คนถางทาง

ธนาคารออมสิน…SuperSin หลอกแด๊กซ์เด็กจน

สมัยผมและพี่น้องร่วมท้องอีก 5 คนยังเป็นเด็กน้อยอายุ 6-10 ขวบ เราทุกคนต่างก็เก็บออมเงินที่แม่ให้ไปกินขนมที่โรงเรียน เพื่อ”ฝากออมสิน” กับธนาคารออมสินที่แวะเวียนมารับฝากเดือนละครั้ง

บ้านเราอยู่ต่างจังหวัด ทุรกันดาร ค่อนข้างยากจน ผมได้เงินไป รร.อาทิตย์ละประมาณหนึ่งสลึง (พศ. ประมาณ 2505 ที่ทอฟฟี่เม็ดละ 5 สตางค์ ก๋วยเตี่ยวตลาด  1 บาท แต่ก๋วยเตี๋ยวรร. 1 สลึง หรือ ครึ่งบาทเป็นอย่างมาก )    ก็สู้อดออมพึงบรรจบให้ครบบาท เพื่อนำไปฝากออมสิน จำได้ว่าอดขนมมาหลายปี จนยอดฝากรวมได้ประมาณ 20 บาท พี่น้องทุกคนต่างก็ได้กันประมาณนี้แหละ

กาลเวลาผ่านไปไวเหมือนไฟเชิงตะกอน แล้วเราก็เรียนจบประถม ย้ายรร.ไปเข้ามัธยม เข้ามหาลัย จนลืมไปเลยว่าได้เคยฝากเงินไว้แต่ปอสามปอสี่นานมาแล้ว

พอนึกขึ้นได้จะเอาไปเบิกคืน ก็หาสมุดไม่เจอ เพราะย้ายบ้านไปย้ายมาหลายครั้ง สมุดฝากหายไปไหนหมดแล้ว

 และแม้ว่าหาสมุดเจอก็คงเบิกคืนไม่ได้หรอก เพราะพวกธนาคารพวกนี้มักมีกฎประหลาดเอาเปรียบลูกค้าว่า ถ้าไม่ไป “อัพเดท” สมุดภายใน …. จะต้องถูกปิดบัญชีริบเงินโดยอัตโนมัติ

ท่านผู้อ่านเคยประสบแบบผมบ้างไหม ผมว่ามันเป็นอุบายหลอกเด็กที่น่ารังเกียจมากเลย โดยเฉพาะเด็กยากจนตามบ้านนอกคอกนาที่ไม่มีอันจะกินอยู่แล้ว…ไอ้คนคิดได้แบบนี้ เกิดชาติหน้าให้มันไปเป็นอะไรดีหว่า??? อ้อ..ให้เป็นนายกประเทศไทยแหละ น่าเหมาะที่สุด

ปีหนึ่งๆธนาคารออมสินได้เงินกินเปล่าจากเด็กบ้านนอกสักเท่าไรหนอ รวมกันคงหลายพันล้าน (ยังไม่คิดดอกเบี้ยสะสม)  น่าจะมีนโยบายเอาเงินเหล่านี้ไปให้ทุนการศึกษาเด็กบ้านนอก เป็นการล้างบาปที่หลอกเด็กกินก็ยังดี

….ทวิช จ. (๒๕๔๐)

« « Prev : ความเจริญแต่ด้อยพัฒนาของหนังสือพิมพ์ไทย

Next : ลดจำนวนข้าราชการลงสามเท่า » »