คนถางทาง

ต้นไม้ไม่มีรากมันอยู่ได้ฤา ไม่ว่าหญ้า กล้า หรือ ป่า

เมื่อไม่มีอะไรยึดโยง ก็ล่องลอยไปตามกระแส เป็นเหยื่อหอยปูปลา

รากคือประวัติศาสตร์ชนเผ่า

ที่ดูดอาหารเลี้ยงจิต ดูดชีวิตหล่อใจ

เป็นศูนย์รวมจิต เป็นฮีตรวมใจ

คนไม่มีรากคงอยู่ได้ฤา

คงมอดม้วยหมดสิ้นสกุลไวๆ

(โดยเฉพาะถ้ากินแต่มาม่ามากเกินไป)

วันนี้คนไทยเราหาสนใจรากเหง้าแห่งตนไม่

เพราะใจแตกไปแหวกหาบ้าฝาหรั่งกันหลาย

ส่วนไอ้ที่สนใจก็เจือกขมองเน่า

ถอนเอารากเราไปสับให้หมูหมากินโม๊ด 

ไอ้ผีขโมดเอ๊ย น่าอดสูจริงๆ

คนบ่มีราก ไม่ต้องถากก็แห้งตาย

ซอบ่มีสาย สีได้ก็บ่ดัง

ซอด้วงอู้นั้นมันมีสองสาย

เอาไปสีใส่ควาย ควายได๋มันสิฟัง

http://www.youtube.com/watch?v=eMjjHhpLZuU

« « Prev : ข้อชวนคัน(และขัน)วันนี้

Next : ขอเชิญร่วมบริจาคปัญญาฝากไว้ให้ลูกหลาน » »