ลานว่าง

#2 BM.chaiwut ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 November 2008 เวลา 22:33

ขอใช้สิทธิ์ในฐานะที่ถูกพาดพิง… อันที่จริงข้อความนี้ มาจากพระบาลีว่า…

• ชีวิตํ พยาธิ กาโล จ        เทหนิกฺเขปนํ คติ
• ปญฺเจเต ชีวโลกสฺมึ        อนิมิตฺตํ น นายเร

• ในโลกของผู้เป็นอยู่ ห้าประการเหล่านี้ กล่าวคือ ชีวิต ๑ พยาธิ ๑
  
• กาล ๑ สถานที่ทอดร่าง ๑ และคติ ๑ ไม่มีเครื่องหมาย ไม่มีใครรู้ได้

เจริญพร

#4 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 November 2008 เวลา 22:52

กราบนมัสการหลวงพี่มหาชัยวุธ
สาธุๆ เจ้าค่ะ
ขอบพระุคุณที่ช่วยมาเฉลยนะคะ เดี๋ยวจะไปค้นหาที่สนใจเพิ่มเติมต่อค่ะ

#6 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 21 November 2008 เวลา 23:31

ดีใจมากที่ ลานไม่ว่างแล้ว อิอิ

#8 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 22 November 2008 เวลา 7:39

ขอบคุณสำหรับ link ค่ะคุณ Logos
ตามไปอ่านมาแล้ว  ดูเหมือนยุคนี้จะมีสิ่งยั่วยุมากกว่าเทพธิดามากนักนะคะ มาในหลากหลายรูปแบบ บางอย่างก็ซ่อนๆ อยู่  แถมสติของคนในยุคปัจจุบันก็คงจะมีน้อยกว่าพระสมิทธิเป็นอย่างมาก.. รวมๆ แล้ว คนในปัจจุบันนั้นไม่ค่อยมีเกราะป้องกัน และไม่นิยมสร้าง   แถมกระแสกิเลสก็หนักและมากเหลือเกิน.. ต้องผู้รู้ต้องไม่ประมาท

#10 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 22 November 2008 เวลา 7:43

สวัสดีค่ะพี่สร้อย ^ ^
มันก็เป็นเช่นนั้นเองจริงๆ ค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเขียนบันทึก หรือความตาย..
เกี่ยวไหมเนี่ย อิอิ

#12 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 22 November 2008 เวลา 7:58

สวัสดีค่ะพี่ครูอึ่ง
การตามเหตุการณ์ให้ทัน การมีสตินั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่ก็ไม่ง่ายเลยในบางครั้ง โดยเฉพาะเมื่อกำลังเกิดเหตุการณ์หลายๆ อย่างเกิดขึ้นพร้อมๆ กัน หรือต้องทำหลายๆ อย่างพร้อมกัน
แต่ตอนนี้สบายตรงที่ว่า พอตั้งใจเจริญสติมากขึ้นๆ ก็เกิดผลทำให้เราใจเย็นขึ้น ทำอะไรช้าลง ไม่พยายามทำอะไรหลายๆ อย่างพร้อมๆ กัน เห็นและเข้าใจไตรลักษณ์ของสิ่งต่างๆ มากขึ้น ทำให้พะวง กังวลน้อยลง  พอเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ทุกอย่างก็เบาลง เบาลง  บางทีเห็นความประสงค์ร้ายของคนอื่นที่มีต่อเรา ยังคิดสงสารเขาเลยว่าเขาคงหาความสุขยากในชีวิต เพราะคิดแต่เรื่องไม่ดี ทำแต่เรื่องแย่ๆ หาความสงบไม่มี..
อ้าว.. เล่าไปเล่ามา ..คุยนอกเรื่องเสียแล้ว อิอิ
ขอบคุณที่แวะมา ลปรร นะคะ ^ ^

#14 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 22 November 2008 เวลา 12:30

แหะๆ เหมือนเป็นพวกหมกมุ่นกับความตายเลยนะคะ อิอิ
จริงๆ แล้วไม่ใช่ค่ะ การมีมรณานุสสติเป็นเพียงการทำให้เราเข้าใจว่าจะตายได้เมื่อไหร่ ไม่มีใครรู้ เพราะฉะนั้น ถ้ารู้สัจธรรมนี้และมีสติเข้าใจความเป็นจริง แล้วก็สร้างปัญญา ไม่ประมาท ประกอบกรรมดี พยายามทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ตามกำลังขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ ใช้ชีวิตด้วยสัมมาทิฎฐิค่ะ ^ ^
ขอบคุณพี่หมอเจ๊ที่แวะมาเจ๊าะแจ๊ะนะคะ

#16 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 23 November 2008 เวลา 21:36

แฟนๆยังเยอะอยู่นะครับอาจารย์

ได้แฟนใหม่มาอีกคนนึงชื่อ ตุ๊กตา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

#18 sompornp ให้ความคิดเห็นเมื่อ 25 November 2008 เวลา 17:48

ดีใจที่เห็นตัวหนังสืออีกครั้งค่ะ
การให้เวลาตัวเองเหมือนกันการให้โอกาสได้เรียนรู้
ความมุ่งมั่นถูกถ่ายทอดผ่าน “ความว่าง”
หลาย ๆ คนไม่มีโอกาสนั้น เพราะไม่เคยคว้ามันไว้เลย
….
ยังหลงอยู่กับ รูป รส กลิ่น เสียง
หลงกับสิ่งที่มีที่อยู่ค่ะ
….
บางครั้งเกิดความ”เบื่อ” ซึ่งเป็นบ่อย
เกิดจากการที่ตัวเองไม่นิ่ง ไม่ฝึก ไม่เพียร
ตามอารมณ์ไปทุกขณะของจิต
อยากหายไป แต่ยังมีความ “อยาก”
ความอยาก…. ทำให้เราหาตัวเราเองไม่เจอ
ช่วงนี้อาจจะสับสน
แต่บนหนทางแห่งการคิดดี (บางครั้งไม่แน่ในว่าติดดีหรือเปล่า…ถึงทำให้ชีวิตสับสน)
ทำให้เรามีต้นทุนชีวิตที่พอสมควร
เหลือความเพียรอย่างสม่ำเสมอเท่านั้น
หวังใจว่า….บันทึกนี้ จะเป็นบทเรียนหนึ่งที่ทำให้เกิดความเพียรอีกอึดใจ

ใหญ่แค่ไหน….ก็เล็กกว่าโลงค่ะ (จำเขามา)
…..
ระลึกถึงเสมอนะคะ
(อยากให้ไปเชียงรายด้วยค่ะ)