เช้าวันอาทิตย์..กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่กลางสนาม
เห็นหนุ่มน้อยขับรถมอเตอร์ไซค์ตามกันมาสองคัน เข้าไปทางสระว่ายน้ำ
เอ๊ะ..ก็นี่วันหยุด สระก็ยังไม่ถึงเวลาเปิดบริการ จึงเดินตามไปดู
อ้อ..คนหนึ่งเป็นศิษย์เก่านั่งรออยู่ ให้ได้ไถ่ถาม..วันนี้มาทำอะไร..
ส่งน้องเก็บไข่ครับ..!!! เก็บไข่ในสระว่ายน้ำเนี่ยนะ..!!??!!
อ่านต่อ »
เคยได้กลิ่นของฤดูกาลไหมคะ..
เป็นความรู้สึกที่พิเศษ..ที่ได้รับสัญญาณว่าฤดูกาลจะเปลี่ยนไปอีกครั้ง
ยามสายฝนอันฉ่ำชื่นขาดสาย ท้องฟ้ากลับกลายเป็นสีน้ำเงินสดใสโล่งสูง
ความรู้สึกแรกแห่งปีที่พบสายลมเหนือโชยมาแผ่วเบา
ยามได้ยินเสียงใบไม้เริ่มหล่นกระทบพื้นดังแกรกกรากยามค่ำคืน
หรือเมื่อได้เห็นใบจามจุรีหล่นพรูพรายเกลื่อนพื้น
ระยะหลังมานี้ สว.คนรอง ค่อนข้างอุ้ยอ้าย เคลื่อนไหวไม่ใคร่คล่องแคล่ว
ยามจะไปเสริมสวยประจำสัปดาห์ ต้องพึ่งพาให้คนไปส่ง
ร้านเจ้าประจำก็อยู่ริมถนนที่รถผ่านไปมา จึงเกรงว่าจะพลาดพลั้งหากระวังไม่ดีพอ
อ่านต่อ »
หลายสิ่งที่อยากทำ..
หลายสิ่งที่ควรทำ..
หลายสิ่งที่ต้องทำ..
อยากทำ..ต้องทำ..ควรทำ..
ควรทำ..อยากทำ..ต้องทำ..
ต้องทำ..ควรทำ..อยากทำ..
..จวนเจียนจะหยาดหยด..
..ควร..ต้อง..อยาก..ทำ..
ด้วยมุ่งมั่นจะให้เด็กได้เรียนอย่างรอบด้านมากกว่ารู้แต่เพียงในตำรา
จึงต้องช่วยกันหาเรื่องสนุกสนานมาเป็นการสอน
นึกถึงตอนแรกเริ่ม..
กว่าจะชวนครูให้มั่นใจในแนวทางอันต่างจากที่เคยเป็น ก็ใช้พลังไปไม่น้อย
เมื่อค่อยเริ่มก้าวก็เริ่มกล้า สารพันปัญหาที่เคยมีเริ่มคลี่คลายและเปลี่ยนทิศ
จาก..คนอื่นเค้าไม่ได้สอนแบบนี้..เด็กจะทำได้ไหม..ผู้ปกครองจะว่าอย่างไร..
กลายเป็น..จะทำยังไงให้ใครๆ เห็นอย่างที่เราเห็นบ้าง..
อยู่มานาน จนเห็นความต่างของวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป
ความสะดวกสบาย ง่าย และรวดเร็ว มีให้เห็นในทุกเรื่อง
ถ้อยคำ..ไม่เป็นไร..ซื้อเอาก็ได้..ง่ายดี มีให้ได้ยินอยู่เสมอ
ก็เดี๋ยวนี้ทุกสิ่งที่ซื้อขายบริการได้ถึงที่ ไม่ใช่มีแค่รถส่งพิซซ่า
มีทั้งรถแปมแปม ตลาดดิลิเวอรี่ระดับชาวบ้าน
แถมยังมีร้านอาหารที่ส่งให้แม้สั่งไข่เจียวราดข้าวแค่กล่องเดียว
ในความสำเร็จรูป รวดเร็ว ล้ำยุค บางสิ่งก็สูญหาย
ทั้งการเห็นคุณค่าของการอดทน รอคอย ให้เห็นผล
ความสุข ความอิ่มใจยามทำเรื่องยากสำเร็จได้ด้วยฝีมือ
และการได้สัมผัสรับรู้ สิ่งใด ด้วยความละเมียดละไม ให้รู้ลึกซึ้ง
อ่านต่อ »
ถึงวันหยุดปีใหม่..ตั้งใจจะใช้เวลาอยู่ในบ้านอย่างเต็มที่
แต่ละปีมีโอกาส “อยู่” กับ “บ้าน” จริงๆ ไม่กี่ครั้ง ก็อยู่แต่ใน “โรงเรียน”เป็นส่วนใหญ่
คราวนี้ขอใช้ชีวิตแบบนักท่องเที่ยวในบ้านของตัวเองสักหน่อย
อ่านต่อ »
เมื่อแรกก่อตั้งโรงเรียน อาคารเรียนส่วนใหญ่เป็นเพียงอาคารชั่วคราว
ที่หลังคามุงด้วยตองตึง พื้นห้องเป็นดินทุบอัดแน่น
ต่อเมื่อพอจะมีกำลังก็ขยับขยายสร้างเป็นอาคารถาวรตามช่วงเวลาที่ทำได้
จนมาถึงบัดนี้ ยังคงมีอาคารชั่วคราวที่หลงเหลือหลังสุดท้าย
ที่ยังใช้จอดรถจักรยานยนต์และเป็นห้องเรียนศิลปะของนักเรียนมัธยม
ห้องเรียนที่มีบรรยากาศติดดิน ด้วยพากันนั่งทำงานบนม้าหินอ่อนใต้ต้นหูกวางหน้าห้อง
มีโต๊ะปิงปอง ที่ยามจะเรียนก็ยักย้ายเป็นโต๊ะระบายสี หรือวางแบบปั้น
บางวันขี้เกียจก็คว้าก้อนกรวด ฉีกใบไม้มาแบ่งฝ่ายนั่งเล่นหมากฮอสกันซะงั้น
ก็คุณครูเจ้าของห้องใจดี แถมมีของให้รื้อค้น หยิบยืมไปใช้งานกันให้วุ่น
อ่านต่อ »
เมื่อแรกก้าวเข้ามาในโรงเรียน ผู้คนมักชอบใจกับความร่มรื่นใต้เงาไม้ใหญ่
ที่รายเรียงเป็นทิวแถวอยู่ทั่วโรงเรียน
โดยเฉพาะต้นจามจุรีที่โดดเด่นเห็นชัดกว่าใครเพื่อน
ได้พึ่งพาอาศัยร่มเงาของจามจุรี คุ้มแดดฝน เป็นที่เรียนที่เล่นสารพัดประโยชน์
แม้ยามฝนปรอยบางเบา ก็ยังไม่ต้องวิ่งเข้าร่มชายคา
ด้วยใบหนาช่วยกรองกั้นไม่ให้ฝอยฝนหล่นถึงพื้น
ยามปลายหนาวจะเข้าสู่ฤดูแล้ง ใบแห้งหล่นพรูพรายยังคิดหาวิธีเล่นกันได้
แข่งกันตะครุบใบที่ปลิดปลิวก่อนจะร่วงลงดิน แข่งกันหาใบเล็กที่สุด
แกะฝักแห้งเอาเม็ดมาเรียงเล่น หรือแม้แต่เดินลุยกองใบไม้นุ่ม ที่ลุงๆ กวาดกองไว้เตรียมไปทำปุ๋ย อ่านต่อ »
อันเนื่องมาจากบันทึกนี้ และเห็นมีข่าวจากครูบาที่อยากได้พันธุ์น้ำเต้าเพิ่ม
วันนี้พาหลานคนพิเศษไปทำธุระแถวๆ แม่ริม จึงเลยไปตามหา vcd บันทึกการบรรยายของครูบา
และแวะมาที่ สาขาพืชผัก ภาควิชาพืชสวน มหาวิทยาลัยแม่โจ้ เชียงใหม่ เพื่อตามหาพันธุ์น้ำเต้า
เข้าไปถาม เจ้าหน้าที่ ชี้ไปที่โต๊ะกลางโถง นี่ไงอาจารย์อังเดร.. พูดภาษาอังกฤษได้ไหม..คุยกับอาจารย์เองนะ..
อ่านต่อ »
