ช่วยด้วย…การศึกษามัธยมกำลังล่มสลายอย่างน่าใจหาย
นี่คือจดหมายที่ผมเพิ่งเขียนถึงท่านผู้มีอำนาจ..ผมว่าถ้าไม่เลิกระบบนี้ให้ทันกาล ประเทศเราฉิบหายแน่ ..ผมเขียนจดหมายไปหารัฐบาลแล้ว ก็ยังนิ่งเฉยอยู่ (ไม่มีการตอบว่า ได้รับแล้วเสียด้วย ทั้งที่เป็นเรื่องคอขาดบาดตาย ที่ผมมีหลักฐานให้เห็นจะจะ)
เรื่อง ขอแสดงข้อคิดเห็นเรื่องนศ. ตกออกเป็นจำนวนมาก
เรียน ………………
(สำเนาเรียน …………………..)
อ.ดร….. ได้สำรวจข้อมูลนศ. วิศวกรรมเครื่องกล ที่ตกออก ในแต่ละปีการศึกษา แล้วเอามาให้กระผมดู ทำให้กระผมเกิดแนวคิดว่า มีสิ่งผิดปกติสำคัญเกิดขึ้นในวงการศึกษาไทยที่ไปเกี่ยวโยงกับการเรียนแบบนักเรียนเป็นศูนย์กลางอย่างมีนัยสำคัญ
ข้อมูล (ปีรหัส/%ตกออก) เป็นดังนี้ (46/11.6) (47/13.3) (48/22.4) (49/27.6) (50/23.7) (51/28.2) (52/22.2)
ซึ่งเห็นได้ชัดว่า มีการกระโดดในการตกออกจากประมาณ 10% เป็น 20-30% ที่รุ่นปี 48 ซึ่งหากนับถอยหลังย้อนไปจะเห็นว่านศ.รุ่นนี้เข้าเรียนชั้น ม 4 เมื่อปีพศ. 45 ซึ่งน่าจะตรงกับปีที่ รร.มัธยม ถูกบังคับใช้นโยบาย “student center” พอดี เพื่อรองรับพรบ.การศึกษา 2542 โดยมีการสอนแบบใช้ใบงาน ให้นร. ไปศึกษาหาความรู้กันเอง ซึ่งนอกจากจะทำให้ได้ความรู้ไม่เข้มข้นแล้ว ครูอาจารย์ยังไม่ใกล้ชิดกันนร.อีกด้วย กระผมเชื่อว่าการสอนแบบนี้ส่งผลให้นร. มีความรู้อ่อนทั่วประเทศ และยังส่งผลต่อพฤติกรรมอีกด้วย จนส่งผลต่อการตกออกในอุดมศึกษา
กระผมจำได้ว่า นศ. รหัสก่อน 44 ก็มีการตกออกระดับ 30% ซึ่งตอนกระผมเป็น รองฯวิชาการ ได้ปรับระบบการติดโปรเสียใหม่ ให้มีแต่โปรต่ำ และให้ติดได้ ๔ ภาค (แทน ๒ ภาคเหมือนเก่า) อีกทั้งให้เลื่อนการนับการเริ่มติดโปรจากภาค ๓ ปี ๑ มาเป็นภาค ๑ ปี ๒ เพื่อให้นศ.ได้มีเวลาปรับตัว การปรับนี้เชื่อว่าทำให้ลดการตกออกจากเดิม 30% มาเหลือ 10% ได้ แต่บัดนี้กลับมาอยู่ในระดับเก่าอีกแล้ว ซึ่งนับเป็นการสูญเสียสำคัญของชาติ
กระผมได้คุยกับเพื่อนคณาจารย์จากม.ขอนแก่น ก็ทราบว่านศ.วิศวะตกออกมากประมาณ 20-30% เช่นกัน
จากการคุยกันของคณาจารย์ในสาขาวิชามีความเห็นตรงกันว่า นศ. รุ่นรหัส 48 เป็นต้นมามีฐานความรู้อ่อนกว่ารุ่นก่อนๆมาก อย่างเห็นได้ชัด
กระผมจึงนำเรียนข้อมูลมาเพื่อท่าน……..โปรดพิจารณาใช้ประโยชน์ในการประชุมร่วมกับ …… เพื่อชี้แจงให้กระทรวงศึกษาทราบถึงปัญหาอันใหญ่หลวงของชาตินี้ด้วยต่อไป
ด้วยความเคารพ
ทวิช จิตรสมบูรณ์
Next : ข้อกวนคิดวันนี้…ประชาตีบจะตาย(อยู่แล้ว) » »
2 ความคิดเห็น
ยอมรับว่า เห็นแล้วไม่ตกใจเลยค่ะ
แต่แปลกใจบ้างเพราะว่าเป็นคณะวิศวกรรมศาสตร์
ซึ่งคิดว่าเด็กที่สอบเข้าได้น่าจะเป็นเด็กที่มีฐานความรู้แน่น
ถ้ามองภาพเด็กมัธยมทั่วไปทุกวันนี้
ก็เหมือนเด็กเร่งสีเร่งโตด้วยอาหารปลาซากุระนะคะ
เพราะเด็กที่อยากเข้ามหาวิทยาลัย ก็ไปเร่งรัดตัวเองที่โรงเรียนกวดวิชา
ซึ่งเติบโตขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในช่วงเดียวกันค่ะ
ที่โรงเรียนเป็นโรงเรียนมัธยมในชนบทห่างไกล
ถ้าสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ครูก็จะมองตามอย่างห่วงใยไปอีกพักใหญ่เลยค่ะ
เพราะเป็นห่วงเขาเรื่องฐานความรู้ ที่เรายังสอนแบบเดิมๆ เป็นส่วนใหญ่นะคะ
ไม่เน้นโครงงาน (ที่ให้เด็กไปหาทุกอย่างเอง) มากนัก
ซึ่ง student center ตามที่หลายๆ ท่านแนะมา ได้ความว่า
โครงงานเป็นสูตรที่ทำให้เด็กได้เป็น center และสร้างองค์ความรู้อย่างที่สุด
(ซึ่งเห็นด้วยค่ะ ถ้าครูเตรียมการสอนและเตรียมพื้นฐานให้เด็กอย่างดี)
ภาวนาให้จดหมายนี้ได้รับคำตอบ
และขอให้ผู้มีอำนาจในประเทศนี้ เห็น “นัยสำคัญ” นะคะ
เด็กม.ผม ส่วนใหญ่เป็นเด็กบ้านนอกนะครับ เพราะเราให้โควตาเป็นส่วนใหญ่ ถ้าโควตา จังหวัดทั่วประเทศ โควตาโรงเรียนไม่ครบ ที่เหลือเราก็รับจากเอ็นทรานซ์ครับ เชื่อว่าต้องมีนร. จากรร. ของท่านยิบซีสีครีม เข้ามาอยู่ มทส. ของผมแน่ๆ
แต่เด็กรุ่นปี 53 นี้ เข้ามาหาผมหลายคน ดูโหวงเฮ้งดีมากๆ หน้าตาดี มีมารยาท ผิดกับรุ่นอื่นๆ ไม่รู้ว่ามีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นอีกหรือเปล่า รุ่นก่อนๆ เข้ามาหา บางทีนึกว่าเป็นยามหรือแม่บ้านแปลงกายมา
ม. ของผม แม้เป็นม.บ้านนอก แต่เป็น ม. ที่มีอาจารย์ปริญญาเอก เป็นสัดส่วนประมาณ 80% นับว่าสูงที่สุดในประเทศไทย ลำดับที่สองประมาณ 50% เท่านั้น ค่าเฉลี่ยประเทศในม. ของรัฐ ประมาณ 30% แต่นศ. ของเรา จัดว่ามีฐานความรู้ ต่ำที่สุดในประเทศไทย
เมื่อสมัยผมเป็น รองฯ เด็กวิดวะ ม.อื่นตกออกประมาณ 1-2% ส่วนม.ผม ประมาณ 30% เนื่องเพราะนร.อ่อนที่สุดในประเทศ แต่ครูแข็งที่สุดในประเทศ จนผมเข้าไปบริหาร ก็ปรับระบบ ให้ตกออกเหลือเพียง 10%
แต่วันนี้กลายเป็น 30% อีกแล้ว และม.อื่นๆ ก็สูงขึ้นอย่างน่าใจหายด้วยครับ