ถึงที่ทำงานแล้ว เรื่องนี้มันกรุ่นอยู่ในหัวใจ ผมเชื่อว่าคนไทยหลายคน สื่อหลายสื่อ ผู้ที่ต้องการล้มระบอบทักษิณ คงไม่รู้สึกเป็นมิตรกับอัยการเท่าไหร่ที่ออกมาแถลงข่าวกับสื่อมวลชนกรณีที่ศาลยกฟ้อง คตส.เรื่องทุจริตกล้ายาง แต่มันมีเหตุปัจจัย (เหตุปัจจะโย..)
๒๑ ต.ค.๔๗
ผมนัดแดนไว้ ๙ โมงเช้าปรากฏว่าสายไป ๑ ชั่วโมงเพราะเพื่อนๆตื่นสาย แดนมีภาระกิจต้องทำจึงไม่อาจรอเราได้ พบแจนกับเอ๊ดรออยู่ปรากฏว่าแจนกำลังแชตอยู่กับลูกชายผม ก็เลยได้ทักทายกันนิดหน่อย แจนเอาตุ๊กตาควายไบสันให้ผมตัวหนึ่ง ฝากช้อคโกแลตให้คุณแอ๊ดห่อหนึ่ง ให้หมวกแก๊ปเป็นที่ระลึกกับทุกคน ให้เนื้อควายเป็นหลอดมาให้เพื่อนๆลองชิมกัน แล้วเราร่ำลากันอีกรอบ แดนโทรศัพท์มาลา ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ฮ่าๆ เพราะผมมีปัญหาเกี่ยวกับการคุยกับชาวต่างชาติ เพราะฟังแต่เสียงผมอ่านปากไม่ออกว่าเขาพูดว่าอะไร ฮ่าๆ อ่านต่อ »
๑๘ตุลาคม ๒๕๔๗
ผมตื่นแต่เช้ามานั่งเขียนบันทึกนี้ นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขียนบันทึกทุกวันถ่ายรูปทุกวัน เสียอย่างเดียวไม่ค่อยได้ภาพของเราอย่างที่เราต้องการเท่าไร วันนี้จะเป็นวันที่เราเดินทางไปหาแดน(Host Family ของลูกชาย)ที่มิสซูรี่ขับรถกันไป น่าจะสนุก เราไปรับรถที่สนามบินเป็นรถเอนกประสงค์ ๗ ที่นั่งยี่ห้อปอนเตี๊ยก ผมไม่เห็นที่บ้านเรา ในรถมีตัวบอกอุณหภูมินอกรถด้วย อ่านต่อ »
๑๖ ตุลาคม ๒๕๔๗
ตื่นเช้าขึ้นมาปรากฎว่าสาย เพราะนัดทานข้าวกับพรรคพวกไว้ว่า ๘.๐๐ น.แต่ตื่นก็ ๘.๒๒ น.แล้ว เช้านี้เราต้องไปวัดอลาสก้าญาณวราราม เพราะเราต้องกลับก่อนเลยรีบไปเปิดคลีนิคกฎหมายก่อน ปรากฎว่าอะไรจะปานนั้นได้เจอพี่ต้อย เจ้าของโรงแรมฮายาชิ ที่ภูเก็ต แต่ผมจำไม่ได้เพราะผอมลงเยอะ พี่ต้อยบอกว่าเป็นมะเร็งในลำไส้ และเป็นหนี้มากยกโรงแรมและที่ดินใช้หนี้ก็เลยมาอยู่อลาสก้ากับแม่ ส่วนลูกยังอยู่ที่ภูเก็ต เราเป็นลูกศิษย์วัด ๑ มื้อ ทำบุญถวายวัดกันพอสมควร คำว่าพอสมควรก็คือไม่ต่ำกว่า ๒,๐๐๐/คน ที่อลาสก้านี้รัฐบาลต้องการให้คนมาอยู่เยอะๆ ใครจะมาจากไหนก็รับทั้งนั้นแหละแถมสิ้นปีมีเงินผลกำไรจากกิจการของรัฐมาจ่ายเงินปันผลให้กับประชาชน ได้ทุกคน เจ้าอาวาสบอกว่าท่านก็ได้เงินปันผล ดีแฮะ ไปอยู่อลาสก้ากันไหม อิอิ อ่านต่อ »
ที่หน้าโรงแรมเป็นย่านการค้ามีคนเดินมาก รถก็มากมีทุกชนิดจะเอาเก๋งยาว ๔ ท่อนก็มีให้ดู รถไฟฟ้าที่เขาเรียกสตรีทคาร์ ก็มี สถานีจอดรถรางก็อยู่ใกล้ๆ ผมออกมายืนถ่ายรูปเสียหลายรูป
อ่านต่อ »
