ธุดงค์ (๖)

โดย withwit เมื่อ 1 May 2011 เวลา 4:22 pm ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #
อ่าน: 1352

ธุดงค์ดั้น ด้นไป ในไพรสนท์
ตามเขตชน บทไทย ในอีสาน
เพื่อศึกษา ธรรมะ ตามตำนาน
เพื่อสืบสาน ควานหา ค่าของคน

ทุกเหยียบย่าง ที่เท้า ก้าวล่วงไป
กำหนดใจ มุ่งมั่น หมั่นฝึกฝน
ได้สติ กำลังกาย ความอดทน
เกิดเป็นคน ได้ลองเดิน เพลินลืมตาย

« « Prev : ธุดงค์ (๔)

Next : กลับตาลปัตร (…) …ทางรอด ทางเลือก » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

2 ความคิดเห็น

  • #1 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 1 May 2011 เวลา 4:42 pm

    ตายกลายเป็นแค่สภาวะหนึ่งเท่านั้น มีเรื่องที่มันส์… (ที่จริงเขียนว่า มัน แต่ถึงรู้ว่าผิดก็อยากได้มันส์ อยู่ดีอ่ะค่ะ อิอิอิ) และน่าสนใจให้ใคร่ครวญและลงมือทดลองทำ มากกว่าจะไปกังวลเรื่องตายเยอะเลยเนอะคะ ^^

  • #2 ทวิช จิตรสมบูรณ์ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 1 May 2011 เวลา 5:01 pm

    ใช่ครับ
    คนเราถ้าไม่กลัวตายเสียอย่างเดียว สบายไป ๙๙ อย่าง
    ส่วนอีกหนึ่งอย่างที่ไม่สบายคือ กลัวเจ็บมากกว่ากลัวตาย

    ทั้งที่เจ็บนั้นก็เพราะเกิด
    และที่เกิดนั้นก็เพราะได้ตายมาก่อนน่ะแหละ
    หุหุ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.058826208114624 sec
Sidebar: 0.0083417892456055 sec