คนถางทาง

ในช่วงโค้งสุดท้ายนี้ผมใคร่ขอเสนอแนวทางหาเสียงเรื่อง “ปากท้อง” เผื่อจะมีพรรคการเมืองไหนเอาไปใช้บ้าง (ไม่สงวนลิขสิทธิ์)

• 1) ประกันรายได้ให้สูง (ประกันราคาพืชผลให้สูง แม้ต้องใช้เงินสักแสนล้านก็ยอม เพราะเงินนี้ไม่ได้สูญไปไหน แต่เข้ามาอัดฉีดเศรษฐกิจระดับฐานราก ซึ่งส่งผลให้รัฐเก็บภาษี vat และ การค้าและ นิติบุคคลได้มากขึ้น อาจได้คืนมาตั้ง 7-80% ที่จ่ายไป

• 2) ประกันค่าแรงงานขั้นต่ำ 400 บาทใน 4 ปี (นายจ้างไม่จนลงอย่างที่คิด แต่จะยิ่งรวยขึ้น ..ผมเคยอธิบายไว้แล้ว)

• 3) ประกันค่าครองชีพให้ต่ำ ทำได้ไม่ยาก เช่น ด้วยการผลิตสินค้าจำเป็นที่มีคุณภาพดีราคาถูกออกจำหน่าย เช่น ข้าวถุง ปลาเค็ม ปลาแห้ง กะปิ บะหมี่สำเร็จ อาหารกระป๋อง น้ำปลา น้ำมันพืช ไข่ เนื้อ ผักปลอดสารพิษ การทำเช่นนี้จะได้ผลหลายต่อ คือ 1 ปชช. ได้ใช้สินค้าราคาถูก 2 บ.เอกชนก็ไม่กล้าขึ้นราคาสินค้ามากเกินไป เพราะปชช.มีทางเลือก ที่ราคาถูกกว่า

• 4) การผลิตสินค้าในข้อ 3 นั้น ผลิตโดยโรงงานรัฐวิสาหกิจชุมชนขนาดย่อมที่กระจายอยู่ทั่วทุกตำบล ทำให้คนมีงานทำ รายได้ตกอยู่กับชุมชน ไม่ถูกร้านยักษ์ใหญ่ดูดออกไปจนแห้งตายกันหมด

• 5) การขายสินค้าเหล่านี้ก็ขายผ่านร้านค้าสหกรณ์ของตำบลที่ประชาชนร่วมเป็นเจ้าของ ซึ่งจะจัดตั้งขึ้นมาทุกตำบล รายได้วนอยู่ในชุมชนหลายรอบ ผลผลิตที่เหลือส่งขายนอกชุมชนหรือส่งต่างประเทศ

• 6) โรงงานและร้านค้าเหล่านี้ชุมชนร่วมเป็นเจ้าของ (โดยใช้แรงงานเป็นการร่วมทุน) หลักการทำงานคือ ทุกคนผลัดเปลี่ยนกันมาเป็นพนักงาน เช่น คนละ 2 วันต่อสัปดาห์ เวลาที่เหลือเอาไปทำเกษตร หรือ พักผ่อนตามอัธยาศัย ดังนั้น ทุกคนจะมีงานทำ มีรายได้เพิ่ม

• 7) ผลผลิตการเกษตรก็กลายมาเป็นวัตถุป้อนโรงงานชุมชนของตนเอง ..เวียนกันอยู่แบบนี้

• น้ำประปาดื่มได้ทุกตำบล (ลดค่าครองชีพในการซื้อน้ำดื่ม และสุขภาพดีถ้วนหน้า)

• 9) ส่งเสริมให้มีการจัดตั้งโรงงานผลิตแก๊สชีวภาพสำหรับหุงต้มใช้เองในทุกตำบล จากซากผลผลิตการเกษตร และโรงงานในตำบล แล้วทำแก๊สบรรจุถังราคาถูกขายให้ประชาชน โดยโรงงานนี้ปชช.ทุกคนร่วมกันเป็นเจ้าของตามระบบสหกรณ์ ที่เหลือใช้ส่งขายในกทม. เพื่อเพิ่มรายได้ …กากเหลือจากโรงงานก็กลายเป็นปุ๋ยชีวภาพกลับไปบำรุงการเกษตร…เวียนกันอยู่แบบนี้

เรียกว่าระบบเกษตรฐกิจหมุนเวียน

สงสัยต้องรอตั้งพรรค “ลานปัญญา”

…ทวิช จิตรสมบูรณ์ (มิย ๒๕๕๔)

« « Prev : เพลง มูนละเมอ เวอร์ชั่นสุดท้าย

Next : นายปรีดีกับทหารเรือ…ความสัมพันธ์ล้ำลึกที่ประวัติศาสตร์ลืมจารึก (ตอนที่ ๑) » »