคนอ่านหนังสือกันมากจนตาสั้นกันหมด แต่เออ่านหนังสือทำไมมันโง่กันมากกว่าสมัยโบราณหว่า

ในที่สุด ก็พบตัวเชื่อม คือ บริษัทผลิตชิ้นส่วนอีเล็กทรอนิกส์ของต่างชาติ ที่มาลงทุนกันมากมาย จ้างคนงานนับแสนนับล้านคน จนอุตสาหกรรมนี้กลายเป็นอุตสาหกรรมที่ทำรายได้ส่งออกให้ประเทศมากที่สุด…จนนักวิชาการ นักการเมืองหลงใหลได้ปลื้ม กำลังวางนโยบายให้ประเทศไทยเลิกทำเกษตรกรรม เพราะรายได้น้อยมาก แต่งั่งพวกนี้คิดอย่างไรก็ไม่ออกว่ารายได้กรรมมารอพวกนี้ 90% อยู่ในกระเป๋านายทุนต่างชาติ

ผมไปสืบถามมา จากญาติพนักงานหลายคน ต่างให้การตรงกันว่าบริษัทพวกนี้มักจะให้ลองงาน 3 เดือน พอลองงานเสร็จก็ตาสั้นพอดี เพราะต้องทำงานใช้สายตามากในการประกอบชิ้นส่วนเล็กๆ (ก็มันอีเล็กฯ) จากนั้นก็ไม่ได้รับการบรรจุ ปล่อยลอยแพ ต้องไปตัดแว่นสายตาใส่กันมาก ค่าตัดแว่นพอๆกับเงินเดือนลองงานสามเดือน เท่ากับว่าไปรับใช้พวกมันฟรีๆ แถมเป็นคนกึ่งพิการทางสายตาไปตลอดชีวิต

ส่วนพวกตาแข็งแรงทำงานสามเดือนแล้วตาไม่สั้น ก็ได้บรรจุ ซึ่งทำให้ชิ้นงานพวกมันมีคุณภาพดีกว่าจ้างพวกใส่แว่น เพราะงานพวกนี้สายตาสำคัญมาก ส่วนสมองใช้น้อยมาก เข้าใจไหม

นี่แหละพี่น้องเอ๋ย นโยบายอันโฉดเขลาของรัฐบาลเรา ที่คิดกันง่ายๆ ได้เพียงแค่การขายแรงงานราคาถูกรับใช้นายทุนต่างชาติ ไม่เคยคิดสร้างชาติด้วยมือของคนไทยเราเอง ก็ต้องถูกเขาข่มขืนแล้วลอยแพเอาอย่างนี้แหละ และอีกหน่อยพอเขาสูบเลือดชาติเราหมดแล้ว เขาก็จะลอยแพชาติเราอีกต่างหาก พวกเราก็เหลือแต่ซากประเทศเอาไว้ตั้งต้นกันต่อไป

ท่านนัยกอ ท่านรอมอตอ ผู้ทรงเกลียดทั้งหลาย ท่านสำเหนียกภัยที่ว่ามานี้บ้างไหม หรือว่า ท่านสบายแล้ว ได้สายสะพายถ่ายรูปติดห้องรับแขกแล้ว ลูกเต้าก็ไปเรียนนอกกันหมดแล้ว ท่านก็เลยไม่ต้องคิดอะไรให้ไกลตัวไปกว่านี้แล้วใช่ไหม

« « Prev : เมื่อปลาฝรั่งสอนหมาไทย (หมา=doc)

Next : ไทยเวียตนาม..ใครจะถึงเส้นชัยก่อนกัน » »