หมอเจ๊เล่าเรื่อง

ฟอสฟอรัสเกี่ยวพันใกล้ชิดอยู่ในห่วงโซ่อาหาร ความผูกพันในเชิงสมดุลกับแคลเซียมที่ส่งผลเสี่ยงต่อโรคกระดูกพรุน ทำให้จำเป็นต้องรู้ว่ามันอยู่ที่ไหนบ้างในแหล่งอาหารจากสัตว์และพืช รวมไปถึงรู้สัดส่วนมากน้อยของแคลเซียมในแหล่งอาหารนั้นๆ

เมื่อเทียบกลุ่มผลิตภัณฑ์จากสัตว์แล้ว นมจะมีฟอสฟอรัสน้อยที่สุด มีมากที่สุด คือ เนื้อสัตว์ ไข่อยู่ระหว่างผลิตภัณฑ์ทั้ง 2 นี้ (เนื้อสัตว์มีฟอสฟอรัสมากกว่าแคลเซียม 15-20 เท่า ไข่มีฟอสฟอรัสมากกว่าแคลเซียม 2 เท่า)

นมมีแคลเซียมมากกว่าฟอสฟอรัส ( นมวัวมีอัตราส่วนของแคลเซียมต่อฟอสฟอรัส 1.3 : 1.0 นมแม่ มีในสัดส่วน 2.3 : 1.0 )

ผลิตภัณฑ์จากพืช จะมีฟอสฟอรัสมากกว่าแคลเซียมในระดับใกล้เคียงกับในไข่

ผลิตภัณฑ์จากพืชที่มีฟอสฟอรัสสูง คือ เมล็ดธัญพืช นัท ถั่วเมล็ดแห้ง

ใน 100 กรัมเท่ากัน เมล็ดฟักทองมีปริมาณฟอสฟอรัสสูงที่สุด (975 มก.) เมล็ดแตงโมรองลงมา (483 มก.) และเมล็ดทานตะวันมีน้อยที่สุด (632 มก.)

ปริมาณฟอสฟอรัสที่นักโภชนาการแนะนำ ให้บริโภคต่อวันสำหรับวัยต่างๆมีดังนี้
ทารก                  240 - 360 มก. / วัน

เด็ก 1 - 9 ปี          800 มก. / วัน

เด็ก 10 - 19 ปี    1200 มก. / วัน

ผู้ใหญ่                 800  มก. / วัน

หญิงมีครรภ์และมารดาให้นมบุตรบริโภคเพิ่มขึ้นอีก 400 มก.

อวัยวะที่ทำหน้าที่เก็บเกี่ยวฟอสฟอรัสไปใช้งานเมื่อบริโภคอาหารเข้าไป คือ ลำไส้เล็กตอนกลางและตอนปลาย

คลังเก็บฟอสฟอรัสในร่างกายอยู่ที่ กระดูกและฟัน  ผู้ควบคุมไม่ให้คลังล้นเกิน คือ ไตทางระบายออกที่ไตใ้ช้ คือ ปัสสาวะ

88 %  ของฟอสฟอรัสที่ดูดซึมเท่านั้นที่ร่างกายจะเก็บไว้ใช้งาน 1/3 ของปริมาณที่บริโภคจะถูกขับออกทางอุจจาระ

ลำไส้จะดูดซึมฟอสฟอรัสที่ได้จากอาหารในรูปของฟอสเฟตอิสระ 70 %  ประสิทธิภาพของการดูดซึมของสารจะขึ้นกับปริมาณ ฟอสฟอรัสในอาหารและแหล่งอาหาร

« « Prev : ฟอสฟอรัสกับสุขภาพ

Next : อะไรบ้างที่ส่งผลต่อการได้รับฟอสฟอรัสของร่างกาย » »