มากไปไม่ดี..
อ่าน: 1972คิดไม่ถึงว่าจะพลาด….
อุตส่าห์พยายามเตือนตัวเองมากๆ แล้วเชียว
วันนี้ซื้อของกินอย่างหนึ่งที่ไม่ได้กินมานาน..
ตะโก้ ค่ะ
กินไป(คิดว่าไม่เท่าไหร่) ๕ อันเอง! อ่านต่อ »
คิดไม่ถึงว่าจะพลาด….
อุตส่าห์พยายามเตือนตัวเองมากๆ แล้วเชียว
วันนี้ซื้อของกินอย่างหนึ่งที่ไม่ได้กินมานาน..
ตะโก้ ค่ะ
กินไป(คิดว่าไม่เท่าไหร่) ๕ อันเอง! อ่านต่อ »
อาคารสี่ชั้นข้างๆ ตึกที่ทำงานถูกรื้อเมื่อหลายเดือนที่ผ่านมาเพื่อเปิดทางให้อาคารใหม่
เก่าไป ใหม่มา การเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมหาวิทยาลัยที่มีพื้นที่คับแคบในกรุงเทพ
ตึกเล็ก ตึกเก่า ก็ต้องหลีกทางให้กับตึกใหม่ที่จะสร้างสูงขึ้น เพื่อเพิ่มพื้นที่ใช้งานให้เหมาะสมกับจำนวนนักศึกษาที่เพิ่มมากขึ้น
เรื่องของเรื่องคือเสียงงานก่อสร้างดังมาก ตัวเองนั่งห้องริม ติดกับตึกที่กำลังก่อสร้าง ห่างไปสักแค่ 10 เมตรก็ถึงรั้วโครงการก่อสร้างใหม่ อ่านต่อ »
“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! อวิชชา (ความไม่รู้) เป็นหัวหน้าแห่งความพรั่งพร้อมด้วยอกุศลธรรมทั้งหลาย ความไม่ละอายใจ ความไม่เกรงกลัวต่อบาป ย่อมตามหลังมา“
อิติวุตตก ๒๕/๒๕๕*
ความไม่รู้นี้เป็นอันตราย..
เมื่อกี้อ่านข่าวในเน็ต เห็นข่าวที่รัฐกำลังจะออกกฎเกณฑ์ใหม่ๆ มาบังคับใช้กับปัญหาเฉพาะอย่างที่อยู่บนท้องถนนในขณะนี้…
เปรียบไปก็เหมือนกับที่เคยเห็นในการจัดการในระดับมหาวิทยาลัย ที่ปัญหาของนักศึกษากลุ่มเดียว ก่อให้เกิดกฎเกณฑ์ใหม่ที่จำกัดสิทธิของนักศึกษาคนอื่นๆ ไปทั้งหมด
แล้วพอตั้งกฎเกณฑ์มากๆ เข้า กฎเหล่านั้นก็เกิดการขัดแย้งกันเอง กฎเล็กขัดกฎใหญ่ กฎใหญ่ขัดกฎเล็ก มั่วไปหมด แถมการบังคับใช้ก็ไม่มี หรือลืมไปแล้วว่ามีกฎนั้นๆ ก็เลยไม่ได้บังคับใช้ แถมบางครั้งการบังคับใช้ ยังเลือกหมู่คณะที่ชอบหรือไม่ชอบมาบังคับใช้ได้อีก (double or multiple practices on the same standard) แถมบางครั้งก็ลืมไปแล้วว่าตั้งกฎมาทำไมกัน
คนตั้งกฎ บางทีก็ลืมไปว่า อ่านต่อ »
เอาบุญมาฝากค่ะ หายไปอยู่วัด ๔ วัน ๓ คืนมา
จริงๆ แล้วเขียนบันทึกเรื่องลาพักไว้ ให้ published เช้าวันที่ ๓๑ ก.ค. แต่ตั้งไม่สำเร็จ(มั้งคะ) ก็เลยหายจ๋อมไปแบบไม่ได้บอกกล่าว (As if I’m going to be missed, อิอิ)
เพิ่งกลับมาเมื่อตอนบ่าย ตอนนี้ตัวยังเบาๆ อยู่ กินมื้อเดียว อยู่ในที่ไม่มีไฟฟ้ามา ๓ วันเต็มๆ รู้สึกดีจริงๆ แต่พอกลับมาก็ไม่ได้รู้สึกเปลี่ยนแปลงมากนัก ยังเจริญสติดีอยู่ แต่สำรวมมากขึ้น