คนถางทาง

สำนวนและสุภาษิตไทย ที่เกี่ยวกับ “ขี้” มีมาก แต่บางอันไม่เข้าใจที่มาที่ไปจริงๆ เช่น

กำขี้ดีกว่ากำตด

…ความหมายคือการกำขี้ยังได้อะไรติดไม้ติดมือมาบ้าง ดีกว่ากำตดไม่ได้อะไรเลย….แต่ทำไมถึงเอาเปรียบกันแบบนี้ กำขี้มันเปรอะมือเหม็นหึ่ง เอาไปขายก็ไม่ได้ ไม่มีใครซื้อ มันจะดีกว่ากำตดได้อย่างไร เพราะขายไม่ได้เหมือนกันและไม่เปรอะ ไม่เปลืองน้ำล้างมือ

อย่าเห็นขี้ดีกว่าไส้

….ความหมายคืออย่าไปเห็นคนอื่นดีกว่าญาติมิตร (คิดว่าเป็นแบบนี้) แต่ทำไมต้องอุปมาเป็นขี้กะไส้ด้วย ไม่รู้ว่าขี้ไส้คน หรือ ขี้ไส้สัตว์ เช่น ไส้หมู ไส้วัว ที่เอาปรุงเป็นอาหาร

เข็ดขี้อ่อนขี้แก่….เข็ดอย่างมาก ไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว…แต่ทำไมต้องอุปมากับขี้อ่อนขี้แก่ด้วย

ขี้ใหม่หมาหอม

ฝนตกขี้หมูไหล คนจัญไรมาพบกัน …ขี้หมูนั้นก็เหม็น(จัญไร)อยู่หรอก แต่ฝนนี่ซิ่ มันจัญไรตรงไหน

กินบนเรือนขี้รดหลังคา

ไม้สั้นอย่าไปรันขี้

นึกออกแค่นี้ ท่านใดนึกหรือคิดสำนวนขี้ๆได้เพิ่มเติมกว่านี้ก็ช่วยโพสต์บอกกันเด๊อ ยิ่งในสถานภาพการเมืองแบบนี้อาจทำให้คิดสำนวนขี้ๆได้มากขึ้น (บรรยากาศเป็นใจ :-))

« « Prev : ระบบอุปถัมป์กับสังคมและการเมืองไทย (โต้นายจักรภพ)

Next : มาร่วมประเพณีกันไหม? » »