หมอเจ๊เล่าเรื่อง

ก่อนที่จะมีเวทีคุยกันในวันนี้  มีเรื่องที่เกิดฉุกคิดว่าน่าจะมองและเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้าเอาไว้ได้แล้วสำหรับกรณีของไข้หวัดใหญ่ระบาดที่คาดการณ์กันเอาไว้  ข้อฉุกคิดนั้นเกิดขึ้นมาจากประสบการณ์ที่พบในครั้งสึนามิที่เคยผ่านมาด้วยดี

สิ่งหนึ่งที่เริ่มเตรียมการแล้วสำหรับที่นี่และเริ่มมีการเตรียมการกันแล้วก็คือ การขนย้ายผู้คนทางอากาศให้สามารถช่วยคนให้รอดได้ทันเวลา ในกรณีที่มีอาการหนักเครื่องมือมีไม่พอใช้ในพื้นที่ หรือหมอในพื้นที่ไม่มีความสามารถพอที่จะจัดการปัญหาป่วยหนักนั้น จำต้องส่งต่อไปยังมือที่เชี่ยวชาญกว่า ดูเหมือนว่าตรงนี้ ศูนย์นเรนทรกระทรวงสาธารณสุขก็ตื่นตัวและคาดการณ์ไว้แล้ว จึงมีคนที่ถูกส่งลงมาประสานงานกับร.พ.กระบี่ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วในเรื่องของการเคลียร์พื้นที่ให้มีลานจอด ฮ.ในร.พ. และเมื่อลงไปดูพื้นที่ที่เป็นลานจอด ฮ.ที่เคยใช้ตอนสึนามิ ก็ถือว่าโชคดีที่ลานส่วนนี้ไม่ได้ถูกเปลี่ยนสภาพไปมากมายนัก ยังกู้คืนให้กลับมาเหมือนเดิมได้โดยไม่เปลืองงบประมาณไปสักเท่าไร

เรื่องต่อมาที่เตรียมการก็เป็นเรื่องของหน้ากากอนามัย ที่หันกลับไปใช้ภูมิปัญญาของผู้คนรุ่นก่อน นั่นคือ หน้ากากอนามัยแบบผ้าที่เคยใช้ๆกันมาแต่ก่อนแต่ไร และเย็บเอง ซึ่งถูกเลิกใช้ไปในยุคหลังๆนี้เอง อันเนื่องมาจากมีหน้ากากกระดาษมาให้ใช้แทนสบายๆ  เมื่อผู้รับผิดชอบลงมือทันทีในเรื่องนี้ ปัญหาการขาดแคลนเครื่องมือป้องกันสำคัญสำหรับผู้ป่วยและบุคลากรก็ลดถอยลงไปแล้ว ซื้อไม่ได้ทำเองได้ ไม่ง้อเลย

แต่ก็มีมุมฉุกคิดอีกนะแหละ ในตอนที่เกิดสึนามิ ขาดผ้าสำหรับห่อสิ่งของนึ่งฆ่าเชื้อ เพื่อนำกลับมาใช้กับคนป่วยให้เพียงพอ อีตอนนั้นเป็นเรื่องของห้องผ่าตัด แต่อีตอนนี้ก็เป็นเรื่องของคนป่วยทั่วไปที่ไม่เข้าห้องผ่าตัดละ แปลว่าต้องการใช้ผ้าจำนวนมากมายกว่าเดิมในการมีหมุนเวียนให้ใช้นะ สำหรับกรณีที่มีคนป่วยจำนวนมาก  เออ! ปัญหานี้ยังไม่มีใครพูดให้ฟังเลยนะ เตรียมการอย่างไร

แต่ที่แน่ๆมันมองเห็นแล้วว่า งานนี้ที่ยังต้องสำรองไว้ใช้ยามฉุกเฉิน คือ อุปกรณ์การซักล้างต่างๆ ไม่ว่า สบู่ ยาสีฟัน ผงซักฟอก จำเป็นที่จะต้องจัดระบบสำรองเอาไว้ใช้นะนี่ เพราะว่าใช้มันทุกวันๆ จำนวนไม่น้อยเชียวแหละ

ดูแล้วน่าจะสำรองระบบในเรื่องการผลิตสบู่ขึ้นใช้เองซะแล้วซิ  คราวนี้เทคโนโลยีชาวบ้านจะได้นำมาสู้ศึกโรคระบาดกันสักตั้งแล้วนะ  ใครที่ทำสบู่ยังไม่เป็น คงต้องช่วยทำให้ทำได้กันแล้วซิ

มองต่อก็มองเห็นว่า ปัญหาข้างหน้าจะมีอีกเรื่องคือเรื่องของการขาดแคลนผ้าใช้สอย อีแค่เรื่องของหน้ากากอนามัยที่ควรมีส่วนตัวคนละชิ้น สองชิ้นนี่ เพื่อให้ซักและหมุนเวียนใช้ได้ก็หนักใจแล้วว่า จะหาผ้ามาจากไหนกันนะ สำหรับหมุนเวียนใช้ ในยามที่ทุกๆที่ทั่วประเทศต้องการใช้มัน   อยากจะบอกผ่านไว้ที่นี่แหละว่าใครก็ตามที่ทำเรื่องผ้าอยู่ ช่วยกันคนละไม้คนละมือด้วยละกัน

ทำนายไว้ก่อนว่า(ในฐานะที่เคยเจอสึนามิ) ต่อไปในยามที่ขัดสนแม้กระทั่งเศษผ้าของผ้า 3-4 ชนิดนี้ก็มีความหมาย นั่นก็คือ ผ้าสาลู (ผ้าที่คนทั่วไปๆชอบนำมาเย็บผ้าอ้อมเด็ก)  ผ้าฝ้าย (ผ้านุ่ง ผ้าถุงอะไรนี่ใช้ได้หมด)  ผ้ายืด และผ้าที่คนรู้เรื่องผ้ารู้จักว่า ทอด้วยเส้นด้ายไม่ต่ำกว่า 22 เส้นต่อ 1 ตารางนิ้ว (ผ้าอะไรบ้างใครมีความรู้บอกกันหน่อย)

ตอนนี้หน้ากากกระดาษที่ทำไว้สวยงามนั่นนะ เริ่มขาดแคลนแล้ว ด้วยเหตุที่มีการใช้จำนวนมากตูมเดียว ผลิตให้ผู้ต้องการใช้ไม่ทัน เริ่มขาดตลาดแล้วซินะ และด้วยเหตุที่ทำนายไว้เรื่องผ้านี่แหละ ทำให้มองเห็นว่าหน้ากากกระดาษทำเองได้น่าจะเป็นตัวช่วยในยามขาดแคลนผ้ายิ่งนัก ข้อดีของกระดาษมีตรงที่ใช้แล้วทิ้งไม่ต้องใช้เครื่องซักล้าง  ใช้ทำหน้ากากได้ถ้าหากรูพรุนของกระดาษนั้นมีขนาดใหญ่ไม่เกิน 5 ไมครอน  แต่ว่าในตอนนี้มีความรู้ไม่พอเรื่องกระดาษนะซิ  ว่ากระดาษอะไรมีรูพรุนแค่ไหน ถ้ารู้ก็จะลองไปสำรวจดูว่า มีแหล่งอยู่ที่ไหนอย่างไร นึกถึงหน้ากากกระดาษทำขึ้นใช้ง่ายๆ เหมือนอีตอนหนังเรื่องอินทรีย์แดงกำลังฮิตขึ้นมาตะหงิดเลยเชียว

ว่าแต่นึกไปต่ออีกแล้ว ความคิดมันฟุ้งไปเรื่อยรึเปล่าก็ไม่รู้ คิดไว้ก่อนละกัน เผื่อเป็นทางออกฉุกเฉิน  ครั้งนี้น่าจะมีโอกาสทำให้ขยะกระดาษมาช่วยอะไรได้บ้างรึเปล่าก็ไม่รู้ซิ  อีตอนสึนามินั้นนำมาใช้เช็ดซับเวลาทำความสะอาดจุดปนเปื้อนเชื้อที่ราดน้ำยาฆ่าเชื้อเอาไว้  อ้อ! รู้แล้วใช้ทำความสะอาดสถานที่แทนผ้าได้ ประหยัดผ้าไปทำอย่างอื่นได้อีก เออ! ดีแฮะ

เหตุการณ์คราวนี้มีต่างจากสึนามิตรงที่ ตัวใครตัวมันที่จะต้องพึ่งตัวเองในการดูแลผู้คนที่เจ็บป่วยมาหา น่าจะไม่มีหมอ-พยาบาลจากที่ไหนเดินทางมาช่วยได้ น่าจะไม่มีผู้คนเฮโลกันลงมาช่วยได้เหมือนคราวสึนามิ หรือเวลามีภัยธรรมชาติใหญ่ๆเกิดขึ้น  หากว่าดูแลตรงประเด็นข้างต้นนี้ให้ดี ช่วยได้เยอะเลยเรื่องขวัญกำลังใจของคนทำงาน

ว่าแล้วก็หันมามองดูกันต่อ หากศึกนี้มาแบบตูมเดียววันละห้าร้อยใน 6 ชั่วโมงเหมือนสึนามิจะทำยังไงดี  เริ่มมองเห็นเค้าแล้วว่า มีหวังๆได้เจอ หากไม่ป้องกันให้ดีๆไว้ก่อน ป้องกันให้เร็วไว้ก่อนดีกว่าเหอะ ว่าแล้วก็ปรับกันไปเรื่องของการป้องกันก่อนเกิดให้ได้ ใช้สาส์นเร็วอีตรงที่ว่า ไม่รอพิสูจน์เชื้อเพียงด้านเดียวจึงลงมือคุมโรค หากแต่ทำมันเลยสองทางนั่นก็คือ พบเชื้อก็ลงมือ ไม่พบเชื้อก็ลงมือในเรื่องคุมโรค

ไม่พบเชื้อลงไปคุมโรคเมื่อ เจอผู้มีอาการป่วยแล้ว 2 คนจากพื้นที่แออัด เช่น สถานเลี้ยงเด็ก เรือนจำ บ้านเรือนเดียวกัน โรงเรียนเดียวกัน ตกลงกันอย่างนี้แล้วหละทีนี้ ลงตัวกันในเรื่องนี้แล้วในพื้นที่อ.เมือง ว่าแล้วก็ลงมือทำงานกันเลย พบอะไรอย่างไรค่อยมาว่ากันต่อ

« « Prev : ไม่ทิ้งกันในยามยาก

Next : ฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่่ที่ทำกันอยู่…ทำไปทำไมกัน » »