ลานเวลา

ด้วยมุ่งมั่นจะให้เด็กได้เรียนอย่างรอบด้านมากกว่ารู้แต่เพียงในตำรา
จึงต้องช่วยกันหาเรื่องสนุกสนานมาเป็นการสอน

นึกถึงตอนแรกเริ่ม..
กว่าจะชวนครูให้มั่นใจในแนวทางอันต่างจากที่เคยเป็น ก็ใช้พลังไปไม่น้อย
เมื่อค่อยเริ่มก้าวก็เริ่มกล้า สารพันปัญหาที่เคยมีเริ่มคลี่คลายและเปลี่ยนทิศ
จาก..คนอื่นเค้าไม่ได้สอนแบบนี้..เด็กจะทำได้ไหม..ผู้ปกครองจะว่าอย่างไร..
กลายเป็น..จะทำยังไงให้ใครๆ เห็นอย่างที่เราเห็นบ้าง..

สิ่งต่างๆ ที่ได้ทำร่วมกับเด็ก ดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆ ที่ผู้คนมักมองข้าม
แต่กว่าครูจะนำเรื่องเล็กๆ มาเป็นการสอน กลับต้องผ่านขั้นตอนเตรียมการอยู่ไม่น้อย
ทั้งต้องคอยตรวจสอบไม่ให้หลุดกรอบของหลักสูตร
จะทำอย่างไรให้ได้สาระ ก่อเกิดทักษะ สมรรถนะ คุณลักษณะที่พึงประสงค์ ฯลฯ ให้ครบครัน
เมื่อเข้าใจและคุ้นเคยกับศัพท์วิชาการอันฟังยาก
ครูก็เริ่มจัดการเรียนรู้ด้วยเรื่องง่ายๆ ใกล้ตัวได้สนุก
เมื่อพบความสุขจากการได้รู้ ทั้งครูและเด็กก็เริ่มกล้าคิด กล้าทำ

ทุกซอกมุมในโรงเรียนจึงมีเรื่องราวที่ซุกซ่อน
จิ้งหรีดเลี้ยงนอนสงบนิ่งอยู่ในท่อที่พากันกลิ้งไปหลบไว้ใต้ถุนศาลา
คงพากันไปมุดให้อาหารกันอยู่แถวนั้น
ยามกลางวันอาจเห็นหนุ่มๆ นั่งจ้องโถเลี้ยงปลา ฟูมฟักมาจนได้เห็นผล..มันขยายพันธุ์ได้แล้วครู
บางวันเจอไหมพรมถักสีสดที่เพิ่งหัดทำ หนูสอนเพื่อนถักไหมพรมค่ะ..
บางวันได้ยินเสียงประกาศเชิญชวนน้องๆ ไปรับบริการเปียผมจากชุมนุมช่างแต่งผม
ผมสั้น ผมบาง ช่างฝึกหัดยินดีตระเวนไปบริการ น้องอนุบาลฟรี  พี่ๆ เก็บคนละหนึ่งบาท

หลังอาคารมีงานเพาะเห็ดนางฟ้าที่ต่อยอดมาจากเทอมที่แล้วบานสะพรั่ง
อยู่ข้างกองใบไม้ ที่น้องวัยประถมช่วยกันกวาดมาหมักเป็นปุ๋ย
อุปกรณ์ก็ล้วนง่ายๆ ตามแต่จะหาได้แถวๆ โรงเรียน
ทั้งสังกะสี เก้าอี้ ชั้นวางของเก่า อิฐหัก และถุงก๊อบแก๊บ ถุงขยะที่นำมาฉีกแผ่คลุมไว้

วันดีคืนดี อาจมีเสียงเอะอะเอ็ดตะโรสลับกับเสียงทุบตึ้กตั้กให้วิ่งไปดู
อ้าว..สนามข้างห้องประชุมเป็นรูพรุนไปซะแล้ว
ครูบอกว่าหญ้าไม่ขึ้นแล้วครับ เลยอนุญาตให้ทำแปลงปลูกผัก
หารู้ไม่ ใต้พื้นดินเคยเป็นสนามแบดมินตันเลยต้องช่วยกันใช้ค้อนทุบปูนกันเสียงขรม
กว่าจะได้ชื่นชมกับแปลงผักคงอีกนาน ก็กล้าที่หว่านยังเพิ่งเริ่มงอก

จู่ๆ หลังห้องน้ำมีตะกร้า กาละมัง กระทั่ง บุ้งกี๋ และขันเก่า ที่ขนเอามาเพาะกล้าผัก
จะวางไว้ตรงไหนก็กลัวน้องจะมายุ่ง เลยพุ่งตรงมาแอบไว้แถวๆ ห้องน้ำ
ยามเช้าก่อนเข้าแถวก็แวะเวียนมาเยี่ยม
ยามกลางวันก็มานั่งเฝ้าผักที่ย้ายมาท้ายโรงรถกันอยู่นาน
เอามาตากแดดให้มันสังเคราะห์แสงครับครู..!!!! เดี๋ยวค่อยเก็บ
เนี่ย..สงสัยน้องต้องมาเด็ดผักผมเล่นแน่เลย ใบกุดตั้งเยอะ
กว่าครูจะชี้ให้เจอน้องหนอนตัวต้นเหตุ ก็หลงโทษน้องไปหลายวัน

บางช่วงอาจมีเรื่องน่าตื่นเต้นให้ได้เห็น
เช่น วันที่หนุ่มน้อยคนพิเศษสองคนช่วยกันติดไฟควันโขมงอยู่ตรงมุมหอประชุม
สาวน้อยสองสามคนตั้งวงปล้ำอยู่กับแป้ง..จะผลิตข้าวเกรียบสมุนไพรสารพัดรส
มีกระทั่งรสข่า..ที่ฟังแล้วน่าสยองขวัญ
มีแขกต่างโรงเรียนมาจัดกิจกรรมแนะแนวให้พี่ๆ สถานที่ทำงานในหอประชุมจึงถูกย้าย
จะทำข้าวเกรียบต้องใช้ไฟนึ่งแป้ง  แขกจึงต้องพูดไปโดยมีควันไฟเป็นแบ็คกราวน์!!!
ผ่านไปอีกสองสัปดาห์ สาวน้อยจึงมาขอร้อง ครูขาถ่ายรูปให้หน่อย..หนูจะซอยข้าวเกรียบตากแล้ว..

แค่เห็นเด็กจุดไฟได้  ไม่น่าเป็นเรื่องแปลก
แต่ด้วยเธอเป็น”คนพิเศษ” ที่บางเรื่องยังไม่สามารถทำได้ตามวัย ทั้งยังสนใจเฉพาะบางเรื่อง
เมื่อได้เห็นความพยายามจดจ่อ ทั้งเที่ยวเก็บกิ่งไม้มาก่อไฟจนสำเร็จ
จึงนับเป็นความก้าวหน้าที่ไม่คาดคิด
และเป็นการเห็นผลผลิตจากค่ายฤดูร้อน ที่เคยสอนประสบการณ์ชีวิตให้หนุ่มน้อย

บางเวลาเด็กๆ ช่างหาพื้นที่ทำงานได้อย่างเก๋ไก๋
กลุ่มศึกษาเรื่องใยกล้วยยึดพื้นที่กลางถนน วางกาละมังนั่งทำกระดาษสา
แถมต้องส่งคนวิ่งไปมาคอยดูหยวกกล้วยที่ต้มไว้ในหอประชุม

ทางสนามบาสฯ เห็นบรรยากาศเหมือนเด็กเล่นขายของ แต่คนขายดูไม่รื่นรมย์
ที่กองอยู่ตรงหน้ามีพาราฟีนก้อนใหญ่ยักษ์บนเตาเล็กจิ๊ด กับเชื้อเพลิงกิ่งไม้เล็กกว่าปลายก้อย
รู้ว่าครูปล่อยให้พยายามแก้ปัญหา แม้เห็นว่ายังทำไม่เป็นผล
หนูจะทำเทียนแต่มันยังทำไม่ได้ ไฟมันไม่ติด ติดแล้วก็ดับ..
ต่อเมื่อผ่านพ้นไปอีกหลายสัปดาห์จึงเห็นใบหน้าที่ยิ้มแฉ่ง หนูทำได้สำเร็จ
แอบเหลือบดูอุปกรณ์ อ้อ..ตอนนี้เปลี่ยนขนาดเตาให้ใหญ่ขึ้นแล้ว..

สิ่งที่อยู่ในตำรา กับเวลาทำจริงนั้นแตกต่าง
อ่านหลักการดูแสนจะง่าย ต่อเมื่อได้ลงมือจึงมีโจทย์อีกมากมายที่ท้าทายให้หาคำตอบ
โจทย์สำคัญของครู อยู่ที่ทำอย่างไรให้เด็กเกิดการเรียนรู้อย่างแท้จริง

เรื่องเล็กๆที่เด็กได้ทำ กลับนำให้ได้พบว่า สิ่งใดที่เด็กรู้จริงและทำได้
ทั้งรู้จักลักษณะนิสัย น้ำใจ ความใฝ่รู้ การอยู่ร่วมกับผู้อื่น
ทั้งการรู้จักแก้ปัญหา การใช้ปัญญาคิดสร้างสรรค์
และขั้นตอนสำคัญอันมีค่า..ทำให้รู้ว่าเรื่องใดยังขาดพร่องให้ครูต้องเติมเต็ม

เรื่องเล็กๆ ที่เด็กทำ จึงไม่ใช่เพียงการเล่นสนุก เพียงให้มีความสุข หรือ แค่ให้ทำได้
ทุกสิ่งมีความหมายแฝงไว้ด้วยการเรียนรู้ที่ครูจัดวางไว้
ซึ่งกว่าจะเห็นผล ครูคงต้องอดทนเพียรพยายามต่อไปอยู่ไม่น้อย
ทั้งต้องคอยเรียนรู้ไปด้วยอย่างไม่รู้จบ

เมื่อได้ทำ  ก็ได้เห็น  ได้มีรอยยิ้ม
พอได้เห็น ก็อยากให้ให้ใครๆ เห็นอย่างที่เราเห็นบ้าง..
แต่ช่างแสนยาก..เด็กๆ เที่ยวแอบซุกซ่อนงานกันไว้ในซอกหลืบกันซะแบบนี้
บ้างลงมือทำงานเสร็จแล้วก็เก็บเสียเรียบ ก็คนอื่นคอยใช้สถานที่อยู่
คุณครูก็ไม่ค่อยชอบติดป้าย ป่าวประกาศกันเท่าไร
ได้แต่บ่นว่า..อยากให้ใครๆ เห็นอย่างที่เราเห็นบ้าง..เท่านั้นเอง..

« « Prev : กว่าจะงอกงาม..

Next : เจียนจะหยาดหยด.. » »