หนึ่งปีเธอรับประทานข้าวกี่คำ
คำเล่าลือ..แผ่นดินขวานทอง มีที่ไปที่มาจากผืนท้องนาสีทอง ช่วงที่รวงข้าวสุกเหลืองเต็มท้องทุ่งสุดลูกหูลูกตา ยากจะหาดูที่ไหนได้อย่างทุ่งรวงทองท้องนาไทยในยามเก็บเกี่ยว ในยุคที่ยังใช้แรงงานคนเกี่ยวและนวดข้าว ชาวนาจะใช้เวลาทำงานในท้องทุ่งติดต่อกันหลายเดือน นับแต่เกี่ยวข้าวได้ก็จะหาบทำลอมข้าวไว้ รวบรวมแล้วก็จะนัดลงแขกช่วยกันนวดข้าว ถ้าตรงกับช่วงพระจันทร์เต็มดวงจะสวยมาก ลมหนาวพัดโชยมาเย็นๆ ไอ้หนุ่มออกแรงฟาดข้าวต่อหน้าอีสาวไม่เหน็ดเหนื่อย ช่วงพักล้อมวงกินข้าว นอกจากจะมีต้มปลา-น้ำพริกจิ้มแจ่วแล้ว เมนูเด็ดที่แต่ละเจ้านาจะเตรียมไว้คือ ต้ ม เ ป็ ด ใ ส่ ใ บ ม ะ ข า ม อ่ อ น กับ ล า บ เ ป็ ด ใ ส่ เ นื้ อ ม ะ ข า ม เ ปี ย ก เซียนลูกทุ่งถือว่าสูตรนี้เห้อแรด ผักต่างๆก็หาเก็บเอาในผืนนานั่นแหละ เป็นการใช้วิถีพอเพียงฉบับท้องทุ่งบ้านเฮา
แต่น่าเสียดาย
เสน่ห์ท้องทุ่งสูญหายไปพร้อมกับวันที่ค ว า ย เ ป ลี่ ย น ไ ป เ ป็ น ลู ก ชิ้ น
การทำนาที่ไร้ภูมิปัญญาและวัฒนาธรรมพื้นถิ่นนั้นมันกระด้างสิ้นดี
ชาวนาเปลี่ยนเป็นซาวหน้าซาวหลัง
ซังกะตายไปอย่างน่าเวทนา..