ลานว่าง

ตัวเองไปทำบุญถือศีล ๘ อยู่ที่วัดให้คุณน้าตั้งแต่วันศุกร์ที่ผ่านมา เสร็จงานก็รีบขับรถออกไป ไปถึงวัดก็เกือบพลบค่ำ จัดเข้าของปูที่นอนให้เข้าที่ อาบน้ำก่อนพลบค่ำให้เรียบร้อยเพราะไม่มีไฟฟ้า อาบน้ำดึกๆ ไม่สะดวก เสร็จแล้วก็ทำวัตรเย็น สมาทานศีล ๘ เอง

วันรุ่งขึ้นตื่นมาก็ทำวัตรเช้าตั้งแต่เริ่มมีแสง ขณะทำก็ระลึกถึงคุณน้าตลอด หลังจากนั้นก็ไปช่วยทางวัดจัดอาหารถวายพระที่ศาลา ขณะทำก็เจริญสติได้ดี คนรอบๆ ตัวก็คุยกันเรื่องม๊อบ เรื่องโน้น เรื่องนี้ แต่ใจเราก็ไม่วอกแวกเข้าไปสนทนาดัวย เมื่อพระมารับบาตรเรียบร้อย ทุกคนก็เข้าไปที่พระอุโบสถ พระท่านสวดอนุโมทนาอาหารที่ญาติโยมนำมาถวาย แล้วนำสมาทานศีล ๕ ศีล ๘ อุโบสถศีล แล้วพระอาจารย์เทศน์ให้ญาติโยมเกี่ยวกับเรื่อง ศีล สมาธิ และปัญญา ตอนที่พระสวดกับตอนสมาทานศีลและตอนที่ท่านเทศน์ รู้สึกว่าใจเป็นสมาธิมาก กำหนดรู้ได้ชัดเจน ได้ยินเสียงอย่างชัด จิตน้อมรวมเข้ากันได้อย่างรวดเร็ว

พอเสร็จพิธีที่โบสถ์ พระท่านก็ฉันจังหัน เหล่าแม่ชี แม่ขาว และญาติโยมออกมาฉันจังหันและรับประทานอาหารที่กุฎิของหรือศาลาโรงครัว แล้วก็แยกย้ายกัน ญาติโยมก็กลับบ้าน แม่ชี แม่ขาว ผู้มาปฏิบัติระยะสั้นอาศัยอยู่วัดก็แยกย้ายกับกลับกุฎิ

ตัวเองยังไม่กลับกุฎิที่พักทันที แต่ไปพบพระอาจารย์เพื่อถวายสังฆทานที่คุณน้าฝากมาทำบุญก่อน ได้บอกกล่าวกับพระอาจารย์ว่า น้าตั้งใจมาที่วัดตั้งแต่เมื่อเดือนที่แล้ว แต่เริ่มป่วยหนัก ก็เลยไม่ได้มา วันนี้ก็ได้ตั้งใจฝากมาถวายสังฆทานเพิ่มเติมจากครั้งที่แล้ว เล่าอาการป่วยให้พระอาจารย์ฟังคร่าวๆ พระอาจารย์ก็เทศน์ถึงความไม่เที่ยงให้ฟังสั้นๆ พร้อมบอกว่าท่านก็เพิ่งไปงานพระราชทานเพลิงศพของญาติโยมกับแม่ชีที่จากไป ๒ งานติดๆ กันเร็วๆ นี้เอง

เสร็จแล้วก็ไปถวายของและสนทนาธรรมกับหลวงพี่กับพระนักศึกษามจพ.ปี ๔ ที่ไปบวชอยู่ที่วัด สนทนากันเรื่องความไม่แน่นอนของชีวิต ความไม่ประมาท และก็คุยกันเรื่องทุกข์ของสังคม เรื่องการเมืองกันอีกพักหนึ่ง แล้วก็กราบนมัสการลา

กลับมาที่กุฎิก็อาบน้ำอาบท่าอีกรอบ ตอนนั้นก็เที่ยงครึ่งแล้ว เอาหนังสือพระอาจารย์ชาที่ติดมาด้วยมานั่งอ่าน เดินจงกรมสั้นๆ อยู่นิดหนึ่งแล้วก็นั่งลงทำสมาธิ รู้สึกว่ากำหนดรู้ได้ชัด และจิตน้อมรวมเร็วมากๆ ใจก็ระลึกถึงคุณน้าที่ฝากมาทำสังฆทาน ทำบุญด้วยตลอด คิดแต่ว่าอยากให้คุณน้าหมดจากวิบากทางกาย มีจิตสงบ พร้อมที่จะเดินทางสู่ภพภูมิใหม่ด้วยจิตใจที่สว่าง

ออกจากสมาธิก็เปิดโทรศัพท์ตอนบ่ายสองครึ่ง แต่แถวนั้นมีสัญญาณบ้าง ไม่มีบ้าง พอบ่ายสามครึ่งถึงได้รับข้อความจากน้องสาวที่ส่งมาตั้งแต่บ่ายสองโมงกว่าว่าคุณน้าเสียแล้ว เมื่อบ่ายโมงยี่สิบ ที่ผ่านมา..

ก็เลยนั่งกำหนดรู้ต่ออีกพักหนึ่ง ดูความเป็นไปของอารมณ์ รู้สึกว่าจิตนิ่งและเข้าใจความเป็นไปของชีวิตได้ดี แล้วก็ทบทวนว่าได้ทำอะไรให้คุณน้าในช่วงสุดท้ายไปบ้าง ก็รู้สึกว่าได้ทำให้สมบูรณ์แล้ว เสร็จแล้วก็หาสัญญาณโทรศัพท์เพื่อโทรไปหาแม่ ถามว่าคุณน้าไปสบายหรือไม่อย่างไร ก็ได้ความว่าตอนช่วงเช้ามีกระสับกระส่าย มีอาการร้อน(ภายใน)เพราะหายใจไม่ได้ ดึงออกซิเจนออก เพราะต้องการไป และหมดทุกข์เอง พยายามในการกำหนดสติ ท่องพุทธโธ แม่ก็ช่วยสวดมนต์ แต่ทุกขเวทนาสูงมาก ทางพยาบาลจึงมาฉีดยานอนหลับให้ ซึ่งโดยมากจะหลับไปแค่ชั่วโมงเดียว แต่ครั้งนี้หลับยาวราวสามชั่วโมง แล้วก็หยุดหายใจไปเอง

ตัวเองก็คิดว่า ก็ยังดีที่ตอนไปไม่ทุรนทุรายมากจนเกินไป เป็นการนอนหลับไป ก่อนหลับก็มีความปรารถนาที่จะไปอย่างสงบ ให้พ้นจากทุกขเวทนาที่มีอยู่ สุดท้ายก็ได้ไปอย่างสงบจริงๆ

หลังจากนั้นก็เดินทางกลับจากที่วัด เพื่อมางานรดน้ำศพของคุณน้าเมื่อวานนี้ ได้เห็นความโศกเศร้าของญาติพี่น้อง และเพื่อนฝูงที่มางาน คุณน้าเป็นที่รักของเพื่อนฝูง และบริวาร เห็นแล้วก็ดีใจแทนคุณน้า ที่ได้ประกอบกรรมดี ทำบุญทำกุศลมา เห็นได้ชัดจากผู้ที่มางานเป็นจำนวนมาก ที่กล่าวถึงคุณงามความดีของคุณน้า

———————————

คนเราก็แค่นี้ มาคนเดียว ไปคนเดียว

มาตัวเปล่า ไปตัวเปล่า

แต่ยังโชคดีที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ได้มีโอกาสเลือกประกอบกรรมดี

« « Prev : ความสุข

Next : น่าสงสาร? » »