สัปปายะ
อ่าน: 4959เอาตัวอย่างสัปปายะจากการไปเนกขัมมะมาฝากให้ชมค่ะ
ที่นอนในเวลากลางคืน
วัดที่ไปอยู่ และช่วงเวลาที่ไปอยู่นั้นสัปปายะดีพร้อมจริงๆ ทางวัดจัดที่อยู่ให้เหมาะสม ตัววัดอยู่ลึกจากถนนใหญ่สิบกว่ากิโลแต่มีหมู่บ้านห่างไป ๒ กิโลเมตร มีญาติธรรมมาทำบุญเป็นประจำ ช่วงเวลาที่ไปก็อากาศดีมาก ไม่หนาว และไม่ร้อน ฝนตก อุณหภูิมิกำลังดี การสนทนามีน้อย พระอาจารย์ให้ภาวนามากๆ และมีการทำวัตรรวมในวันพระ วัน ๔ ค่ำ ๘ ค่ำ ๑๒ ค่ำ ได้ฟังเทศน์เป็นประจำ และในการภาวนาของแต่ละคน ก็มีการจัดสถานที่ให้เดินจงกรมเป็นอย่างดี หรือถ้าใครชอบนั่งสมาธิก็สงบมากๆ
ที่นอนในเวลากลางวัน
วัตรปฎิบัติ
- ตื่นเช้า (แล้วแต่ๆ ละคน) ทำวัตรเช้า
- อาบน้ำ
- ออกไปโรงครัวรวม ๖ โมงเช้า ปอกผลไม้ที่มีผู้นำมาถวายพระจากวันก่อนๆ และคอยรับอาหาร เตรียมอาหารที่ญาติธรรมจะมาถวายพระในวันนั้น
- ราวแปดนาฬิกา หรือแปดโมงครึ่ง พระมารับอาหารที่ถวายที่โรงครัวหลังจากกลับมาจากบิณฑบาตรแล้ว
- ไปที่อุโบสถ รับอนุโมทนาจากพระ
- พระฉันท์ที่อุโบสถ แม่ชี แม่ขาว อุบาสิกา และญาติธรรม มาทานอาหารที่เหลือด้วยกันที่ศาลาโรงครัว การรับประทานจะตักรวมอาหารคาวหวานและผลไม้ลงในชาม(กาละมังแสตนเลส 24″)
- ล้างจาน(กาละมัง)ของตัวเอง (เสร็จราวๆ เก้าโมงครึ่งหรือสิบโมงเช้า)
- แยกย้ายกันไปภาวนา ตามจริตของแต่ละคน หรือทำความสะอาดกุฎิที่ตัวเองอยู่ กวาดลาน
- บายสองครึ่ง บ่ายสาม ใครอยากจะทานน้ำปาณะก็ตามความสะดวกของแต่ละคน
- อาบน้ำก่อนมืด
- ถ้าเป็นวันพระ หรือวันที่มีการทำวัตรรวมที่อุโบสถ เวลาทุ่มหนึ่งจะไปรวมกันที่อุโบสถ มิเช่นนั้นก็ทำวัตรเย็นอยู่ที่กุฎิเอง
- ภาวนาต่อ แม่ชี หรืออุบาสิกาบางคนไม่นอน คือนั่งสมาธิ สลับเดินจงกรมทั้งคืน
การไปปฏิบัติในครั้งนี้ ทำให้เข้าใจสัปปายะดีขึ้น รู้ประโยชน์ของแต่ละอย่างที่จำเป็นอย่างชัดเจน และเข้าใจความพอดี ความพอเพียงในการดำรงชีวิต..เท่านี้ก็พอแล้ว..
« « Prev : กฎเกณฑ์
4 ความคิดเห็น
ธรรมดา คนเรา เมื่ออยู่ ในที่ๆ สบายพอควรแล้ว เราจะละ ความโลภเรื่องอาหาร หรือเรื่องอื่นใด ยินดีตามที่ได้ มุ่งบำเพ็ญธรรมไปจะดีกว่า
แต่ถ้าความเป็นอยู่ ค่อนข้างลำบากในทางกาย จิตใจก็จะไม่ค่อยสงบนะคะ
อนุโมทนาด้วยครับ ป่วนไม่ออกเลย อิอิ
สวัสดีค่ะคุณพี่ศศินันท์
เห็นด้วยค่ะว่าในการปฎิบัตินั้น โดยเฉพาะสำหรับผู้เริ่มต้น จำเป็นต้องมีความพร้อมในการปฏิบัติพอสมควร เหมือนกับที่ระบุไว้ใน สัปปายะ ๗ น่ะค่ะ ที่อยู่ต้องมี ต้องมีแหล่งอาหาร ฯลฯ ไม่เช่นนั้นจะปฏิบัติได้ยากจริงๆ ค่ะ ที่ตัวเองเห็นอีกอย่างก็คือ เวลามีมากเกินไป ก็ปฎิบัติจริงจังได้ยากเหมือนกันค่ะ เลยต้องหาจุดที่พอดีและพอเพียงน่ะคะ่ ^ ^
สวัสดีค่ะคุณหมอจอมป่วน ^ ^
ขอบคุณนะคะ ที่แวะมาให้ข้อคิดเห็น จะได้ป่วนหรือไม่ แต่ก็ได้สร้างรอยยิ้มให้เสมอเลยค่ะ ^ ^