คนถางทาง

ธรรมโอสถ

            คำว่า “ธรรมโอสถ” นี้ แปลว่า “ยาแห่งธรรม” ธรรมนั้นเป็นยารักษา “โรคทางวิญญาณ” อยู่แล้ว ซึ่งปุถุชนทุกคนป่วยเป็นโรคนี้แบบอาการหนักด้วยกันทั้งนั้น โรคนี้มีสมมุติฐานของโรคคือ กิเลสหนาเรื้อรัง อาการที่แสดงออกก็คือ มีโลภ โกรธ หลง ตลอดเวลา จึงต้องรักษาด้วยธรรมโอสถเท่านั้น

 แต่แม้แต่โรคทางกายก็อาจรักษาให้หายได้ด้วยธรรมโอสถเช่นเดียวกัน หลวงพ่อชา (สุภัทโท..เจ้าอาวาสวัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี ผู้ล่วงลับไปแล้ว แต่เมื่อราวพศ. 2535) ก็เคยเล่าไว้ว่าธรรมะรักษาโรคได้จริง

 กรรมวิธีส่วนใหญ่ก็ไม่มีอะไรมากนอกจากทำสมาธิรักษาศีล พระปฏิบัติหลายรูปก็ยืนยันตรงกันในเรื่องนี้ โรคที่ไม่ร้ายแรงมากอาจหายได้ ด้วยธรรมโอสถ หลวงพ่อลี (วัดอโศการาม  สมุทรปราการ ผู้ล่วงลับ) ก็ยืนยันเช่นเดียวกัน หลวงพ่อลีนั้น ป่วยหนักด้วยอาการปางตายหลายครั้ง ด้วยโรคแผลในกระเพาะอาหาร แต่ก็รักษาตัวเองหายได้ด้วยสมาธิ  ส่วนหลวงพ่อมั่น (ภูริทัตโต)  ก็รักษามาเลเรียร้ายด้วยสมาธิเช่นเดียวกัน

            หากเรามาคิดดูด้วยหลักวิทยาศาสตร์ ขณะนี้ก็ได้มีการทดลองทางวิทยาศาสตร์เป็นที่ทราบกันดีแล้วว่า จิตที่เป็นสมาธิดีจะทำให้มีภูมิต้านทานสูงกว่าจิตธรรมดา และในทางกลับกันก็น่าจะสรุปได้ด้วยว่า จิตที่เครียดจะมีภูมิต้านทานต่ำกว่าปกติ (อันนี้ไม่ทราบว่ามีใครทำการศึกษาบ้างหรือไม่ หากทำก็คงจะยาก เพราะการจะจงใจฝึกจิตให้เครียดนั้น ทำยากกว่าการฝึกจิตให้เป็นสมาธิเสียอีก) อาจเป็นด้วยเหตุนี้ที่คนที่เครียดอยู่ตลอดจึงมักเป็นโรคต่างๆได้มาก เช่นพวกคนในประเทศที่เจริญทางวัตถุมากๆมักเป็นโรคมากตามไปด้วย เช่น มะเร็ง เบาหวาน เป็นต้น (พวกนี้มีความเครียดจากการทำงานหนักเพื่อหาเงินมาเจือจุนชีวิตอันเจริญของพวกเขามากกว่าพวกเรา)

            หากมีสมาธิสูงสุด ภูมิต้านทานก็น่าจะสูงสุดมากด้วย อาจจะสูงพอที่จะรักษาอาการป่วยต่างๆให้หายได้ทีเดียว (แม้แต่เบาหวาน และมะเร็ง) นอกจากนี้พระป่าบางรูปท่านแนะนำให้อดอาหารในขณะป่วยไข้ คนพุทธบางคนที่เขารู้ตัวว่าจะตายแน่ๆเขาก็จะอดอาหารเลยเพื่อเตรียมตัวตายให้ดี 

เรื่องการอดอาหารนี้ค่อนข้างจะสวนกระแส คนส่วนใหญ่พอป่วยไข้ก็พากันคิดว่าต้องกินแต่ของดีๆเพื่อให้ร่างกายมีกำลังในการต่อสู้โรค แต่พระพวกนี้นอกจากจะไม่กินยาแล้วยังไม่กินข้าวเสียอีก บางคนหนักกว่านั้น น้ำก็ไม่กินเสียอีก กินแต่เยี่ยวตัวเอง

            การอดข้าวนั้นน่าลองศึกษาวิจัยดูเหลือเกินว่ามีผลต่อภูมิต้านทานอย่างไรบ้าง อาจเป็นไปได้ว่า กระแสเลือดที่ไม่มีธาตุอาหารไปเจือปนนั้นจะมีความเข้มข้นสูงขึ้น ซึ่งทำให้มีความเข้มข้นของเม็ดเลือดขาวสูงขึ้น ซึ่งทำให้ภูมิต้านทางสูงขึ้นด้วย เพราะการกินอาหารนั้นธาตุอาหารจะถูกกระแสเลือดดูดซับและส่งไปหล่อเลี้ยงร่างกายในส่วนต่างๆซึ่งน่าจะทำให้เลือด(และเม็ดเลือดขาว)เจือจางลง(ด้วยสารอาหาร)

นอกจากนั้นเม็ดเลือดขาวยังต้องส่งกำลังอีกส่วนหนึ่งไปต่อสู้กับเชื้อโรคตัวอื่นๆที่ปนมากับอาหารด้วย ทำให้ไม่มีกำลังเหลือพอที่จะไปต่อสู้กับเชื้อโรคที่เป็นต้นเหตุแห่งอาการป่วยไข้นั้น

เป็นที่น่าสังเกตว่าเวลาป่วยไข้คนเรามักจะเบื่ออาหาร การเบื่ออาหารนั้นอาจเป็นสัญญาณที่ร่างกายเขาเตือนสติเราว่าอย่ากินอาหารนะจะได้หายไวๆ แต่เราก็ไม่เชื่อคำเตือนจึงพยายามกินให้มาก

ว่าไปแล้วหมาแมวเองก็ยังรู้จักรักษาตัวเองด้วยการอดอาหารเวลาป่วยไข้ แต่ทำไมคนที่ฉลาดมากมายกลับสูญเสียภูมิปัญญาธรรมชาติอันนี้ไปเสียได้

ผู้เขียนเองเลี้ยงหมาแมวมามาก นับได้ไม่ต่ำกว่าสามสิบตัว สังเกตว่าเวลามันป่วยมันจะอดอาหารจนผอมโซเป็นสัปดาห์ โดยเฉพาะแมวจะหนีหายไปเลย คิดว่ามันคงตายแน่ๆ แต่แล้วมันก็พาร่างผอมโกรกโผล่ออกมาให้เห็นในภายหลัง อาการหายดีเป็นปลิดทิ้ง หรือนี่คือการรักษาโรคด้วยร่างกายของตัวเองที่น่าฉงนยิ่ง รักษาแบบไม่ต้องรักษา

ส่วนการฉันแต่น้ำมูตร(เยี่ยว)ตนเองนั้น ก็อาจพอหาเหตุผลมาอธิบายได้ว่าร่างกายขับถ่ายพิษออกมาพร้อมกับน้ำมูตร แต่พิษนี้เป็นพิษที่ตายแล้วหรืออ่อนกำลังมากแล้ว ดังนั้นพอดื่มกินเข้าไปในร่างกายอีกครั้ง ร่างกายเห็นศัตรูเข้ามาก็รีบผลิตเม็ดเลือดขาวขึ้นมาอีกเป็นจำนวนมากเพราะคิดว่ามีเชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายเพิ่มเติม จึงทำให้รักษาโรคได้รวดเร็ว เป็นการกระตุ้นให้ร่างกายสร้างภูมิต้านทานเพิ่ม ..แต่ศัตรูมันตายหรือเกือบตายแล้ว ก็รบกันแผล็บเดียวก็ชนะ ทหารที่ว่างงานจากศึกสงครามก็ส่งไปรบกับเชื้อโรคดั้งเดิมต่อไปจนชนะศึกเบ็ดเสร็จในที่สุด

พระอย่างหลวงพ่อชาท่านเป็นนักวิทยาศาสตร์ทางวิญญาณ แต่น้อยคนนักจะรู้ว่า ท่านยังเป็นนักวิทยาศาสตร์การแพทย์ที่กล้าอุทิศชีวิตของท่านเพื่อความรู้ทางการแพทย์อีกด้วย เพราะท่านได้ทำการทดลองฉันน้ำมูตรของตนเอง โดยไม่ยอมฉันน้ำเลยเป็นเวลาหลายวัน

ท่านบันทึกไว้ว่าในรอบแรกพอฉันฉี่เข้าไป พอได้สักครึ่งวันก็ฉี่ออกมา เมื่อฉันในรอบสอง ก็ฉี่เร็วขึ้น จนในที่สุด ในรอบท้ายๆ ฉันเข้าไปก็ฉี่ออกมาทันที เพราะร่างกายไม่สามารถจะรับได้อีกต่อไปแล้ว (เนื่องจากอะไรก็ไม่รู้ อาจเป็นเพราะว่าความเป็นพิษสูงมาก)

ขอกราบหลวงพ่อชา ณ ที่นี้ที่ ท่านช่างทดลองอะไรที่เป็นความรู้แก่ลูกหลานน่าชวนคิดค้นคว้ากันต่อไป ใครจะไปรู้อาจจะเป็นบันไดขั้นแรกที่จะนำไปสู่การค้นพบการรักษาโรคอะไรสักอย่างหรือทุกอย่างก็เป็นได้

« « Prev : หลวงวิจิตรวาทการ..คนเก่งคนดีที่คนไทยไม่สนใจจะรู้จัก

Next : วิธีรักษาโรคเอดส์แบบง่ายและราคาถูก » »