ลานร่มเย็น

ยอดสีแดงสด รสฝาดเล็กน้อย ใช้จิ้มน้ำพริก ใช้ยำ เป็นผักยืนต้นยอดสีสดดอกสวยเรียกซากุระสวนป่า ก็เหมาะ

ผักตามท้องตลาดอาจไม่ปลอดภัย อันตรายจากสารเคมี บางทีคนปลูกไม่กล้ากิน คนกินได้ของแถม พ่วงโรคภัยโรคที่ไปได้รับเชิญ

จะปลูกเอาร่มเงา ปลูกประดับชื่นชมดอกก็สวย.

ไม่แน่ใจว่าขยายพันธุ์แบบใด ที่เห็นจะมีไหล มีรากแล้วแตกต้นเล็กๆตามโคนต้น ร้านต้นไม้บางแห่งอาจจะซ่อนอยู่ตามไม้อื่น

มาปลูกต้นติ้วกันไหมครับ @@@@@@@@@@@

บันทึกแลกเปลี่ยนเรียนรู้ 6 ตุลาคม 2555

ขึ้นต้นบันทึกหลังจากที่ได้กินอิ่มๆนอนอุ่นๆ เพียงพอแล้วมานั่งนอกระเบียงโดยไม่ต้องบิ๊วอารมณ์ เพราะว่าเล่นเกมได้คะแนนตามเป้าแล้วพอใจละ

คนเราก็มีอยู่แค่นี้เอง ต้องการแค่นี้เอง เพราะฉะนั้นงานที่หนักที่เหนื่อยเป็นเครื่องปรุงให้กับชีวิตอร่อยขึ้น  ชีวิตจะได้ไม่จีีดไม่เบื่อไงครับ

สมองคนเราก็แปลกพอกินอิ่ม นอนอุ่น มันจะมีช่วงเวลาที่จัดเรี่องราวดีๆ เรื่องราวที่บางทีคิดทั้งวันไม่ตก มาปิ๊งเอาอีตอนใกล้สว่างนี่แหละบางทีฝันเป็นตัวเลข

เรียกว่าครึ่งหลับครึ่งตื่นก็ว่าได้ บางครั้งเลยต้องมีกระดาษโน๊ตไว้ใกล้ๆ เผื่อไว้ หรือบางทีก็เป็นkey wordที่จะเอาไปใช้ในเช้าวันใหม่ เรียกว่าขอเป็นวัน ๆไปก็ได้

ช่วงเช้า 5 ตุลาคม ทางโรงพยาบาลกระบี่ได้จัดให้มีการแลกเปลี่ยนพูดคุยกันเพื่อนำไปสู่การเขียน โดยมีกลุุ่มเฮฮาศาสตร์เข้ามาแจม พ่อครูบา อาจารย์สร้อย ลุงเปลี่ยน น้าอึ่ง กระผม ร่วมกับบุคลากรที่น่าชื่นชมในความเสียสละ ปิดทองหลังพระ เหนื่อยท้อบางครั้ง แต่ก็มีคนเห็นและรับรู้

สำหรับตัวเองได้มารับรู้ถึงสิ่งที่ทุกคนได้ทำอยู่จากการเล่าในสิ่งที่เป็น สิ่งที่ทำ ความเสียสละทุ่มเท ได้ช่วยชีวิตคนจากมีความทุกข์ ชุบชีวิตคนเฉียดตายได้กลับคืนมาใหม่ ได้ไถ่ชีวิตยื้อชีวิตคน ได้รับรู้ความปลื้มปิติที่เก็บงำไว้มาหล่อเลี้ยงให้คนอื่นๆชื่นใจ ได้บุญอันใหญ่หลวง ซึ่งน้อยคนนักที่จะได้มีโอกาส เวทีแห่งนี้จึงเปิดให้ทุกคนได้บอกได้เล่าออกมา ไม่ยากเลยถ้าหากสิ่งดีๆเหล่านั้นฝังอยู่ในใจ

มากระบี่เมื่อ 20กว่าปีที่แล้วในฐานะนักศึกษาฝึกงาน เขามีให้เลือกเด็กดอยอย่างผมเลือกทะเล เลือกที่ไกลที่สุด นอนฟังเสียงทะเลเสียงคลื่น ตื่นเช้ากินขนมจีนผักสด ๆ บางวันก็เป็นแกงส้มเผ็ดสลบ รสชาดไปทำที่ไหนกินที่ไหนก็ไม่เหมือนไดมากินจากต้นตำรับ ได้คุยได้พูดสนทนากับแม่ค้า มาฟังภาษาใต้สนุก ได้วิ่งได้เดินเหยียบทรายริมชายทะเลตอนเช้าๆ ตอนเย็นเลิกงานก็เดินได้อีก ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

กลางวันได้กินขนมจีนรำลึกอดีต ทางโรงบาลกระบี่จัดให้ ใช่เลย สองจาน จานแรกนึกถึงอดีด จานสองรับรสความอร่อยขอบคุณความตั้งใจของทางโรงพยาบาลที่จัดเตรียมใว้ให้เป็นอย่างดี ผักหมุย ผักมันปู ใบบัวบก ช่างเข้ากันกับกลิ่นน้ำแกงของขนมจีนอย่างบอกไม่ถูก ปิดท้ายด้วยปูสุราษฎร์ที่ครูปูจัดให้ ขอบคุณครูปูที่จัดอาหารโอชะ เป็นปูสมใจนึก ละเลียดกินขาปูทุกขา ตามด้วยก้ามปูแล้วก็ตัวปู อิ่มแล้วมีแรง แร๊วงๆๆๆๆ

หนาวนี้มีของเล่นเกี่ยวกับฟืนกับไฟ ครับ  เตาดิน สามหัวจากแบบของอาจารย์จุลพร นันทพานิช ที่ได้ร่างแบบไว้ให้

อาจารย์ใช้ทำขนมปังจากเตาดินแล้วติดใจในความหอมกรุ่น ของควันไฟ ไอดิน  สบโอกาสจึงได้ขอแบบเตาไว้ใช้ที่โรงเรียน หนึ่งเตา   บางคนเรียก เตาราง ก็มีบ้าง

กรรมวิธีใช้ปั้นดินแบบที่ใช้ก่อสร้างบ้านดินนั่นแหละครับ นวดดินแล้วกดลงพิมพ์ ตากให้แห้งแล้วก็นำไปก่อได้เลย คราวนี้ลองใช้ดินจอมปลวกรอบๆโรงเรียนเสียเลย  เพราะไม่ค่อยมีหิน ทรายปน 

ทดลองใช้เครื่องปั่นย่อยเศษใบไม้ย่อยดินก่อนใหญ่เป็นก้อนเล็ก ได้ผลดีครับ เพราะก่อนที่จะนำไปนวดผสมแกลบ หรือขี้เลี่อยเพื่อไม่ให้ดินก้อนเวลาแห้งแล้วไม่แตกร้าวต้องป่นดินให้ละเอียดแล้วผสมกับแกลบ/ขี้เลื่อย   สูตรดินจอมปลวกนี้ใช้แกลบหรือขี้เลื่อย ดินต่อแกลบหรือขี้เลื่อยอยู่ที่ สัดส่วน ดิน 5 ส่วน  แกลบหรือขี้เลื่อย 1 ส่วน คลุกเคล้าตอนแห้งผสมน้ำทีละน้อย จนเหนียวหนืดพอเข้าแม่พิมพ์ได้เวลาดึงพิมพ์ออกไม่แตก ไม่ย้วย   ดินถ้าจะให้ดีควรหมักไว้ซักหนึ่งคืนเพื่อให้ดินผสมอิ่มตัวเหนียวดีขึ้น

แบบหัวเตาที่ 1 และ2 วางกระทะ หรือหม้อดิน หัวเตาที่ 3 พิเศษเพิ่มมาเป็นที่อบขนมปัง โดยทำรางเสียบพิมพ์ขนมปังมีฝาปิด   ช่องที่ 4 เป็นท่อระบายความร้อน และเก็บน้ำส้มควันไม้ก็ได้

ทดลองจุดไฟ เตาติดไฟได้ง่ายเพราะอากาศไหลจากด้านหน้าเตาดี แต่หัวที่1 ร้อนช้าสุด เตาที่2 ร้อนช้ารองลงมา ส่วนเตาหัวที่ 3 เตาอบขนมปังร้อนเร็วสุด   ตอนนี้ทดลองแต่ต้มไข่ยังไม่ได้ทดลองทำขนมปัง ดังว่า  กำลังหาคนมาช่วยทำสูตรแป้งขนมปังอยู่อ่ะครับ>>>>>

เคยรู้จักตลก เด๋อ ดอกสะเดา ดู๋ ดอกกระโดน และดี๋ ดอกมะดัน มาตั้งแต่เด็กๆ ตลกคุณภาพ ไม่หยาบคาย

ดอกอื่นๆก็พอเคยเห็นมาบ่อยแล้วครับ แต่ว่าดอกมะดันเพิ่งเคยเห็นของจริง โยงเข้าหา ดอกมะดันได้แล้วอิอิ..

พูดถึงมะดัน คนเรามักจะน้ำลายสอ เพราะเปรี้ยวจี๊ดจ๊าด http://www.vcharkarn.com/varticle/40472

ว่ากันว่าเป็นตระกูลเดียวกับมังคุดเสียอีกแน่ะ ชอบขึ้นในที่น้ำขังท่วมได้เป็นเวลานาน เรียกว่าทนทาน

แต่ว่าดอกมะดันนี้สิเครเคยเห็นบ้าง มาดูกันครับ มุมมองสวยแปลกตา เพิ่งจะออกดอกปีแรก หลังจากที่ปลูกมาเกือบสิบปี  ต้นไม่โตสักทีแต่ว่าก็คุ้มค่ากับการรอคอย

จากหลงลับแล เป็นหลงลำพูน เนื่องจากวันก่อนพาคณะท่านครูบา คุณชลิต ลุงเปลี่ยน อ. ไพลิน และคุณพรพรรณทัวร์ลำพูน ตามหาไผ่ซางนวล แต่พาหลงในหมู่บ้านหลายรอบ

วันนี้เลยนัดกันไปดูตามข้อมูลที่พบเจอเพิ่มเติมในเวบไซต์

http://www.inthanonbambooresort.com/ibr2/

อินทนนท์สวนไผ่รีสอร์ท เพิ่มเติม น่าสนใจมาก เพราะใช้ไผ่ซางนวล ปลูกประดับตกแต่ง ตามแนวทางเดิน ร่มรื่น สถานที่ใช้เป็นที่พัก ที่อบรมชาวบ้าน ใช้เป็นสถานที่เข้าค่ายศึกษาสำหรับนักเรียน และที่เพาะพันธุ์กล้าไผ่ สอบถามเจ้าของ คุณภานุมาศ ที่บังเอิญไม่ได้อยู่ที่สวน แต่ได้ให้รายละเอียดและให้หลานออกมาต้อนรับ แนะนำ พาชมห้องพัก สวนไผ่ และสถานที่ต่างๆ ด้วยความตื่นตาตื่นใจ

ที่ตั้งของรีสอร์ทแห่งนี้อยู่บ้านป่ารกฟ้า อำเภอป่าซาง ลำพูน เขตติดต่อชียงใหม่ ด้านหลังวัดป่ารกฟ้า ลำพูน

(อำเภอป่าซาง ฟังจากชื่อน่าจะมีที่มาที่ไปว่า อุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไผ่ซางมาก่อน )

ด้วยความใจดีของเจ้าของสวนจึงได้เดินทาง ไปยังที่พักอีกแห่งนึง ที่เชียงใหม่ เพื่อตามไปหากล้าพันธุ์ไผ่ที่พอมีอยู่ที่บ้าน ต้อนรับอย่างดี พาแนะนำสถานที่ต่างๆ ที่ออกแบบได้ลงตัว อุดมไปด้วยพันธุ์ไม้ประดับนานาชนิด เป็นคนรักต้นไม้ มีพันธุ์กล้าไผ่ซางนวลกลับมาปลูกที่โรงเรียน 50 ต้น

             อาหารทางเหนือเวลามีแขกแก้วมาเยือน มักจะต้อนรับชิมอาหารอร่อยๆครับ ท่านอาจารย์ทวิชได้มาเยือนลำพูน ดีใจจ้าดนัก  ลาบ คือหนึ่งในนั้น อาจจะพ้องเสียงคือลาภ มีโชคมีลาภด้วย  แถมถ้าทำให้สุก ก็จะพ้องกับคำว่าสุขอีกดอกแฮ่ๆ  

 การทำลาบมักนิยมทำกัน ช่วงเทศกาลสำคัญๆเช่นสงกรานต์ ขึ้นบ้านใหม่ งานบุญมงคล งานแต่ง  ต่างๆ

การจัดอันดับลาบทางเหนือ ผมลองจัดอันดับยอดนิยมคร่าวๆดังนี้

# ลาบควาย(ลาบขม ) 

 #ลาบหมู

#ลาบไก่

# ลาบปลาเพี้ย

# ลาบปลาสร้อย (ในเพลงจรัล  มโนเพชรก็มีโตยเน้อ)

#ลาบปลาตะเพียน

#ลาบปลานิล

#ลาบปลาดุก  ฯ ……

ยี่ห้อลาบเท่าที่เห็นเอาแค่ลำพูน - เชียงใหม่ก็นับไม่ไหวแล้วครับ แต่ละเจ้ารสชาติไม่ซ้ำแบบกัน    ลาบลุงนิล  ลาบลุงเพชร ลาบสันเหมือง ลาบต้นยาง ลาบไก่บ้านโฮ่ง ลาบลุงวี(ป่าซาง)  ลาบลุงอิน(อันนี้มีชื่อทำเครื่องลาบจำหน่ายด้วย)   ลาบป้าแก้ว(หนองหอยเชียงใหม่)   ลาบอ้ายดม(เมืองลำพูน)  ลาบอ้ายนพ  อ้ายแก้วลาบขม  ลาบดาวคะนองฯลฯ  

 นอกจากนี้เซียนลาบหลายคนที่มีฝีมือ จะแฝงตัวอยู่ตามหมู่บ้านอีกเยอะ จะแสดงฝีมือก็ต่อเมื่อมีงานเทศกาลที่ชาวบ้านมาร่วมแรงร่วมใจกันทำอาหารเลี้ยงกัน เรียกได้ว่า มีฝีมือทางลาบอยู่ในสายเลือดกันเสียแล้ว

ผู้ชายไทยทางเหนือจะมีเคล็ดลับด้านการทำลาบ น่าสนใจครับ(ถ้ามีโอกาสแนะนำให้ไปดูหลังครัว )  บรรยากาศ สุดยอด ทำงานเป็นทีมกันอย่างลงตัว ทั้งแสงสีเสียง กลิ่น อบอวล

- เป็นต้นว่าในการลาบเริ่มต้นตั้งแต่ลาบต้องใส่เกลือลงไปในเนื้อที่ลาบด้วย ใส่เลือดเมื่อเนื้อใกล้ละเอียด เพื่อให้เนื้อเนียน เหนียวเพิ่มขึ้น เคล็ดลับอันนี้จะใช้สำหรับลาบหมู

-ส่วน ลีลาการลาบ บางคนลาบด้วยมีดคู่  มีดเดี่ยวเสียงมีดรัวกระทบเขียง น่าอร่อย

-การคั่วเครื่องเทศหอมฉุย  ประกอบด้วย มะแหลบ มะแข่วน ดีปลี ข่า ตะไคร้ กระเทียม หัวหอม  พริก ทุกอย่างล้วนเป็นศิลปะการทำลาบ อีกทั้งสมุนไพรหอมฉุยดับกลิ่นคาวเป็นเลิศ แก้ท้องอืดเป็นยอด

-แผนกต้มหนังหมู เครื่องใน ซอยหั่นไว้รอคลุกเคล้า

-ผักชีต้นหอม ผักแพว สะระแหน่ ก็ซอยไว้รอ

-การจัดผักกินกับลาบก็เก๋ไก๋กับชื่อผักต่าง ๆที่ รสชาติ เปรี้ยว ฝาด ขม ซ่า หอม หวาน  เผ็ด จืดที่จะเน้นไปทางผักสด จะมีลวกบ้างบางชนิด  จะเน้นทัวร์ไปตามขอบรั้วตัวเองและเพื่อนบ้าน

ได้แก่ยอดมะกอก ยอดมะยม  มะเขือเทศฝานบางๆแล้วแช่น้ำปลา    ยอดผักจิก ยอดต้นพิลังกาสา(ผักจ้ำ)  ยอดส้มสุก …

ยอดดีกระทิง ยอดดีเหยี่ยน ยอดเพี้ยฟาน  ฝักเพกา(ลิดไม้)เผาไฟแล้วหั่น    ผักแปม(คล้ายใบกุหลาบ)  …..  อ้มกบ  เก้าโกศ  ผักซาอุ  ใบโปร่งฟ้า   ยอดต้นเล็บครุฑ  ยอดมันปู  .. สะระแหน่ ผักแพว  คาวตอง  ….. ยอดกระถิน  มะเขือ ผักกาด  พริกขี้หนู   …..

ที่สำคัญ เมนูลาบ  ได้รับการรับรองจาก  อ.ย. แล้ว  (อาหย่อย)   

               เดินทางไกล ไปต่างจังหวัดช่วงก่อนสงกรานต์เยี่ยมญาติป่วยที่จังหวัดตาก  ใช้เส้นทางลำพูน-ลำปาง-เถิน-ตาก ช่วงอำเภอเถิน  ไปจนเกือบถึงปากทางเข้าเขื่อนภูมิพล จังหวัดตาก  หนทางเป็นหลุมเป็นบ่อมาก กำลังปรับปรุงกันเป็นระยะ   อยากให้ผู้ที่เดินทางผ่านช่วงนั้นใช้ระมัดระวังกันพอสมควร เพราะบางช่วงรถอาจจะกระแทกหลุมบ่อจากถนนชำรุดได้

                พาหนะเดินทางด้วยรถตู้ ผู้โดยสาร 8 คน  ก่อนเดินทางก็เพียงแต่สังเกตยางด้วยตาดูว่าแก้มยางผิดปกติ เท่าไม่เท่ากันหรือไม่เท่านั้นเอง (ถือว่าประมาท) คราวหน้าเดินทางไกลจำเป็นต้องหาที่วัดลมยางไว้ก่อนออกเดินทางก็ตรวจลมยางให้ได้ตามกำหนด

             อาการยางแตกตอนที่ขับเสียงดังคล้ายกับก้อนหินกระเด็นติดข้างรถ ดังแป๊ก ตอนนั้นยังไม่ได้สนใจขับไปได้อีกเกีอบ 2 กิโลเมตร  บังเอิญผ่านเส้นชะลอก่อนถึงสะพานจะดังครืดๆ ผิดปกติ จากนั้นอาการรถเหมือนเร่งไม่ขึ้น รถส่าย พวงมาลัยควบคุมลำบาก  นึกถึงว่าจะต้องทำอย่างไรดี พ่อแก้วแม่แก้วช่วยด้วย  ลดเกียร์ต่ำลงมาแล้วค่อยๆเหยียบเบรก ชลอเข้าข้างทางด้วยอาการลุ้นพอสมควร  ผลงานยางเยินมาก  เป็นยางด้านหลังขวา แก้มยางด้านนอกล่อนออกจากล้อ 

               แม่แรง ประแจถอดล้อ ยางอะไหล่ แผนกนำกิ่งไม้กั้นรถ กางร่ม ถอดล้อเริ่มทำงานเพื่อให้การเดินทางไปทันเวลาเข้าเยี่ยมผู้ป่วย   แต่ ยางอะไหล่ไม่ได้เติมลมไว้ครับ พอขับไปหาร้านเติมลมไปเกือบ 3 กิโลเมตร

                 ประเมินสาเหตุยางแตกจากที่พอจะวิเคราะห์ได้

1. ยางรถกระแทกหลุมรั่วก่อนแตก เพราะก่อนหน้านั้นตกหลุมแรงพอสมควร
2. ยางรถอาจจะเจอของแข็งประเภทตะปูทิ่มยางก่อนจนลมอ่อนแล้วระเบิดโป๊ะ
3. ยางรถไม่ได้คุณภาพเอง
4. ลมยางอ่อนตั้งแต่ก่อนออกเดินทาง ฯ

 นำประสบการณ์การเดินทางฝากทุกท่านที่กำลังเดินทาง หมั่นตรวจสอบพาหนะก่อนเดินทางกันนะครับ  จะได้ป้องกันอุบัติเหตุได้ หรือผ่อนหนักเป็นเบา  เดินทางโดยสวัสดิภาพถึงจุดหมายปลายทางทุกๆท่านทุกๆคน

          ตัวครกกระเดื่องสมัยก่อนทำจากไม้เนื้อแข็งทั้งต้น ขุดทำเป็นหลุมโดยการเผาหรือขวานเฉาะ  พอไม้หายากผุพังไปบ้างตามกาลเวลา  ก็ไม่ค่อยจะมีให้เห็นกันแล้ว  จะเห็นก็ตามที่เขานำที่ผุๆไปตกแต่งสวนหย่อม

 วันนี้มีครกกระเดื่องรุ่นพิมพ์นิยม ใช้งานตำ โขลก เช่นตำข้าว  ข้าวที่ได้ก็ไม่ถูกขัดสีเอาวิตามินทิ้งไปเหมือนโรงสี   ตำอะไรได้อีกแล้วแต่จะประยุกต์ดัดแปลง อาจจะใช้ไปตำส้มตำ ร้านส้มตำไหนสนใจก็โปรโมทเป็นจุดขายประจำร้านก็เป็นได้  จะตำไทย ตำปู ตำปลาร้า ตำซั่ว ตำ ฯลฯก็อร่อย   ตำอะไรได้อีกเยอะเลยล่ะครับ

 ทำไม่ยากหาพิมพ์ที่เป็นถังพลาสติคเส้นผ่านศูนย์กลางสัก 40 - 50เซนติเมตร เสริมด้วยใส้เหล็กเส้นให้แข็งแรง  จุดสำคัญการทำหลุมครกใช้ต้นกล้วยเหลาให้มน  แล้วมัดเชือกเจาะรูร้อย หย่อนลงไปให้เป็นหลุมทิ้งไว้

ผสมปูน ทราย หิน ตามสัดส่วนข้างถุง  เทลงไปในถังพลาสติคทิ้งไว้ 1 วัน ก็แกะแบบได้   ก่อนจะนำไปใช้งานตำ   ก็แช่น้ำและดูดความเป็นด่างออกเสียบ้างด้วยต้นกล้วยสับ 2 - 3 วัน 

ตัวครกสำเร็จแล้ว จากนั้นก็เป็นตัวไม้คานเหยียบ   ตัวสาก  เสาคู่  และแกนหมุน   หาที่เหมาะๆขุดเสา เจาะ ยึดประกอบหาจุดหมุนให้ผ่อนแรงเหยียบเสียหน่อย  เท่านี้ก็เรียบร้อยครับ

 การตำครกเป็นการสร้างจังหวะความเข้าใจระหว่างคนตำ ต้องประสานงานกันให้ดี ถ้าไม่ดี มีหวังมือเดี้ยง  คนอยู่หน้าครก มองตาก็รู้ใจกัน เกิดวัฒนธรรม เกิดสังคม เกิดความใกล้ชิดกันขึ้น   มาลองตำกันไหมครับ อิอิ

       เจ้าตัวนี้ เกิดเมื่อค่ำวันที่ 9 มีนาคม 2553  ด้วย คุณแม่มือใหม่คาบวิ่งหาที่หลบภัย รอบโรงเรียน ตัวลูกก็ร้องเหมือนแมว  เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยดิน และทรายที่คุณแม่พาไปคลุกหาที่ปลอดภัยจากผู้คนจากที่นึงไปอีกที่นึง ไม่ยอมอยู่กับที่ซักที      ร้อนตัวผู้ช่วยต้องวิ่งไล่ตามไปอุ้มลูกมาใส่กล่องกระดาษหาที่นอนที่คลอดให้  พร้อมทั้งปลอบประโลมเสียยกใหญ่จึงยอมอยู่กับที่   ไม่ยังงั้นคงเลี้ยงไม่โตแน่ๆ

สีสันแปลกตา จึงได้ชื่อว่า บราวนี่   ไม่รู้ว่าเป็นพันธุ์อะไรครับ  ตอนเล็กๆเอาแต่กินกับนอน  โตมาตอนนี้ไม่ค่อยไม่ค่อยออกแขกสักเท่าไร เวลาวิ่งทำหางตก ไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุผจญภัยมาตั้งแต่เกิดหรือเปล่า   แต่เวลาวิ่งไล่แมว ไล่หนู เนี่ย สู้ไม่ถอย  เคยโดนหนูงับจมูกร้องจ๊ากมาทีนึง   

ตอนนี้เป็นสมาชิกหนึ่งในห้า ลูกทีมตรวจโรงเรียน ไปทุกที่ (หมายเหตุ ซนมาก ชอบคาบกระถางต้นไม้ กาบมะพร้าว กระดาษ ถุงพลาสติก มาแทะแบบละเอียดประจำ ตอนเช้าต้องเก็บกวาดบ่อยมาก)

ได้อ่านลานซักล้าง เรื่องเกี่ยวกับไต้ไม่มีควัน http://lanpanya.com/wash/archives/2063  เห็นภาพชัดขึ้น  จึงได้ลองมองหาวัสดุเหลือใช้ใกล้ตัวลองทำดู  ส่วนเรื่องระบบGasification  อ่านอยู่หลายตอนมาก่อนหน้านึกภาพไม่ค่อยออกครับ

ที่ว่าน่าสนใจเพราะเป็นระบบที่ใช้เศษไม้เศษฟืนใกล้ตัวที่มีอยู่เยอะมาใช้    อีกทั้งหน้าหนาวก็หาอะไรเกี่ยวกับไฟเล่นแก้หนาวได้ด้วย  อันดับแรกก็คือจะเริ่มออกแบบระบบอย่างไรภายใต้วัสดุอุปกรณ์ที่มีอยู่แล้ว หาง่ายๆ   ไม่ลองไม่รู้นะสิครับ

1. เริ่มที่เก็บท่อเหล็กกลม 6 นิ้วที่มี  ตัดมากะเอาสูง 50 เซนติเมตร   ทำเป็นปลอกนอก เชื่อมปิดท้าย
2. เก็บท่อเหลี่ยม 4*4นิ้ว ตัด 40 เซนติเมตร ทำบ่ารับใช้เป็นห้องเผาไหม้เชื่อม ปิดก้น เจาะรู 4 หุนให้อากาศเข้าด้านข้างและข้างใต้ เว้นระยะห่างข้างบนและล่างไว้อย่างละ 5 เซนติเมตร  (พื้นที่ห้องเผาไหม้ 40ตารางเซนติเมตร)
3. ทำฝาปิดบน  (แต่เปิดช่องไว้ ด้วยท่อกลม 2นิ้ว) ให้เปลวไฟขึ้น
4. เชื่อมปิดก้นท่อเหล็กกลม ที่เป็นปลอกนอก ทำบ่าในรับท่อเหลี่ยมให้ลอยขึ้น
5. ต่อท่อ 4หุนเพื่อเป็นท่อ Gas Out
6. เจาะท่อกลางและต่อท่อขนาด 2 นิ้วไว้เป็นช่อง  Air In

เมื่อประกอบเสร็จแล้วทดลองจุดดูโดยใช้น้ำมันกรอกไปในห้องเผาไหม้ ตามด้วยปั๊มลมเป่าให้ไฟลุกจนติดเชื้อเพลิงด้านใน เมื่อไม่เป่าลมไฟจะค่อยๆดับ พบว่าติดยากพอสมควรต้องอาศัยลมเป่าให้ไฟติดตลอด ควันเยอะมากยุงหนีหมด  รอบนี้เลยเป็นเตาไล่ยุงไปก่อน แต่ก็มีการระอุอยู่ข้างใน  เมื่อเตาเย็นลองเทเชื้อเพลิงออกพบว่าได้ผลผลิตเป็นถ่านประมาณ 1 ใน 4ของเตา

โจทย์ต่อไปเจาะรูอากาศเพิ่มอีก 1 ช่อง เป็นท่อช่องสี่เหลี่ยม 2*2 นิ้วใต้ฐานห้องเผาไหม้   รอบนี้ไม่ใช้น้ำมันกรอก แต่ใช้เศษไม้จุดจากข้างบน  ตอนแรกก็ใช้พัดช่วยให้ลุกไหม้ เมื่อพบว่าลุกไหม้แล้วก็ปิดฝาครอบ ครับ เปลวไฟเริ่มระอุขึ้นด้านบน ส่วนด้านในก็จะมีเปลวลอดเข้ามาในช่องของห้องเผาไหม้   พุ่งสูงประมาณ 4 - 5 นิ้วจากปากท่อบน

จับเวลา15 นาทีแรกในการเริ่มจุดติดแล้ว ลุกไหม้ต่อไปอีก 1 ชั่วโมงจากนั้นก็จะค่อยๆมอดเหลือถ่าน Biochar เทออกดูเมื่อเตาเย็นได้ถ่านประมาณ 1 ใน 5 ของเตา  รอบนี้คิดว่าอากาศเข้าน่าจะพอดีกว่ารอบแรกครับ(เผาไหม้ได้ดีขึ้น)

 ข้อสังเกตที่พบ

 - สามารถนำไปใช้ประกอบอาหารประเภทที่ใช้ไฟอ่อนๆได้ ยังไม่ได้ทดลองจับเวลาต้มน้ำดูเพราะมัวแต่ลุ้นไฟให้ติดครับ

• - ถ้าไฟติดแล้วถ้าเขย่าหรือกระเทือนเชื้อเพลิงจะยุบตัวลงและเกิดควันโขมง
• - ท่อ 4 หุนที่อยู่ด้านล่างกลายเป็นท่อดูดอากาศเข้าเพราะท่อเย็นและดูดเปลวไฟจากไฟแช็คเข้าไปในเตาแทน (ตอนแรกจะใช้เป็นท่อ Gas out แต่กลายเป็น Air In แทน)
• - มีช่อง Air In เพิ่มเป็น 2 ช่องใหญ่กับอีก 1 ช่อง 4 หุนเล็กจุดติดได้ง่ายขึ้น
• น่าจะพัฒนาสู่ระดับในครัวเรือน  ใช้หุงข้าว ต้มแกง อุ่นอาหาร ผิงไฟเพื่อให้ใช้ได้ง่ายขึ้นได้ครับ รวมทั้งลดการใช้ไฟฟ้า ใช้แก็สลง