เสียดายไม่ได้เป็นเหลนเขยย่า
2 ความคิดเห็น
โดย sutthinun เมื่อ 22 เมษายน 2011 เวลา 4:24 ในหมวดหมู่ การบริหารจัดการ การจัดการความรู้, สังคม ครอบครัว ชุมชน เศรษฐกิจ, อาหาร ท่องเที่ยว กีฬา นันทนาการ, เสริมสร้างสังคมสันติสุข #
อ่าน: 1673 สมัยผมเป็นเด็กบ้านนอกไกลปีนเที่ยง ไม่เคยได้ไปไหนก็เขาหรอกนะครับ จนกระทั้งเข้าโรงเรียน ได้อ่านในหนังสือ เจอเรื่องของคุณหญิงมุก-คุณหญิงจัน เจอคำว่าเกาะภูเก็ต มันเป็นอย่างไรหนอ เห็นในโปสกร์าดส.ค.ส. ก็ทึ่งอึ้งๆๆๆ อ่านเจอเรื่่องวัดพระแก้ว ภูเขาทอง วัดอรุณ คุณหญิงโม ก็เห็นแต่ในรูปภาพ คำว่าเมืองอุบล เมืองโคราช มันช่างอยู่ไกลแสนไกลสุดหล้าฟ้าเขียว
จนกระทั้งโตมาหน่อย ดูเหมือนจะเรียนอยู่ชั้นป.3
แม่พาขึ้นรถไฟเข้ากรุงเทพครั้งแรก
ออกจากสถานีสุรินทร์จะไปบางกอก
หัวจักรรถไฟสมัยใช้ฟืน ต้องหยุดเติมน้ำเติมฟืนตามสถานีจังหวัดใหญ่่
รถเปิดวู๊ดเสียงดังวิ่งฉึกฉักๆ ไม่ได้แปลงเสียงเป็น
ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง หรอกนะ
เด็กบ้านนอกนั่งไม่ลง ยืนดูวิว 2 ข้างทางทั้งวัน
ยิ่งตอนรถไฟเข้าโค้งแถวๆลาดบัวขาว
วกไปวนมาท่ามกลางดงพระยาไฟ
อะไรๆที่มันเป็นครั้งแรกในชีวิตมันตื่นเต้นระดับบอกไม่ถูก
