ลานบนเกาะ

ประเด็นสำคัญอีกเรื่องหนึ่งที่เขาถือเป็นไม้เด็ดก็คือ “อัยการสูงสุดมีอำนาจสั่งฟ้องจำเลยที่ ๒ ในความผิดฐานแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จลงในเอกสารราชการและใช้เอกสารราชการดังกล่าวตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๗, ๒๖๘ หรือไม่” ข้อนี้แหละที่เขากะเป็นหมัดตาย เพราะถ้าคำสั่งผู้ว่าฯที่ไม่ได้มีความเห็นแย้งก็ต้องถือว่าคดีถึงที่สุดไปแล้ว อัยการสูงสุดไม่มีอำนาจฟ้อง คดีก็จบ เสี่ยงเหมือนกัน อิอิ อ่านต่อ »

ศาลชั้นต้นจำเลยแพ้ ศาลอุทธรณ์ก็แพ้อีกเพียงแต่ได้รับการลดหย่อนผ่อนโทษลงมา แต่จำเลยก็ยังเห็นว่าเขาไม่ผิดและโดยข้อกฎหมายแล้วฟ้องเขาไม่ได้เพราะคำสั่งของผู้ว่าราชการจังหวัดมิได้มีความเห็นแย้งอัยการจังหวัด ดังนั้นอัยการสูงสุดจึงไม่มีอำนาจหยิบข้อหาแจ้งให้เจ้าพนักงานจดข้อความอันเป็นเท็จในเอกสารราชการและใช้เอกสารราชการอันเป็นเท็จนั้นมาสั่งฟ้องเขาได้ เพราะคดีถึงที่สุดตั้งแต่ผู้ว่าราชการจังหวัดยังมิได้มีความเห็นแย้ง และพนักงานสอบสวนสถานีตำรวจภูธรอำเภอเมืองภูเก็ตไม่มีอำนาจสอบสวน เราลองมาดูเรื่องราวสรุปย่อยาวในคำพิพากษาซึ่งผมขอตัดชื่อจริงของบุคคลในสำนวนออกไปนะครับ เบื้องต้นมาดูคำฟ้องก่อนนะครับว่าผมฟ้องว่าอย่างไร อ่านต่อ »