ลานสันติสุข

          เรามาฟังบทสรุปที่วิทยากรแต่ละท่านสรุปกันนะครับ เริ่มจากหลวงพี่ติ๊ก ก่อนท่านจะไปฉันเพล ก็เลยขอให้จบก่อน ท่านก็ได้นำกลอนของคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ในบทที่เกี่ยวกับบุญคุณครูซึ่งเป็นที่รู้จักกันดี ที่ว่า…ใครคือครู ครูคือใคร ในวันนี้  ใช่อยู่ที่ ปริญญา  มหาศาล……… และลงท้ายว่า “ขอมอบเพลงนี้มาบูชาครู” เพื่อบูชาครูทุกท่าน เพราะครูเป็นผู้นำความคิด เป็นผู้เสียสละจริงๆ เพียงถูกฆ่ามากไปหน่อย…อิอิ..เมื่อกี้ อ.ประสิทธิ์ ว่า ท่านอัฮหมัดสมบูรณ์ว่าเหมือนพันธมิตร แต่อาตมาว่า อ.ประสิทธิ์ เหมือนสนธิมาเอง ฮา….. อ่านต่อ »

 เอ๊า…เตรียมรับประเคน อิอิ ผมจะเล่าให้ฟังต่อว่าหลวงพี่ติ๊กกับวิทยากรท่านอื่นว่าอย่างไรกันบ้าง เรายังอยู่ที่หลวงพี่ติ๊กครับ
 หลวงพี่บอกว่า เมื่อเด็ก(เจ้าจุก)ไม่รู้ ผู้ใหญ่ก็ต้องบอก ต้องสอน มาจากแม่จากพ่อด้วยความเมตตา หากสอนเขาดีๆ ก็จะไม่เกิดเหตุการณ์ “กรรมใดใครก่อ ทุเรียนนั้นคืนสนอง”…. อิอิ

อ่านต่อ »

          เมื่อวันที่ ๒๙ – ๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๑ เราได้เดินทางสายที่ ๑ ไปยังปัตตานี สายที่ ๒ ไปที่นราธิวาส แล้วไปรวมกันที่ยะลา เพื่อร่วมงานมหกรรมสันติวิธีที่มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา เราปัดเวทีร่วมเสวนาในหัวข้อดังกล่าว โดยมีพระมหานภันต์ สนฺติภทฺโท(ถาวรบรรจบ) นายอัฮหมัดสมบูรณ์ บัวหลวง รศ.เสาวนีย์ จิตต์หมวด และนายประสิทธิ์ เมฆสุวรรณ โดยมี พลเอกเอกชัย ศรีวิลาศ เป็นผู้ดำเนินรายการ อ่านต่อ »

          มาถึงบทสรุป จากการที่ได้ไปดูงานที่ระยอง ในการพบตัวแทนของทุกฝ่าย แม้จะไม่ได้ทำวิจัยกันอย่างจริงจังเนื่องจากจำกัดด้วยเวลา แต่ข้อมูลที่เราได้เป็นข้อมูลจริงและตรง จึงพอจะบ่งบอกบางสิ่งบางอย่างได้ค่อนข้างจะชัดเจนพอสมควรและสรุปได้ดังนี้ อ่านต่อ »

          เรามาต่อกันที่คุณอมรา พวงชมภู พี่อำของเรา ซึ่งพูดสรปได้ข้อคิดที่ดีมาก โดยที่ไม่ได้อำภาคราชการแต่อย่างใด…อิอิ   อ่านต่อ »

          คราวที่แล้วท่านโยธาธิการจังหวัดได้มาเล่าให้พวกเราฟังเกี่ยวกับเรื่องผังเมืองว่า ทำไมเขตพื้นที่สีเขียวของระยองจึงกลายเป็นสีม่วงได้ทั้งๆที่ชาวระยองเขาคัดค้าน ท่านต่อไปที่มาเล่าให้พวกเราฟังก็คือท่านแรงงานจังหวัด (คุณสมพร พัฒนชัยวัฒน์) โดยมีพวกเราป้อนคำถาม อ่านต่อ »

          ขอต่อเลยนะครับ เพราะเราถามกันต่อเนื่อง คราวนี้ก็มาถึง ดร.อิศรา ถาม ๑.เรื่องประชากรแฝงที่ทำให้อัตราการเกิดโรคมันเพี้ยนไป ทำให้การจัดสรรงบประมาณไม่ได้ดังที่ควรจะเป็น จากเมื่อ ๑๐ ปีที่แล้วประชากรแฝงที่เพิ่มขึ้น ๑๐๐% จนมาถึงเกือบ ๒๐๐ % ในปัจจุบัน มีแนวทางที่จะทำให้ประชากรแฝงให้เป็นประชากรจริงอย่างไร ๒.สิ่งแวดล้อมขณะเกิดเหตุมลพิษเบื้องต้นเราไม่รู้ว่าต้นเหตุมาจากโรงงานใดในหรือนอกนิคม เวลาเจอแล้วสั่งให้แก้ไขแต่ความเสียหายที่เกิดขึ้นมาแล้ว เขาจะต้องรับผิดชอบด้วยหรือไม่ ๓.ผังเมือง เนื่องจากอยู่ในการนิคมอุตสาหกรรม จะอยู่ในความควบคุมของการนิคมอุตสาหกรรมด้วยหรือไม่ เช่น การถมทะเลออกไปการนิคมอุตสาหกรรมทำได้เรื่อยๆหรือไม่ เพราะมีการขยายโรงงานลงไปในทะเล ในส่วนบนบกเขตกันชนเมื่อสิบปีที่แล้วมันกว้างกว่าในปัจจุบัน ขอทราบว่ามันมีปัญหาอะไรจะแก้ปัญหาอย่างไร อ่านต่อ »

          หลังจากสโหลสเหลกลับที่พัก และร่วมงานเลี้ยง แสดงละครเสร็จ เช้าวันนี้กลุ่มของผมได้เดินทางไปศาลากลางจังหวัดระยองเพื่อพบกับหัวหน้าส่วนที่เกี่ยวข้อง โดยมีอุตสาหกรรมจังหวัด(คุณชูชัย สินธุวงษ์),สาธารณสุขจังหวัด(นพ.กฤษณ์ ปาลสุทธิ์),โยธาธิการและผังเมืองจังหวัด(คุณเมธาวัฒน์ ศรีวงศ์),ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมจังหวัด(คุณวิชัย อุดมศรีวัฒนา),แรงงานจังหวัด และหัวหน้าสำนักงานจังหวัด (คุณรัตนา  ศรีศุภรัตน์) มาต้อนรับและตอบข้อซักถามจากพวกเรา วันนี้ไม่มีบรรยายสรุปเพราะเราได้ข้อมูลจากท่านผู้ว่าราชการจังหวัดมาก่อนแล้วและยังไปลงพื้นที่เก็บข้อมูลอีกส่วนหนึ่งต่างหาก เราจึงอยากฟังความจริงจากมุมมองของภาครัฐว่า ความจริงคืออะไร หลังจากที่หัวหน้าส่วนและพวกเราได้แนะนำตัวซึ่งกันและกัน ความมันก็บังเกิด อิอิ อ่านต่อ »

          เราขึ้นรถบัสเดินทางกันต่อ ระหว่างนั่งรถเราก็ถามกันว่ารู้สึกอย่างไรกันบ้าง บังยุบบอกแสบจมูก ผมรู้สึกว่าคอแห้งๆ ครูบาก็บอกรู้สึกหายใจขัดๆ  แล้วเราก็คุยกันด้วยความสงสัยว่า คนที่เขาป่วยเขาคิดอย่างนี้  คนอยู่ได้เขาคิดอย่างไร เราน่าจะมีโอกาสไปคุยกับคนที่เขาอยากให้มีโรงงานอุตสาหกรรม ผมกับบังยุบคุยกันเรื่องยางพาราที่เห็นปลูกอยู่ข้างทางว่าไม่รู้เขาทำเป็นแผ่นแบบบ้านเราไหมหรือเขาขายเป็นน้ำยาง แล้วบังยุบก็เปรยขึ้นมาว่ามันก็ยากเหมือนกันนะ ที่จะให้เลิกโรงงานอุตสาหกรรม ผมบอกว่า แค่ให้หยุดเฉยๆไม่ทำต่อก็ยังยากเลย เพราะก่อนจะสร้างมันต้องมีการสำรวจวิจัย ลงทุนไปเท่าไหร่แล้วจะให้เขาเลิกเฉยๆ ใครจะรับผิดชอบเงินลงทุน…เราชวนกันดูแม่น้ำลำคลองว่าสีมันแปลกๆไม่เหมือนบ้านเรา อ่านต่อ »

          เราออกเดินทางกันต่อ ระหว่างทางคุณสุทธิก็จับไมค์เล่าเรื่องอธิบายให้เราฟังเป็นระยะๆ ผมว่าวิธีการเรียนรู้แบบนี้มันได้ผลกว่านั่งเรียนในห้องเรียน เพราะพอเราเรียนรู้เรื่องปัญหาแล้วลงไปในพื้นที่เลย เราก็จะรู้เลยว่าในแต่ละฝ่ายพูดถึงอีกฝ่ายหนึ่งอย่างไร หน้าที่ของพวกเราจึงมีหน้าที่ในการคัดกรองความรู้ที่ได้รับมาว่าจริงแท้แค่ไหน อ่านต่อ »