หมอเจ๊เล่าเรื่อง

นาฬิกาชีวิตทำงานสัมพันธ์กับเวลาแบบอัตโนมัติ  การรับรู้และสัมผัสกับธรรมชาติรอบตัวส่งสัญญาณเชื่อม

แสงอาทิตย์ ความสว่าง ความมืด  การได้รับอาหาร ไม่ได้รับอาหารเหล่านี้เป็นปัจจัยธรรมชาติสำคัญทั้งหมดที่เชื่อมต่อกับการทำงานเป็นปกติของนาฬิกาชีวิต

ศูนย์กลางควบคุมนาฬิกาชีวิตนี้อยู่ในสมอง ภาษาหมอเรียกมันว่า ต่อมใต้สมอง (ไฮโปธาลามัส)  เจ้าต่อมนี้ทำให้ร่างกายรู้ว่าเวลาไหนควรทำอะไร ตื่น นอน กิน  ทำงาน เดินทาง พักผ่อน และหลับ

ความสดชื่นก็มีอีกต่อมร่วมทำงาน ฮอร์โมนที่ทำงานร่วมชื่อน่าจะคุ้นๆ เพราะเคยมีช่วงหนึ่งที่มันฮือฮามากในสังคม และกลายเป็นสินค้าขายดีทั่วโลกจนถึงเวลานี้ เจ้านี่ชื่อ “เมลาโทนิน”

ความสดชื่นเมื่อตื่น การเจริญอาหาร ความคล่องแคล่ว หลับได้สนิท เป็นผลมาจากเจ้าตัวนี้แหละ

ทุก 2 ชั่วโมง จะมีการส่งต่อการทำงานให้กันของอวัยวะ  ตื่นแล้วกี่ชั่วโมง ลำไส้จะเริ่มบีบรัดตัว  ต่อมากี่ชั่วโมงกระเพาะจะทำงานรอรับสารอาหาร  กี่ชั่วโมงร่างกายพร้อมจะทำงาน และ ใช้สมอง…. ไปเรื่อย ๆ

เจ้าเมลาโทนินนี่แหละเป็นตัวเปิดงาน ยื่นไม้ต่อให้ฮอร์โมนอื่นๆที่จำเป็นต่อกิจกรรมนั้น ๆ หลั่งออกมาในช่วงเวลาที่เหมาะสม จนถึงเวลาสิ้นสุดวัน

ในกิจกรรมประจำวัน มีฮอร์โมน 2 ตัวที่สำคัญต่อสุขภาพอย่างยิ่ง ตัวหนึ่งทำให้เครียด ตัวหนึ่งทำให้สบาย มีความสุข

ตัวแรกจะถูกปล่อยออกมาทำงานเมื่อมีกิจกรรมเร้าร่างกาย เร้าอารมณ์ เร้าความคิด ตัวหลังจะถูกปล่อยออกมาเมื่ออยู่นิ่งๆ สงบๆ

ร่างกายไวกับเจ้า 2 ตัวนี้มาก เพียง 20 วินาทีแรกที่มีกิจกรรม ก็หลั่งออกมาให้แล้ว

ตัวแรกเป็นตัวทำให้เส้นเลือดบีบตัวแรง หัวใจเต้นเร็ว ทำให้ความดันเลือดขึ้น

ตัวหลังทำให้เกิดความสุขสบาย ให้ความสุข ความผ่อนคลาย เจ้าตัวนี้ ชื่อ “เอนโดรฟีน”  นาฬิกาชีวิตที่ปกติจะทำให้เจ้านี่หลั่งออกมาง่าย หลั่งออกมาดี

แค่ได้ความสงบคืนมาเพียง 20 วินาที เอนโดรฟีน ก็หลั่งออกมาเฉยเลย

ขยายความตรงนี้เพื่อบอกชาวเฮว่า ทุกครั้งที่ไปสิงสถิตย์อยู่ที่สวนป่า ชีวิตช้าลงที่สัมผัส ได้เยียวยานาฬิกาชีวิตให้ท่านโดยไม่รู้ตัวกลับมาทุกครั้งไปนะคะ

« « Prev : จะรู้ได้ยังไงว่า “จำศีล” อยู่หรือเปล่า

Next : อีกมุมหนึ่งของภาวะจำศีล » »