ลานสวนป่า

การเรียนของมนุษย์ยุคนี้มีให้เลือกหลากหลาย ถ้าเปรียบกับถนนหนทางก็คงจะอุตลุดพอๆกัน ทางการศึกษาก็มีแยกไฟ-เขียวไฟแดงนะครับ พวกที่ไม่รักษากฎจราจรก็มีบ้าง ไปหาวิธีเอาใบขับขี่ เอ๊ย ใบประกาศโดยไม่ต้องเข้าเรียน โดนจับได้โอดโอยยิ่งว่าแพะถูกขังเดี่ยว การเรียนในระบบพวกเราเข้าใจกันดีอยู่แล้ว แต่การเรียนอิงระบบน่าจะเป็นเรื่องที่มาบอกเล่าและส่งเสริมกัน ที่จริงก็เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันของเราทุกคนอยู่แล้ว เพียงแต่การยกระดับ การปรับปรุงสูตรความรู้ต่างๆให้มีคุณค่าทางโภชนาการยังอ่อนพริกอ่อนเกลือ ถ้าเราบำบัดตัวเองด้วยความรู้ที่เพียงพอและถูกต้อง ชีวิตเราก็จะได้รับผลดังภาษิตที่ว่า ..”อันวิชามีค่าอยู่นับแสน” ยุคนี้วัดกันที่ความรู้เสียด้วยสิครับ ทำให้หลายคนใส่ใจเรียนต่อ ในกลุ่มพวกเราก็มีหลายคน เช่น หมอจอมป่วน และแห้วซ่าส์  แห้วแอบเรียนไปบ้างแล้ว เกริ่นมาเหมือนเยาะซ๊อสพอปะแล่มๆเล็กๆน้อยๆ ยุให้เขียน แห้วก็อื้อๆอ้าๆยังไม่รับปาก ผมรู้มาบ้างก็ได้แค่คันในหัวใจ ยกตัวอย่าง เช่น

แห้วเล่าว่า..มหาวิทยาลัยเปิดโอกาส

ให้นักศึกษาที่ผ่านการเรียนผ่านประสบการณ์จนสุกหง่อม

คิดว่าตัวเองมีความมั่นคงทางวิชาความรู้สาขานั้นๆ

ก็แสดงเจตจำนงค์ ..ขอเข้าทดสอบความรู้ได้

ถ้าสอบผ่าน..ก็ไม่ต้องเรียนวิชานั้นๆ

ยกตัวอย่าง  แห้วมีภูมิทางด้านภาษาอังกฤษ สอนอังกฤษ

ถนัดภาษาอังกฤษ ..จ น ล ะ เ ม อ เ ป็ น ภ า ษ า อั ง ก ฤ ษ ..

ข า ด แ ต่ ยั ง ไ ม่ มี แ ฟ น เ ป็ น ฝ รั่ ง ไม่งั้นจะจ๊าบส์กว่านี้อีก

หรือถ้าเก่งด้านคอมพิวเตอร์ ก็ไปสมัครวัดผลวิชาคอมพิวเตอร์

วัดความรู้กันชัดๆตรงๆได้อย่างนี้จะทำให้กระบวนการเรียนไม่ย่ำอยู่กับวิธีเก่าๆ

ถ้าส่งเสริมกันอย่างนี้ จะทำให้นักศึกษาย่นระยะเวลาเรียน จบเร็วขึ้น

ดีกว่าจะไปใช้วิธี “จ่ายครบจบแน่” เป็นไหนๆ

ต่างประเทศ..เข้าทำกันมาแต่ปีมะโว้แล้ว  แต่ในประเทศของเราผมได้ข่าวเรื่องนี้มานานพอสมควร แต่ไม่ทราบรายละเอียดว่าดำเนินการไปแค่ไหนอย่างไร เพิ่งจะมาทราบจากแห้วนี่แหละ และถ้าแห้วจะเขียนเล่าเรื่องนี้หลังจากไปสอบวัดกึ๋นแล้ว มาบอกเล่าเก้าสิบน่าจะดีนะแห้ว สอบได้สอบตกเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ได้แปลกอะไรเลย ถ้าแห้วเขียนวันไหน จะเลี้ยงแหลกวันนั้น ผมอยากเห็นลานปัญญา เสนอกรณีการศึกษาเสนอประสบการณ์เรียนรู้ใหม่ๆ เรื่องนี้จะเกิดขึ้นได้..คนเราต้องก้าวไปสู่เรื่องใหม่ๆแปลกๆด้วยคนเอง การมีโอกาส เป็นปัจจัยเรียนรู้ดังกล่าวขข้างต้น

วันนี้ มีคณาจารย์จากมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราชมาเยี่ยมประมาณ 1 รถตู้ ทราบแต่ว่าจะมาขอกินข้าวเที่ยงด้วย ส่วนวัตถุประสงค์อื่นๆไม่ทราบเลย ไม่ยอมบอก ว่าจะมาด้วยเหตุอันใด เมื่อไม่บอกผมก็ไม่ถาม เอาไว้เจอหน้าก็ฉั๊วะฉะกันเองนั่นแหละ รู้แบบสดๆร้อนๆนี่แหละดีนัก ไม่ต้องเตรียมการล่วงหน้าอะไร สนใจประเด็นไหน อยากจะแลกหมัดเรื่องอะไร ก็เว้ากันตรงๆในบัดเดี๋ยวนั้น วิธีการอย่างนี้ก็เป็นการทดสอบกึ๋นอย่างหนึ่งเหมือนกัน ซึ่งตรงกันข้ามที่ชาวเฮคุยกันที่จัมโบ้เทล..ว่าการเตรียมกระบวนการเป็นเรื่องสำคัญ กดปุ่มปั๊บขั้นตอนต่างๆก็จะเรียงล่ายซ่ายตามที่ออกแบบไว้ล่วงหน้า เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับความเหมาะสม การที่มีวิธีให้เลือก น่าจะดีกว่าทำๆกันไปแบบ 1-2-3  อ้าว ! วิจารณ์อีกแล้ว

ทุกกรณีไม่มีถูกมีผิด

ไม่ต้องกากะบาด เพราะไม่ได้เข้าคูหา เลือกคนไหนพรรคไหน

แต่..กับการเรียนรู้ ขอยืนยัน-นั่งยัน-นอนยัน-ว่าอย่างห่วงเรื่องถูกผิด

ถ้าทำไม่ถูกก็..สอบตก อาจารย์จะบอกเองแหละ

จ ะ ไ ป กั ง ว ล ใ ห้ เ มื่ อ ย ตุ้ ม ทำ ไ ม   ใ ช่ ไ ห ม ล ะ เ ธ อ . .

(ปิ๊กบ้านแล้วคร๊าบบบ)

วันนี้มีเรื่องแปลกๆมาเล่า ระหว่างนั่งรถไปฝั่งธนฯกับขาใหญ่ อ่านเจอเรื่องตาหล๊ก..เรื่องมีอยู่ว่า..เด็กนักศึกษาเมืองกรุงไปออกค่ายอาสาพัฒนาที่ต่างจังหวัด บังเอิญหลังค่ายมีป่ากล้วย เดินๆไปเจอกล้วยสุกเครือเบ่อเร่อ หล่อเมืองกรุงคุยกัน ตกลงว่าจะตัดเครือกล้วยไปอวดเพื่อนๆ เด็กหนุ่ม3คนปรึกษากันว่าจะให้ใครปีนต้นไปตัดผลกล้วยลงมา เจ้าคนแรกปีนขึ้นไป ต้นกล้วยมันกลมลื่นไม่มีกิ่งก้านให้จับ ก็ไหลพรวดลงมา เจ้าค้นที่ 2 อาสาปีนใหม่ ให้เพื่อนๆดันก้น แต่ก็ปีนต่อไม่ไหวไหลพืดลงมาอีก ในระหว่างที่เหนื่อยหอบและนั่งงง..

เจ้าของสวนกล้วยมาเจอ

เอามีดฟันต้นกล้วยฉับ

ต้นกล้วยค่อยๆเอนลงมาให้ตัดเครือกล้วยได้สะดวก

เจ้า3เซ่อยืนงง หารู้ไม่ว่ากล้วยต้นไหนตกเครือแล้วจะไม่มีผลอีก

ชาวบ้านเขาต้องตัดลำต้นออกอยู่แล้ว

..นี่แหละหนอเรื่องกล้วยๆ ถ้าไม่มีประสบการณ์ตรงก็จะเป็นอย่างนี้แหละเธอ

(ข้าวแกงร้านดังย่านสามยอด)

หลังจากไปนวดกดจุด ขาใหญ่พาไปชิมข้าวแกงเจ้าดังระเบิดย่านสามยอด เนื่องจากเป็นวันหยุดจึงไม่ต้องเล่นเก้าอี้ดนตรี ผู้สันทัดกรณีเล่าว่า ข้าวแกงร้านนี้มีขาประจำเยอะมาก ต้องขยายร้านให้ญาติๆออกไปอีก 2 สาขา แต่ลูกค้าก็ยังตรึมทุกร้าน ขอให้อร่อยจริงๆเถอะ ขาเจี๊ยะตามมาสลอนเองแหละ เราไปด้อมๆมองๆเลือกชิมแกงพุงปลาช่อน-ต้นจืดหน่อไม้-หมูทอด-ก็อร่อยสมกับคำร่ำลือ แต่รสออกจะเผ็ดไปหน่อย

หลังจากนั้นก็ไปตระเวณไปย่านคลองถม วันนี้ขาเก่ามาเดินซื้อของกันหนาตา ร้านค้าย่านนี้ขายสินค้าสาระพัด ของบางอย่างหาที่อื่นไม่ได้ มาเดินต๊อกๆมองหาให้ดี เดี๋ยวก็เจอ นับเป็นย่านสินค้าหลากหลายจริงๆ ผมซื้อหมวกแก๊ปเก๋ไก๋ติดพัดลมเล็กๆมาใส่เล่น เดินหาร้านที่จำหน่ายอุปกรณ์เครื่องเลื่อยสายพาน หายังไงก็ก็ไม่เจอ..ก่อนจะกลับขาใหญ่พาไปชมของร้านแปลก เป็นร้านขายก้วยเตี๋ยวที่โด่งดังมาก อยู่ในตรอกเล็กๆ แต่มีขาประจำ สังเกตจากการห่อล่วงหน้าไว้จำนวนหลายร้อย

ก้วยเตี๋ยวร้านนี้ใช้ถ้วยตราไก่ขนาดใหญ่

ใส่เนื้อใส่เส้นแบบให้คนกินตาค้างไม่กลัวเจ๊ง..

ลูกค้าต้องกระเพาะใหญ่พิเศษถึงจะชิมหมด

ไม่อย่างนั้นจะได้ชื่อว่า..ก้ ว ย เ ต๊๋ ย ว จั บ กั ง รึ ครับ

(เป้าหมายต่อไป)

เที่ยงวันนี้เพิ่งกลับจากงานเลี้ยง “โต๊ะจีน” ที่ห้องอาหารหลินฝ่า โรงแรมสยามซีตี้ มีเหตุอันควรต้องมาเจี๊ยะกันที่นี่ เนื่องจากสภากรรมการมหาวิทยาลัยเลี้ยงส่งกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิที่ครบว่าระ 4 ท่าน มี ศ.ดร.กนกวงศ์ตระหง่าน-ศ.ดร. ยุวัฒน์ วุฒิเมธี- ดร.โสภณ สุภาพงษ์ และขะน้อยเองขอรับ เป็นการอำลาที่ชื่นมื่นท่ามกลางอาหารอร่อยๆ ช่วงท้ายท่านนายกสภาฯได้มอบของที่ระลึกให้กับคณะที่พ้นหน้าที่ ท่านนายกสภาฯกล่าวขอบคุณ พวกเรากล่าวอำลา ต่อด้วยท่านอธิการบดี  แล้วก็แยกย้ายกันมานี่ละครับ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา ผมผูกพันกับมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีมายาวนาน จากมาก็ใจหาย..เพราะได้เรียนรู้สิ่งดีๆจากที่นี่เป็นอย่างมาก ลาที มิใช่ลาก่อน ..ยังมีงานที่จะสัญจรไปร่วมอีกตามเหตุอันควร ..อาจารย์ประภัสวดีกรุณาขับรถมาส่งที่โรงแรม กลับมายังไม่ทันไร อุ้ยก็โทรมาว่ากำลังจะเดินทางมาที่จัมโบ้เทล น้ำอึ่งก็กำลังบึ่งมา

ส ง สั ย จ ะ โ ด ด ป ร ะ ชุ ม !

ท่านบางทรายคุยแล้วนัด5โมงเย็น

หมอเจ๊ยังเจี๊ยะอาหารเช้าโรงแรมด้วยกัน

รอแต่หมอจอมป่วนจะด่วนจ๋าไหมหนอ..

ส่วนท่านจอหงวนชวนแล้ว เสียงตอบรับอ่อยๆเหมือนไก่ชนหมดแรงดีดแข้ง

ยังแต่เจ้าแห้ว โทรเข้ามาตอนที่กำลังประชุม เลยบ่ได้รู้เรื่องกัน

ถ้อยทีสันถวไมตรีประทับใจ

(ท่านอธิการบดี กับ ท่านนายกสภาฯมอบรางวัลให้ ศ.ดร.กนก วงศ์ตระหง่าน)

ช่วงเย็นระทึก..สมาชิกชาวเฮทะยอยมาที่ละรายสองราย อุ้ยกับน้าอึ่งมาพร้อมกับคุณหมอจอมป่วน ระหว่างกำลังโม้ท่านบางทรายก็ตามมาพร้อมกับหมอเจ๊ แป๊ดมาล่าสุด  ห้องพักเล็กๆแน่นไปด้วยมิตรภาพ ทุกซ๊อตโผกอดกันรวดเร็วจนถ่ายรูปแทบไม่ทัน เฮ้อ บรรยากาศเก่าๆกลับคืนมา กลายเป็นมินิเฮเล็กๆที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา นานๆก็กันยิ้มกันซะแก้มแทบชำรุด ได้เวลาก็เคลื่อนคล้อยไปหาร้านเจ๊๊ยะ ทราบว่าเจ้าหนูสิบล้อกำลังบึ่งตามมาสมทบอีกคน

(ภาพนี้ไม่จำเป็นต้องอธิบาย)

นั่งแล้วก็สั่งอาหารสิครับ

คนละอย่างสองอย่าง

แต่วันนี้ไม่ค่อยอร่อยเป็นยังไงก็ไม่รู้แฮะ

ตบท้าย ด้วยสละ-ไอติม-กาแฟ ตามอัธยาศัย

ตั้งใจจะเลี้ยงรับน้องใหม่

คุณหมอจอมป่วนแซงคิวควักจนได้

พนักงานถามว่า..มีบัตรจอดรถไหม? จะแสต็มบัตรให้

อุ้ยนึกว่า..ร้านจะขับรถไปส่ง..

โธ่ เดินมา ก็เดินกลับ เองนะสิครับ

กลับมาเม๊าส์กันจนดึกดื่น

คุยๆๆๆ..นั่งคุย นอนคุยยยย

นกกระจอกแตกรัง ตอนป้าจุ๋มขึ้นมาบุกถึงห้องหนุ่มโสดที่พวกเรากำลังจ้อกันอยู่ ป้ามาพร้อมกับของฝาก มีเสื้อมาแจกสาวๆที่เพ๊นท์สีลวดลายสวยๆ คนรับก็ปลื้มนะสิเธอ..เมื่อความดีใจสงบ ทุกคนก็จับจองที่นั่ง-นอน-คุยกันสารพัดเรื่อง มีการสอบทวนเรื่องคะแนนเสียงของพรรคการเมืองต่างๆ อุ้ยนึกได้ว่ามีเค๊กอยู่หลายกล่อง บรรยกาศก็เปลี่ยนเป็นคุยหวานๆ ปากหวานเพราะขนม จ้อกันอยู้หลายชั่วโมง ทำท่าจะง่วง ท่านบางทราย-แป๊ด-ป้าจุ๋ม-แยกย้ายกันกลับที่พัก

ชุดแรกไปแล้ว เหลือรุ่นจ้อแหลกว่ากันต่อ

คุณหมอจอมป่วน-หมอเจ๊-น้าอึ่ง-อุ้ย คุยและคุยยย ก๊อก 2

ผมนั่งฟังเพลิน -จับเค้าได้ว่าคุยกันเรื่องการฝึกอบรมของสำนักต่างๆ

ทำไม? มันไม่ค่อยจะได้ผลยั่งยืน

ส่วนมากประชุม-อบรม-สัมมนา-ก็ไปแล้วมันก็ไอ่แค่นั้นแหละ

ผมฟังไปง่วงไป..สุดท้ายหมอเจ๊กับน้าอึ่งบอกให้นอนฟัง

แหม..ก็ดีนะสิ ..นอนแผ่ฟัง ไม่นานก็คร๊อกกกฟี๊ๆๆๆ..

จอมโม้ทั้งหลายย้ายแยกกันนอนตอนไหนก็ไม่รู้

ตื่นมาอีกทีตี5 กำลังอาบน้ำ มีเสียงโทรศัพท์บอก มารับแล้ว

จึงจรลีข้ามไปยังฝั่งธนบุรี..

10 โมงถามอุ๊ยอยู่ไหน? ..

อุ๊ยบอกอยู่ดอนเมือง..กำลังปิ๊กจะบ้าน

เฮ้อ หวุดหวิดกันอีกแล้ว ผมไปถึงดอนเมือง 11 โมง

ไปรอนิดหน่อยเกรงว่า..อี แ ร้ ง แ ก่ จ ะ บิ น ห นี อี ก นะ สิ..

น้าอึ่งกับแป๊ด กลับไฟล์เย็น นัดกันไปลุยห้างไหนต่อก็ไม่รู้

พบกันใหม่ ที่ เ มื อ ง ล ะ ปู น เ น้ อ ส า ว ๆ ทั้ ง ห ล า ย

อุ้ยสนใจอะไรเอ่ย..

(มนุษย์ยุ่งกับเท้า-ออกแบบรองเท้า-ต่อๆๆไปอีกนาน)

(ชีวิตชาวกรุงเร่งรีบ อุ้มหมาจ้ำพรวด หมาตาละห้อยอยากวิ่ง แต่..)

(ไฝหย่าร้าง-ไฝหนี้เยอะ-ไฝกิ๊กทิ้ง-ไฝเจ้าชู้ ฯลฯ แก้ได้ ค่ากำจัดจุดอ่อน 30-99 บาท)

(เห็นแต่เทคนิคการขายเสื้อวัยรุ่น มองไม่เห็นเทคนิคขายเสื้อให้คนแก่ อิ)

(รังนกกระจอกยักษ์เหล่านี้บรรจุกี่ร้อยกี่พันครัวเรือนก็ไม่รู้)

เย็นวานนี้ อุ้ยชวนญาติผู้ใหญ่ ขับรถยี่ห้ออะไรไม่รู้ ที่นั่งกว้างเบ่อเร่อมารับที่จัมโบ้เทล อุ้ยส่งหินถามทางมาก่อนแล้วว่าจะชวนไปลุยที่ไหน ผมนั้นเชื่อมืออุ้ยมาแต่ไหนแต่ไร ไม่ว่าที่เชียงใหม่ ต่างจังหวัด หรือแม้แต่เมืองกรุง ทุกจุดที่อุ้ยพาไปย่ำล้วนไม่ธรรมดา ทุกแห่งจะมีความพิเศษซ่อนอยู่  เคยถามครั้งหนึ่งว่าอุ้ยหารายละเอียดแปลกๆเหล่านี้มาจากที่ไหน แม้แต่เรื่องอาหาร ร้านอาหารนี่ก็เถอะ … เ ช ล ช ว น ชิ ม เ รี ย ก เ จ๊ ไ ด้ อ ย่ า ง ไ ม่ เ ค อ ะ เ ขิ น  นี่..ถ้าอุ้ยเปิดบริษัททัวร์คงรุ่งโรจน์โชติช่วงชัลวาลย์ไปถึงไหนๆ

ทริปนี้เราจะลองทำตัวเป็นมนุษย์ชาวแฟลตสัก 2 ชั่วโมง สถานที่ก็อยู่แถวๆบ้านท่านรอกอดส์นั่นแหละ อาคารที่เป็นแท่งสูงๆมีมนุษย์นกอาศัยอยู่กันมากมาย บางทีแท่งหนึ่งอาจจะมีผู้อยู่อาศัยมากเท่ากับ 1 หมูบ้านก็ได้ ถ้าเอาคนหลายแท่งมารวมกัน จำนวนผู้คนอาจจะเท่ากับ 1 ตำบล ถ้าบวกรวมทุกแท่งในเมืองทองธานี จำนวนคนอาจจะเท่ากับคน 1 อำเภอก็ได้ เอ๊ะ รึ มากกว่าก็ไม่รู้นะ เพราะที่โต๋เตนอกแฟลตก็มีอยู่มิใช่น้อย

ที่ไหนมีคน ที่นั้นมีชีวิตชีวาสาระพัดสาระพัน

แต่ละพื้นที่ย่อมสร้างอัตลักษณ์ของตนเอง

มนุษย์รังนกกระจอก..ก็คงมีความคุ้นชินตามแบบฉบับของเขา

เรื่องข้าวปลาอาหารคงจะฝากท้องไว้กับเมนู-แด-ด่วนให้เลือก

อยากซื้ออยากได้อะไรก็มีผู้มาบริการไว้พร้อมมูล

ชาวแฟลตหาเงินหัวปักหัวปำมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวันให้พอก็แล้วกัน

มีสตังส์ในกระเป๋าอะไรก็ได้ดั่งใจปรารถนา

แม้แต่จะเจี๊ยะ..ก็เลือกระดับได้ จะเอาแบบหรู หรือ แบบ ยองๆ เหลา

เห็นความเป็นไป ความเปลี่ยนแปลงย่านเมืองทองธานี้แล้ว นักการเมืองน่าจะไปเดินเคาะประตูห้อง คงไม่มีใครเขาว่าหรอกถ้าเคาะ..ช่วงนี้ จะได้อ้างได้ว่ามาแนะนำตัวแบบถึงลูกถึงคน เว้นแต่ไปเคาะห้องที่เขากำลังจู๋จี๋กัน..ต้องรีบเผ่น..ตัวใครตัวมันนะโยม อิ อิ นึกต่อว่า การขยับขยายคงไม่อยู่เพียงนี้ ช่วงเวลาที่สมมุติเป็นชาวแฟลตแบบแว๊บๆมีเรื่องเล่ามากมาย แต่หลายท่านคงจะทราบกันดีอยู่แล้ว จึงขอยกประโยชน์ให้จำเลย มาคุยกันเรื่องวันนี้ดีกว่า..

อุ้ย มาถึงแล้ว วันนี้ประชุม เย็นนี้พร้อมดวล

น้าอึ่ง มาถึงแต่เย็นวานโทรมาถามว่าใครอยากจะมีเรื่องไหม ?

เมื่อไม่มีใครบังอาจ..ก็ละเว้นไป นัดเจอกันใหม่ เย็นวันนี้

หมอเจ๊ อาจจะมาดึกไปหน่อย เอาไว้จ๊ะจ๋าอีกที

คุณหมอจอมป่วน ไปปฐมนิเทศก์นักศึกษา สสสส.โข่ง ที่พัทธยา  เย็นนี้เจอกัน

แป๊ด..จะเหินหาวมาเช้านี้ จะแวะไปหาหมอ แล้วค่อยมาเจอกันเย็นนี้

รอกอดส์ มาหาก่อนใคร ติดงานสำคัญวันนี้ เป็นช่วงกลางคืนจึงขออนุญาต บ๋าย

เจ้าปูแห้ว เล่าว่าจะบุกสภาวิจัยไปทำการบ้านให้ผมวันนี้ เย็นๆว่ากันอีกที

ท่านบางทราย ทราบข่าวว่าจะมาบางกอก ขออนุญาตนัดแนะตรงนี้เลยนะครับ

เช้านี้ ผมจะไปประชุม แถวๆถนนศรีอยุธยา

เวลา 12.00 น. มีเลี้ยงขอบคุณกรรมการสภามหาวิทยาลัยผู้ทรงคุณวุฒิ

ที่โรงแรมสยามซิตี้ คาดว่า บ่าย3โมง ผ ม น่ า จ ะ เ ผ่ น อ อ ก ม า ไ ด้

ถ้าทุกท่านพร้อมเราจะไปเจี๊ยะอาหารร้านที่ผมเลือกไว้แล้ว

ตามกฏกติกาของชาวเฮ ค น ไ ห น เ ลื อ ก ร้ า น ค น นั้ น เ ป็ น เ จ้ า มื อ

มีขาใหญ่จะมาแย่งจ่าย ..ผ ม รึ จ ะ ย อ ม ..

ผมรับเลี้ยงจากท่านทั้งหลายมามากแล้ว

ผมอยากจะเป็นเจ้ามือบ้าง

เจ้าเมืองก็ไม่มีทางได้เป็น

เจ้าพ่อก็แหยงลูกปืน

เจ้าที่เจ้าทางก็ยังไม่ถึงเวลา

เจ้าบ่าวยิ่งไม่กล้าคิด

เจ้าป่าเจ้าเขาก็เหลือแต่ตอ..

ขออนุญาตเลี้ยงแสดงความยินดีคุณหมอจอมป่วนในฐานะรุ่นพี่ อิ อิ..

เป็นรุ่นพี่หมอจอมป่วนได้นี่ธรรมดาที่ไหนเล่า..เก็บเอาไปคุยได้10ปีไม่มีจืด

ขอเลี้ยงปลอบใจแป๊ด   ถ้า  ม า จ ะ เ ลี้ ย ง ใ ห้ พุ ง แ ต ก

ประมาณบ่าย 4 โมง ผมจะมารอเสนอหน้าที่จัมโบ้เทล

หรือ..มีเหตุอันควรประการใด ส่งข้อความแจ้งด้วยนะคร๊าาาบ

มางานนี้ไม่ต้องห่วง ไม่ได้เลี้ยงหาเสียง

ไม่ผิดกฎหมายมาตราใดๆ

ไม่ต้องเกรงใจว่า..ถ้าไม่อร่อย ไม่ -กา-กะ-บาท-

ท่ า น จ อ ห ง ว น บึ่ ง ม า เ จี๊ ย ะ ไ ห ม ล ะ ค รั บ

จากสุรนารี - จัมโบ้เทล ระยะทางเท่ากับ บางกอก-โคราช

ทราบข่าวนี้แล้ว โปรดสลัดความเกะกะใดๆในชีวิตไว้ชั่วคราว

มาให้สาวๆชาวเฮ กอด ดีกว่า ..

แหม เกือบลืม อิ อิ..

ช่วงนี้สื่อต่างๆโหมเรื่องเลือกตั้งกันกระหน่ำ

หนีไปอ่านหนังสือก็เจอแต่เรื่องการเมืองจนเฝือ

ไม่รู้จะปั้มข่าวอะไรกันหนักหนา ทั้งๆที่เนื้อหาก็ซ้ำกัน

การเมืองไทยไม่มีความจริง ปีนเกลียวกันทุกขั้นตอน

ทุกค่ายจ่ายเงินกันโครมๆ..รัฐฯบอกว่า อย่าขายเสียง อย่ารับเงิน

มาตรการตลกมีมาทุกยุคทุกสมัย

อ่านต่อ »