ลานบนเกาะ

นับว่าละครเรื่องดอกส้มสีทองทำให้ผมเขียนบันทึกยาวเป็นประวัติการณ์ เพราะนี่เป็นตอนที่ ๗ เข้าไปแล้ว จากเรื่องละตอน เป็นสองตอน เป็นสี่ตอน คราวนี้รวดเดียว ๗ ตอน หรือว่าผมจะขี้บ่นขึ้นไปทุกวันละเนี่ย..ฮ่าๆๆ

ยังอยากจะเขียนเปรียบเทียบให้เห็นการแก้ปัญหาครอบครัวระหว่างคู่ของสินธรกับเด่นจันทร์ กับคู่ของคุณใหญ่กับณฤดี(คุณดี๋) เพื่อที่จะบอกว่าการแก้ปัญหาครอบครัวนั้นไม่มีข้อสรุปเป็นสูตรตายตัว ครอบครัวใครก็ของคนนั้น

สินธร เป็นคนเจ้าชู้ชอบใช้โอกาสแทะเล็มสาวๆ อาศัยความร่ำรวยของภรรยาจับจ่ายใช้สอยอย่างสุนกมือ แอบไปมีเด็กซึ่งเดี๋ยวนี้จะว่าผู้ชายมีเมียน้อยบางทีอาจจะไม่ถูกต้องเสมอไปนะครับ เพราะเขามีคำจำกัดความ(ผมลอกมาจากเมล์ที่ส่งต่อๆกันมาไม่รู้ว่าใครทำ ขอบคุณคนทำไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ อ้อ..อยากอ่านชัดๆคลิ๊กที่รูปนะครับ)

คุณภรรยาหลวงทั้งหลายกรุณาทำความเข้าใจจะได้ด่าสามีให้ถูกต้องว่าเขามีอะไรแน่ เมียน้อย หรือเมียเก็บ หรือกิ๊ก หรือกั๊ก หรือ แควน หรือควิ๊ก แฮ่ๆ…..

เด่นจันทร์รู้ว่าสามีเป็นคนเจ้าชู้ ก็พยายามทำตัวให้ดูเซ็กซี่ตลอดเวลา ปรุงรสปรุงรักทุกรูปแบบเพื่อให้สามีชอบจะได้ติดใจไม่ไปหลงใหลหญิงอื่น พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้สามีหายเจ้าชู้ แต่อย่างว่าแหละคนมันเจ้าชู้อย่างสินธรต่อให้ใช้วิธีไหนก็เอาไม่อยู่ แต่วิธีการนี้ผมเชื่อว่าสามารถใช้ได้กับอีกหลายครอบครัวที่สามีภริยาจะมาคุยกันถึงเรื่องการปรับปรุงคุณภาพชีวิตสมรส เพราะผมเชื่อว่าเมื่อมนุษย์อิ่มแล้ว คงไม่ไปสวาปามเพิ่มอีก แต่ถ้าอดอยากปากแห้งแล้วมีคนมายื่นให้ ผู้ชายนะครับไม่ใช่พระอิฐพระปูน เอ้อ…พูดไปเหมือนกับจะพูดแก้ตัวให้ตัวเองเลยพับผ่า…คริคริ แต่ผมเขียนเรื่องนี้เพื่ออธิบายว่าการที่ผู้ชายไปมีอะไรนอกบ้าน ผู้หญิงจะมองว่าผู้ชายไม่ซื่อสัตย์ แต่ผู้หญิงไม่เคยมองจุดบกพร่องในเรื่องทางเพศของตัวเองเลย ถ้าผู้หญิงที่เป็นภรรยาทำอย่างเด่นจันทร์ผมว่าผู้ชายที่ออกไปเที่ยวนอกบ้านจะลดปริมาณลงกว่าที่เป็นอยู่อีกเยอะ…

เราลองมาดูวิธีการแก้ปัญหาของเด่นจันทร์ เนื่องจากเป็นลูกสาวผู้มีอิทธิพล ร่ำรวย มีลูกน้องพ่อเยอะแยะ จึงใช้วิธีการรุนแรงเข้าไปจัดการและใช้เงินฟาดหัว จึงเอาเรยาอยู่ ในขณะนั้นสินธรก็ร่วมมือที่จะไม่สานต่อกับเรยาอีกและไม่ยอมให้เรยาข่มขู่แต่เพียงฝ่ายเดียว ซึ่งผมเห็นว่าหากจะแก้ปัญหาครอบครัวแล้วละก้อ คนในครอบครัวก็ต้องร่วมมือกันแก้ไขปัญหา แต่..หลังจากจบเรื่องเรยาไปแล้วสินธรยังไม่หยุดเจ้าชู้และไม่ได้รู้สึกกลัวว่าจะเจอผู้หญิงอย่างเรยาอีก เด่นจันทร์จึงต้องใช้วิธีสุดท้ายคือหย่าขาดจากการเป็นสามีภรรยา และเมื่อสินธรมีลูกเล่นไม่ยอมหย่าเพราะรู้ตัวว่าถ้าหย่าตนก็จะไม่เหลืออะไร จึงต้องถูกพ่อของเด่นจันทร์ใช้ความรุนแรงให้ลูกน้องทุบมือของสินธรและหากยังไม่ยอมเซ็นอีกก็ให้ยิงทิ้งได้ จนสินธรต้องเซ็นใบหย่าให้ การแก้ปัญหาแบบนี้เป็นความรุนแรงและเป็นเรื่องผิดกฎหมายแต่บางทีคนรวยอย่างเด่นจันทร์อาจรู้สึกว่าสินธรไม่ได้รักเธออย่างแท้จริงเลยหวังแต่จะได้อยู่สะดวกสบายมีเงินมีทองใช้ ขอหย่าดีๆก็ไม่ยอม เมื่อรู้สึกว่ายังจะเกาะเธอกินอีกก็ต้องสลัดออกจากตัวให้ได้

คราวนี้มาดูคุณใหญ่กับคุณดี๋ คุณใหญ่ไม่ได้มองเรื่องกามารมณ์เป็นเรื่องสำคัญในชีวิตครอบครัวสักเท่าไหร่ ภรรยาอย่างคุณดี๋จึงไม่ได้ทำตัวอย่างเด่นจันทร์ แต่พอเกิดเรื่องคุณดี๋รู้ว่าคุณใหญ่ได้เรยาเป็นเมียเก็บ (กลับไปดูที่ชาร์ทข้างบนนะครับ เพราะยังแอบซ่อนอยู่)คุณดี๋แก้ปัญหาโดยไม่โวยวาย ผมถือว่าเป็นวิธีการที่ดีที่สุด ถ้าเป็นกรณีคุณใหญ่ที่ไม่เหมือนในละคร เกิดติดใจรสชาติทางเพศกับเรยาแล้วถูกคุณดี๋จับได้ก็จะเป็น ช่วงที่ม้าพยศจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ถ้าภรรยาท้าหย่าผมว่าสามีก็พร้อมที่จะเซ็นใบหย่าให้ทันทีเหมือนกัน เห็นมาเยอะแล้วครับ

การที่คุณดี๋ไม่ยอมที่จะอยู่บ้านคุณใหญ่อีก ใครพูดก็ไม่ยอมขอหย่าลูกเดียว เป็นเรื่องปกติธรรมดาของผู้หญิงที่รู้สึกเสียใจที่สามีสุดที่รักไปทำสิ่งที่ไม่อยากให้อภัย แต่ลองดูว่าถ้าคุณดี๋คิดแค่นี้ ทำแค่นี้ ชีวิตคุณดี๋ก็จะจมไปกับความทุกข์ตลอดชาติ แต่พอตี๋เล็กมาพูดโน้มน้าวให้พิจารณาถึงการตัดสินใจด้วยเหตุผลกับความรัก คุณดี๋จึงแก้ปัญหาอย่างมีชั้นเชิงและสมประโยชน์ด้วยกันทุกฝ่าย

เรามาดูกันว่าคุณดี๋แก้ปัญหาอย่างไร เรยาเอาลูกมาทิ้งไว้ คุณดี๋ไม่อยากได้ลูกของเรยาไว้แน่ แต่คุณดี๋เองก็รู้ว่าอาม๊าเม่งฮวยอยากได้หลานและยิ่งเป็นหลานชายด้วยแล้ว หากเธอยอมอยู่กับคุณใหญ่ต่อไป เธอจะสมประโยชน์เพราะคุณใหญ่จะกลับมาอยู่กับเธออย่างมีความสุขเพราะคุณใหญ่กับเรยาตัดขาดกันแล้ว แต่จะทำอย่างไรที่จะแก้ปัญหาป้องกันมิให้เรยามาวุ่นวาย ซึ่งในละครเขียนให้คุณใหญ่ไปแจ้งเกิดว่าเป็นลูกของคุณดี๋ที่มาแจ้งเกิดช้าไปหกเดือน บรรดาผู้ทำงานที่เกี่ยวข้องกับเด็กก็งงกันไปแถบๆว่าคุณใหญ่ไปแจ้งเกิดได้อย่างไรเพราะใบเกิดไม่มี และเรยาก็แจ้งเกิดแล้ว ผมว่าก็ไปแจ้งเกิดว่าคลอดเองกับหมอตำแย เพราะปวดท้องคลอดขณะไปเที่ยวป่า ว่าไปโน่น…อิอิ จะออกมาโรงพยาบาลก็ไม่ได้เพราะรถติดหล่มไม่มีเครื่องมือ…ว่าเข้านั่น…

การเอาเด็กมาเลี้ยงเป็นเครื่องมือแก้แค้นเรยาได้ด้วยนะ เพราะคุณดี๋บอกกับเรยาว่าเธอจะเลี้ยงเด็กคนนี้เป็นลูก ถ้าเรยามาเอาคืนเรยาจะต้องพบกับความเสียใจและเจ็บปวดยิ่งกว่าหากลูกรู้ว่าแม่ทิ้งเขาตั้งแต่ยังเล็ก และต่อให้เธอฟ้องกว่าจะชนะก็ต้องอดทนในการพิสูจน์กันหน่อยละ…สะใจบรรดาคอละครทั้งหลาย

แต่สิ่งที่ผมอยากเขียนถึงก็คือวิธีการแก้ปัญหาอย่างสันติวิธีของคุณดี๋นี่แหละที่จะทำให้เชื่อมต่อความสัมพันธ์ในครอบครัวให้กลับคืนมาและที่สำคัญคนที่สร้างปัญหาอย่างคุณใหญ่ก็ต้องร่วมมือในการแก้ไขเลิกเกี่ยวข้องกับเรยาอีกโดยเด็ดขาด ชีวิตครอบครัวอาจจะมีบางครอบครัวที่เกิดปัญหา ถ้าคู่สมรสที่คู่สมรสฝ่ายหนึ่งเกิดไปกระทำผิดพลาดโดยมิได้ตั้งใจ คู่สมรสอีกฝ่ายหนึ่งให้อภัยและร่วมมือในการแก้ปัญหา คู่สมรสคู่นั้นก็จะกลับมาอยู่กันอย่างมีความสุขเหมือนเดิม

ดูละครเรื่องนี้แล้วได้ข้อคิดในการใช้ชีวิตคู่และเตือนสติบรรดาชายไทยไม่ทราบชื่อทั้งหลายว่า “อย่าเห็นผู้หญิงอย่างเรยาเป็นแมว เพราะเธอมองคุณเป็นหนู” ฮ่าๆๆ.

« « Prev : ดอกส้มสีทอง…จะจบดีไหม

Next : จากปู่ถึงหลาน(๔) » »