ลานว่าง

เมื่อกี้อ่านข่าวในเน็ต เห็นข่าวที่รัฐกำลังจะออกกฎเกณฑ์ใหม่ๆ มาบังคับใช้กับปัญหาเฉพาะอย่างที่อยู่บนท้องถนนในขณะนี้…
เปรียบไปก็เหมือนกับที่เคยเห็นในการจัดการในระดับมหาวิทยาลัย ที่ปัญหาของนักศึกษากลุ่มเดียว ก่อให้เกิดกฎเกณฑ์ใหม่ที่จำกัดสิทธิของนักศึกษาคนอื่นๆ ไปทั้งหมด

แล้วพอตั้งกฎเกณฑ์มากๆ เข้า กฎเหล่านั้นก็เกิดการขัดแย้งกันเอง กฎเล็กขัดกฎใหญ่ กฎใหญ่ขัดกฎเล็ก มั่วไปหมด แถมการบังคับใช้ก็ไม่มี หรือลืมไปแล้วว่ามีกฎนั้นๆ ก็เลยไม่ได้บังคับใช้ แถมบางครั้งการบังคับใช้ ยังเลือกหมู่คณะที่ชอบหรือไม่ชอบมาบังคับใช้ได้อีก (double or multiple practices on the same standard) แถมบางครั้งก็ลืมไปแล้วว่าตั้งกฎมาทำไมกัน

คนตั้งกฎ บางทีก็ลืมไปว่า ปัญหานั้นเกิดจากตัวเรา มากกว่าเกิดจากผู้อื่น

เนื่องจากฉันไม่ได้รับความสะดวก ฉันเลยไปตั้งกฎให้คนอื่นทำตามเพื่อจะได้เกิดความสะดวกแก่ฉัน!

ทำแบบนี้แล้วมันแก้ปัญหานั้นจริงๆ หรือเปล่า มันไปแก้ที่ต้นตอ (ที่ตัวเรา) หรือมันไปแก้ที่ปลายเหตุ (ที่คนอื่น) กันแน่

เนื่องจากว่าฉันไม่อยากถูกตำหนิ ดังนั้นฉันเลยไปแก้กฎให้คนอื่นเลิกพูดถึงฉันอย่างนั้นหรือ?

เอ..หันมาทำตัวให้ดี ไม่ให้ถูกตำหนิ จะไม่ดีกว่าหรือ…

ถ้าหันมาทำตัวให้ดี กฎเกณฑ์ที่ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องมี ไม่ต้องเสียค่า book keeping ไม่ต้องเสียตังค์หาคนไป enforce  ไม่ต้องขัดแย้งกับตัวเองภายหลัง ต้นทุนต่ำกว่าเยอะ

คิดดูแล้วกันว่า กฎเกณฑ์ลดปัญหา หรือสร้างปัญหากันแน่…

แก้ที่ต้นเหตุ น่าจะดีกว่านะคะ

บ่นอีกแล้วเรา…

« « Prev : กลับมาแล้ว

Next : สัปปายะ » »