ลานเวลา

ก่อนเปิดเทอมของทุกปี มีงานเตรียมการที่ครูต้องช่วยกันคิดช่วยกันทำหลายเรื่อง
และเนื่องจากมองเห็นปัญหาด้านเศรษฐกิจ
ทั้งค่านิยมที่เปลี่ยนไปของผู้คน ที่ส่งผลต่อเด็กมากมายหลายด้าน
ทั้งอยากฝึกให้เด็กๆ รู้จักหนักเอาเบาสู้
รู้คุณค่าของการทำมาหากินอย่างสุจริต
เห็นความเหนื่อยยากของพ่อแม่ที่ทำมาหาเลี้ยงชีพ
จึงจัดกิจกรรมต่างๆ ในโรงเรียนอย่างหลากหลาย

เช่นในสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ มีกิจกรรม..”กาดนัดชุมชนคนดี”
ที่คุณครูกลุ่มการงานพื้นฐานอาชีพ(กอท.) ชักชวนให้เด็กๆ นำผลิตภัณฑ์ของครอบครัว
หรือสิ่งของที่ตัวเองทำ มาเปิดร้านขาย
ชวนให้ผู้ปกครอง และลุง ป้า น้า อา ในชุมชน มาร่วมขาย ร่วมซื้อด้วย
เพื่อความครึกครื้นและได้บรรยากาศตลาดของจริง

เตรียมโหมโรงให้เด็กคิดวางแผน เลือกและผลิตสินค้าได้พักหนึ่งแล้ว
วันนี้จึงจัดงานแบบ..”ลองไฟ:ซ้อมใหญ่” เพื่อจะได้พร้อมเปิดงานจริงจังกันเดือนหน้า
วางแผนกันว่าจะจัดกาดนัดเป็นประจำเดือนละครั้ง

ก่อนงานลุงสล่าประจำโรงเรียนช่วยกันทำซุ้มประตูกาดไว้ที่ลานสนามบาสฯ
เช้าต่อมาเห็น ครู กอท. ครูนาฏศิลป์และน้องนักศึกษาฝึกสอน
ช่วยกันตัดแขนงไผ่ใกล้ห้องทำงานของตัวเอามาตกแต่ง
ตามไปชื่นชมความคิดที่ใช้วัสดุง่ายๆ ใกล้ตัว มาใช้ได้ดูดี
แถมมีน้ำใจมาช่วยงานกัน โดยไม่คิดว่านี่งานฉันนั่นงานเธอ

ชมแล้วก็ออกไปทำธุระนอกโรงเรียน ติดพันจนใกล้บ่าย
ได้รับรายงานว่าฝนตก ขอย้ายที่จัดงานเข้ามาในหอประชุม
เมื่อกลับมาถึง..ห้องประชุมถูกจัดเป็นกาดเรียบร้อยแล้ว
เสื่อแดงผืนยาวสารพัดประโยชน์ปูไว้เป็นแถวให้กลุ่มขายพืชผัก ผลไม้นั่ง
โต๊ะเตี้ยเรียงรายไว้ให้กลุ่มงานประดิษฐ์วางของ
กลุ่มขายอาหารจัดวางไว้บนโต๊ะสูง มีร่มสีสดคันใหญ่วางไว้เป็นระยะ

ผู้ปกครองและลุง ป้า ในชุมชน มาวางของรออยู่ก่อนแล้ว
ได้เวลาบ่ายโมงครึ่ง คุณครูก็อนุญาตให้เด็กกลุ่มผู้ขายลงมาจัดของ
ผู้ซื้อต้องรอเวลาอีกราวสิบกว่านาทีจึงจะออกจากห้องเรียนมาจ่ายตลาดได้
กิจกรรมดำเนินไปอย่างคึกคัก
คุณครูบางท่านก็นำของในครอบครัวมาขาย แต่ส่วนใหญ่ทำหน้าที่เป็นผู้ซื้อ
และพาน้องชั้นเล็กๆ  น้องอนุบาลมาชมตลาด.

เดินดูสินค้า พร้อมติดตามว่า กิจกรรมเป็นไปตามที่เตรียมการไว้หรือไม่
เป็นกิจกรรมใหม่ ที่ฝ่ายจัดการกังวลว่าจะมีสินค้ามาขายตรงตามแนวทางที่กำหนดเพียงใด
และเพราะตกลงให้ขายเฉพาะผลิตภันฑ์ของครอบครัว
จึงได้อมยิ้มกับสินค้าและที่มา..นานาชนิด..

บรรดาพืชผักสวนครัว ที่วางขายมีทั้งแบบมัดห่อมาแบบมืออาชีพ..ก็ที่บ้านทำสวน
และแบบเก็บมาอย่างละนิดละหน่อย..ก็มือใหม่หัดขาย
บางรายเอาน้ำพริกตาแดงของยายห้าหกกระปุกมาวาง
ใกล้ๆกับมะม่วงและมะเขือพวงจากบ้านเพื่อนถุงสองถุง
บ้างใช้ถุงพลาสติก บ้างห่อใบตอง

บรรดาอาหารและเครื่องดื่ม มีทั้งที่ต้องทำขายกันเดี๋ยวนั้น
และที่เตรียมการบางส่วนมาจากบ้าน
กลุ่มงานประดิษฐ์ทั้งหลายก็มีให้เลือกซื้อทั้งแบบสำเร็จรูปมาแล้ว
และแบบทำให้ตามความต้องการของผู้ซื้อ

บนเวทียังมีสินค้าของผู้ค้ารุ่นเล็กวางขาย
นึกสงสัยเมื่อได้เห็นถุงนมอัดเม็ด..สินค้าของครอบครัวหรือไม่หนอ
อ้อ! ได้คำตอบ..บ้านเธอเปิดร้านขายยา!!!
เช่นเดียวกับสินค้าประเภทอุปกรณ์คอมพิวเตอร์จากครอบครัวหนุ่มน้อยวัยประถม
ผู้บรรยายสรรพคุณกับคุณครูผู้สนใจซื้ออย่างแคล่วคล่อง
สินค้าที่ต้องอึ้งไปหนึ่งวินาที..คุณน้องเธอมีพระมาให้เช่า!!!
เอิ่ม..เธอเป็นลูกหลานโรงงานเครื่องปั้นดินเผาน่ะ

เพียงไม่นานที่เปิดกาดให้ค้าขาย
บรรดาผู้ซื้อ และคุณครูได้ชม ชิม และได้สิ่งของไปทำกับข้าวกันคนละหลายถุง
ผู้ปกครอง ลุง ป้า ได้ขายสินค้ากันพอสมควร
ส่วนพ่อค้าแม่ขายรุ่นเยาว์ ต่างงัดเอากลยุทธ์มาเสนอขาย
บ้างน้ำผึ้งผสมมะนาวขายหมดเหยือกที่เตรียมมายังอุตส่าห์หาน้ำเย็นมาบอกขายต่อ
ก็ยังอยากนั่งเป็นพ่อค้าอยู่ในร้านนี่นา
ทั้งเห็นเจ้าตัวเล็กราวชั้น ป.3 บรรจงร้อยยางยืดเป็นกำไลขายให้ครูไทย ครูฝาหรั่ง
ปรับแก้ความยาวให้พอดีกับข้อมืออีกต่างหาก

บ้างตั้งใจพยายามสื่อสาร ด้วยครูฝาหรั่งเห็นเป็นการดีที่จะให้ลูกศิษย์ได้ใช้ภาษา
บ้างคิดก้าวหน้า ยกของที่เหลือออกเดินเร่ขายเชิงรุก
บ้างประยุกต์ใช้หลักการตลาด เขียนป้ายประกาศลดราคายั่วยวนใจ
ก็ได้น้ำดื่มจากโรงงานของแม่มา อยากจำหน่ายให้หมด

หนุ่มน้อยที่แสนเงียบและชอบแยกตัวมาเดินเดี่ยว
ยังมีมะม่วงแผ่นของคุณยายมานั่งขายให้คุณครูแปลกใจ
แม้ยังมีคุณครูชายนั่งเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆ ก็ช่างเถอะ
ทำเอาคุณครูที่รู้จักออกอาการปลี้มไปหลายคน

ผ่านไปเกือบได้เวลาสองชั่วโมง คุณครูก็ประกาศเตือนจะปิดตลาด
เพื่อเก็บข้าวของให้เสร็จทันโรงเรียนเลิก
เพียงไม่กี่นาที หอประชุมก็กลับคืนสู่สภาพเดิม.

แม่ค้าที่มาขาย มีคุณป้าสูงวัยจากบ้านใกล้ๆ
จึงสะกิดพี่มัธยมให้ช่วยขนของใส่ตะกร้า
มีบรรดาน้องประถมอีกกลุ่มหนึ่งช่วยยกไปไว้ใกล้ประตูโรงเรียน
ภาพเด็กๆ เดินตามป้าที่จูงจักรยานไปอย่างยิ้มแย้มและเต็มใจ
ทำให้มีความหวัง ถ้าช่วยกันปลูกฝังความมีน้ำใจในทุกโอกาส
คงสร้างอนาคตของชาติที่มีคุณภาพได้มากขึ้น^^

ต่อจากนี้ คุณครูยังต้องมีงาน ชวนให้เด็กเรียนรู้จากประสบการณ์ที่ได้รับ
ทั้งการวางแผน เลือกผลิต เลือกทำสินค้า กะปริมาณของ วิธีขาย ฯลฯ อีกหลายเรื่อง
ทั้งต้องเกี่ยวเนื่องกับค่านิยม วิธีคิด วิธีมอง ให้เห็นคุณค่าของการงาน
ทั้งต้องปรับปรุงวิธีการจัดกิจกรรมในครั้งต่อไปให้ดีขึ้น
ทำซ้ำๆ  ทำไปปรับปรุงไปให้ต่อเนื่อง.

กิจกรรมเหล่านี้  แท้จริงแล้วแฝงไว้ด้วยโอกาสอันยิ่งใหญ่สำหรับคนวัยเยาว์
โอกาส..ในการฝึกคิด ฝึกเลือกสรร
โอกาส..ในการทดลองทำให้เป็น
โอกาส..ในการแก้ปัญหา
โอกาส..ในการเผชิญกับอารมณ์ความรู้สึกหลากหลาย
ดีใจ..เสียใจ..ภูมิใจ..หงุดหงิด..ผิดหวัง..สมหวัง..
เพื่อจะรู้จัก..อดทน รอคอย เอื้อเฟื้อ แสวงหา พึ่งพา ร่วมมือ ฯลฯ
เพื่อจะก้าวข้ามขีดจำกัดของตน
เพื่อจะเพิ่มพูนความรู้และประสบการณ์ชีวิตให้รอบด้าน

เป็นเพียงอีกหนึ่งงานของครู ที่เฝ้าแสวงหาโอกาสในการเรียนรู้ให้แก่ศิษย์
ช่วยกันทำกิจกรรมเล็กๆ เหล่านี้.. ด้วยหวังให้มีผลอันยิ่งใหญ่ตามมาในภายหลัง
ก็แค่อยากบ่มเพาะให้ ผู้เยาว์วัยเหล่านี้เติบโตขึ้นอย่างงดงาม
แค่นั้นเอง…

.

หวังมากไปหรือเปล่าเนี่ย..

.

.

.

.

ชมภาพกิจกรรมเพิ่มเติม ที่ https://www.facebook.com/media/set/?set=a.818645868160379.1073742110.152771964747776&type=1

« « Prev : เรื่องเก่าๆ..ของคนเริ่มแก่..

Next : เรื่องเล่น..ไม่ใช่แค่เรื่องเล่นๆ » »