ลานบนเกาะ

“ไม้เรียวหลวงตาปรารถนาให้ความฉลาด กินข้าวก้นบาตรก็อาจเป็นรัฐมนตรี
อย่าไปถือสา เมื่อตอนหลวงตาจู้จี้ เด็กวัดถมไปด้วยดี ด้วยบารมีหลวงตา

ไม้เรียวของครูให้ความรู้และความสามารถ มือครูสะอาดสร้างชาติให้สวยโสภา
ดุจโคมสวรรค์ส่องชีวิตอันเจิดจ้า ศิษย์ครูได้รู้วิชาด้วยความเมตตาของครู

ไม้เรียวอันน้อยเท่านั้น นายพลนายพันจึ่งมียศอันโก้หรู
จากตัว ก.ไก่ เรื่อยไปถึง เอ ไอ ยู พระคุณของครูยิ่งใหญ่ดุจดังแผ่นฟ้า

ไม้เรียวของครูให้ความรู้และความสามารถ มือครูสะอาดสร้างชาติให้พัฒนา
อย่าจมเรือน้อยที่คอยรับคนข้ามท่า ไม่มี ครูสอน ก.กา จะได้ปริญญาหรือไร”

ผมฟังเพลงนี้ครั้งแรกก็สะดุดหูและหัดร้องตามทันที และเมื่องานครบ ๘๐ ปี สตรีภูเก็ต ผมเป็นประธานจัดงานและร้องเพลงนี้บนเวที ครูชอบมาก

วันนี้เป็นวันครู เดี๋ยวจะไปร่วมงานวันครูและไปทานข้าวบ้านครู นึกถึงเพลงนี้ได้ ลองหาเพลงนี้มาฟังในอินเทอร์เน็ตไปเจอใยรายการดนตรีกวีศิลป์ แต่คนละเวอร์ชั่น เป็นวัยรุ่นร้องแถมเนื้อคล้ายกัน ไม่ได้อารมณ์เหมือนเพลงลูกทุ่งที่ผมเคยฟัง

ผมอาจไปกราบครูทุกท่านไม่ได้ แต่ขอให้ครูทุกท่านได้โปรดรับรู้ว่าศิษย์คนนี้ยังระลึกบุญคุณครูทุกท่าน ยังเคารพครูด้วยหัวใจ

นอกจากผมจะมีครูเก่าแล้ว ครูใหม่ที่ได้รู้จักเรียนรู้จากท่านผ่านบันทึกในที่นี้ก็เช่นกัน ผมได้ความรู้เพิ่มมากมายจากการเข้ามาอยู่ในเครือข่ายของที่นี่ ผมนับถือท่านเป็นครูของผมเช่นกัน ขอได้รับการคารวะในวันนี้ครูนี้ด้วยครับ