อีกมุมหนึ่งของภาวะจำศีล
ในแต่ละวัน ร่างกายต้องเผาพลาญพลังงานตลอดเวลา จะเดิน หายใจ หัวใจสูบฉีดเลือด ย่อยอาหาร หลับ หรือแม้แต่ใช้ความคิด
ที่ต้องมีการเผาผลาญพลังงานก็เพื่อนำไปทำให้อุณหภูมิร่างกายคงตัว และนี่เป็นต้นเหตุให้ต้องกินอาหาร
เมื่อมีกินเพียงพอ ร่างกายก็เผาผลาญพลังงานเป็นปกติ เมื่อไรที่อาหารหายาก กินลดลง หรือไม่กิน ก็จะมีการปรับตัวให้เข้ากับสภาพนั้นๆ การจำศีลก็เป็นหนึ่งในการปรับตัวที่ว่า
เมื่อไรที่คนยังมีชีวิต การเผาผลาญพลังงานก็ยังอยู่คู่กันไป มีแต่คนที่ตายแล้วเท่านั้น ที่ยุติการเผาผลาญพลังงานให้ร่างกาย ความร้อนที่เกิดจากการเผาผลาญถูกนำไปปรับอุณหภูมิกายให้คงที่ อุณหภูมิที่ร่างกายปรับไปสู่ก็คือ 37 องศาเซลเซียส นั่นแหละ การปรับไม่มีเวลาหยุดจนกว่าชีวิตจะหาไม่
ผลของภาวะจำศีล จึงเป็นเรื่องสัมพัทธ์ระหว่างการถ่ายเทความร้อนของร่างกายออกในอีกนัยยะหนึ่ง
นาฬิกาชีวิตเป็นตัวหลักกำหนดเวลาทำงานของแต่ละอวัยวะ และฮอร์โมนแต่ละตัว
ผลการทำงานที่สัมพันธ์กันของอวัยวะทุกส่วน มีเป้าหมายที่การคงอุณหภูมิที่เหมาะสมให้แต่ละจุดของร่างกาย ธรรมชาติจึงสร้างกลไกรับรู้ไว้ให้ โดยมีกลไกการ set point อุณหภูมิที่เย็นไป ร้อนไปเอาไว้เตือน
เมื่อไรอุณหภูมิตรงนั้นเย็นไป ร้อนไป ส่วนนั้นๆของร่างกายก็จะส่งสัญญาณความไม่ธรรมดาขึ้นมาบอกทันที แล้วกลไกปรับอุณหภูมิก็เริ่มขึ้น กลไกนี้ทำงานแบบอัตโนมัติ ใครหยุดใครห้ามไม่ได้
การปรับอาหารจากเมนูข้าวกับเนื้อสัตว์บางมื้อ ผักบางมื้อ มาเป็นผักและพืชเต็มร้อย โดยไม่มีข้าว เป็นการลดอัตราการเผาผลาญพลังงานให้ต่ำแบบทันทีทันควัน
ระยะของการใช้ชีวิตแบบฤาษี หรือเริ่มฝึกใช้ชีวิต จึงเป็นช่วงที่คนนำตัวเองเข้าสู่ภาวะจำศีลโดยปริยาย
การกินเนื้อสัตว์ กินมาก กินหวาน แล้วจู่ๆงด หรืออด ก็นำพาร่างกายเข้าสู่ภาวะจำศีลชั่วคราวด้วย
เมื่ออัตราเผาผลาญลดลง set point จะทำงานเตือนให้ปรับเพิ่มอุณหภูมิ ช่วงของเวลานี้จะเกิดการดึงไขมันสะสมมาเผาผลาญ เพื่อชดเชยอัตราเผาผลาญที่หายไป
ถ้าเดิมร่างกายคนนั้นใช้พลังงานสูง ไขมันจะถูกดึงมาเผาผลาญชดเชยมาก การจำศีลทันที จึงมีดีตรงได้ช่วยลดพุงได้ทันใจ อย่างที่ได้รู้เห็นจากประสบการณ์ธรรมชาติบำบัดของพ่อครูสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
การเห็นร่องรอยของความตรากตรำในร่างกายของพ่อครูชัด ซูบจนดูเหมือนป่วยไข้ เกิดจากไขมันที่เคยมีอยู่ใต้หนังหายไปอย่างรวดเร็วนั่นเอง
« « Prev : ความสงบทำให้ได้มาซึ่งสุขภาพดีนะ
Next : ตะคริว : ประสบการณ์ของพ่อครูสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ » »
ความคิดเห็นสำหรับ "อีกมุมหนึ่งของภาวะจำศีล"