ไม่รู้จักเหนื่อย
วันนี้ไปเล่นกับหลานชายสองหน่อมา
ประสบการณ์การเล่นกับหลานก็สอนอะไรตัวเองหลายอย่างเหมือนกัน
หลังจากวิ่งเตะบอล โยนบอลยางใส่กัน วิ่งไล่และ(ทำเป็น)วิ่งหนีหลาน สร้างความสนุกสนานให้กับเจ้าตัวเล็กทั้งสองจนเหนื่อย ตัวเองก็ขอพัก…
พอมานั่งที่ชิงช้าพักเหนื่อย ปรากฎว่าสองหน่อวิ่งเข้ามาพร้อมลูกบอลทั้งสองคน
หลานๆ : อาโกว…เอาอีก เร็วๆๆๆ เอาอีกๆๆๆ (เสียงแข่งกัน) พร้อมกับทำท่าจะหันหลังวิ่งนำ (เหมือนกำลังล่อให้หมาวิ่งตามเลยแฮะ ฮ่าๆๆๆ)
โกว : เดี๋ยวสิ โกวเหนื่อย ขอพักก่อน แป๊บนึง
หลานๆ : ไม่เห็นเหนื่อยเลย (เสียงประสานราวกับซ้อมมาอย่างดี พร้อมกับยื่นลูกบอลมาล่ออีก แต่คนพูดทั้งคู่เหงื่อโชก และหอบเล็กน้อย)
อาโกวก็ให้เหตุผลต่างๆ นาๆ เด็กๆ ก็ไม่ยอมฟังและเรียกไปเล่นต่อ เหมือนกับว่าเขาไม่เหนื่อย แล้วเราจะเหนื่อยได้ไงกัน
เด็กๆ ยังแยกไม่ออก ไม่รู้ว่าคนอื่นคืออีกคนหนึ่ง เขาไม่เข้าใจความแตกต่างกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนอื่น.. ไม่รู้ว่าคนอื่นคิด หรือรู้สึกไม่เหมือนตนเองก็ได้.. แต่นั่นก็คือเด็ก..เข้าใจได้
แต่ที่ประหลาดคือ บางครั้งผู้ใหญ่ที่ควรจะรู้เรื่องนี้กลับไม่รู้แฮะ รู้อะไรน่ะหรือ..”รู้ตัว”น่ะสิ ^ ^
« « Prev : ลานว่าง?
ความคิดเห็นสำหรับ "ไม่รู้จักเหนื่อย"