คนถางทาง

สิบห้าปี ที่ไตดำเฮา เสียดายเด (เดินกันไป)
เมืองเฮาเพ แสนเสียดาย สูเจ้าเพิ่นหล้า

โหย..วลีนี้ยิ่งสนุกโหดมาก ต้องมีคนบ้าโง่บิ่นอย่างผมนี่แหละมาตีจนแผ่ให้ฟังกัน

เวอร์ชั่นเพลงต่างๆ ในวลีนี้ต่างกันมากที่สุด บ้างว่า สูเจ้าเซิ่นลา  บ้างว่า.สูเจาสอนลา  บ้างเตลิดไปเป็น.สูเจ้าเปิ้นว่า  (แปลเป็นคำไตล้านนาได้เลยว่า คนเขาก็ว่ากันแบบนั้น)

แต่กระผม (หรือ ขยม.. แห่งภาษาขอมใต้) ขอกระเซ้าว่า..บ่แมนเด๊อเอื้อย   วลีที่ใกล้เคียงที่สุด น่าเป็น สูเจาเซินลา (ซึ่งไปฟังเสียงร้องเดิมก็ใกล้เคียงมากที่สุดเสียด้วย)

คิดไปมาหลายตลบ อ๋อ….ที่แท้มันคือ “สู่..เจาสอนลา”  นี่เอง

ไปค้นเพิ่ม..พบว่า คนไตดำที่เป็นพลเมืองหลักของเดียนเบียนฟูนั้น (เมืองพระยาแถน) พอเกิดสงครามเวียตกับเศษฝรั่ง ก็อพยพหนีความรุนแรงงี่เง่าไปยังเมือง “สอนลา”  (SonLa)

แต่ช้าก่อน..เมืองนี้ถ้าค้นให้ดีๆ บางครั้งก็เรียกว่า เจาสอนลา (ChaoSonla)

น่าเป็นคำไตเดิมว่า เป็นเมืองที่ เจ้า ชื่อเซินลา มาสร้างไว้

เพลงภาษาเวียตนามร้องชมความงามของ เจาสอนลา ก็ยังมี และร้องเป็นคำไตแทรกอยู่มากมายอีกด้วย

 http://www.youtube.com/watch?v=HSQkUQ_rYGM&feature=related

ลองฟังดูนะ..ฟังภาษาไทยที่แทรกอยู่ออกไหม

 ..คนคลำทาง (ปลายมิยอพอศอห้าสี่ที่ห่างเมืองแถนมาสองพันกอมอ)

« « Prev : ไทยโง่รำพัน-๒…เสีย “ดายเด”

Next : ไทยโง่รำพัน-๔..ขอโทษคนไตดำทั้งโลกเด๊ » »