รักสับสน
ดังที่เคยเล่าแล้วว่า ผ ม มี ห ล า น กั บ เ ข า เ ห มื อ น กั น อิ
แต่หลานตัวเล็กมาก
อุ้มไม่ได้ นอกจากจับมาให้ไต่ตามฝ่ามือ
เล็บคมเกาะแน่น มิน่าถึงปีนต้นไม้ได้เก่งว่องไว
ลูกกระแตชุดนี้ได้มาในช่วงที่อายุน้อยมากยังไม่ลืมตา ได้มาแล้วก็มาออกแบบว่าจะเลี้ยงดูอย่างไร เพราะเราไม่มีความรู้มาก่อน ถามผู้สันทัดกรณีเขาบอกว่า>> เคี้ยวข้าว-เมล็ดถั่ว-เอาผลไม้ป้อน..แสดงว่าเขาได้ลูกกระแตตัวโตกว่าที่ผมเลี้ยง เจ้าตัวเล็กที่ยังไม่ลืมตาพวกนี้คงป้อนนมได้อย่างเดียว
จะเอานมอะไรมาเลี้ยง
จะป้อนวิธีไหน
ลูกกระแตยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
ชั้นแรก ผมเอานมกล่อง+น้ำผึ้งนิดหน่อย มาดูดใส่หลอดเล็กๆ จับเจ้าตัวล็อคไว้ด้วยนิ้วมือข้างหนึ่ง เอาหลอดจ่อเข้าปาก ค่อยปล่อยน้ำนมออกที่ละนิด กระแตจะดูดจุ๊บๆเบาๆ จะรู้ได้อย่างไรว่าควรจะให้มากน้อยแค่ไหน เราก็ประมาณเอา ถ้าดูดได้สัก10หยดก็น่าจะพอ จับมาหมุนเวียนกินนมอย่างนี้เช้า-เย็น แล้วค่อยๆเพิ่มปริมาณน้ำนมขึ้นทุกวัน
หลังจากเลี้ยงมาได้6วัน กระแตตัวโตขึ้น เปลี่ยนจากนอนไม่ลืมหูลืมตา มาไต่ไปมาในกล่อง ส่งเสียงร้องจิ๊ดๆ.. ผ ม เ อ า ไ ซ ริ ง ส์ ฉี ด ย า ม า ดู ด น ม แ ท น ก า ร ใ ช้ ห ล อ ด ทำให้สะดวกในการบังคับให้น้ำนมค่อยๆไหลให้เข้าจังหวะดูด ไม่เลอะและคำนวณปริมาณอาหารแต่ละตัวได้ สูตรอาหาร ผ ม เ พิ่ ม จ มู ก ข้ า ว บ ด ล ะ เ อี ย ด ผ ส ม น ม น่าจะทำให้ลูกกระแตได้รับสารอาหารเหมาะกับวัย คาดว่าอีกไม่นานก็น่าจะรับประทานอาหารเองได้
แต่น่าเสียดาย ลูกกระแตตัวอ่อนแอที่สุดตายไป1 อีก 3 ตัวแข็งแรงดี ตื่นมาก็ไต่ไปรอบๆส่งเสียงร้อง ตอนแรกได้ยินเฉพาะเสียงลูก ตอนนี้มีเสียงแม่กระแตมาร้องหาลูกข้างๆบ้าน ลูกยังเล็กมาก ปล่อยให้ไปก็จะไปตายมากกว่า เพราะไม่ได้อยู่ในรังที่ปลอดภัย สังเกตได้ว่าแม่ไม่ห่างหายไปไหน มาร้องเรียกลูกบ่อยๆ เอาไว้โตกว่านี้จะเอาลูกไปหาแม่
ที่สวนป่ามีประสบการณ์เรื่องนี้ เราเอาลูกไก่ต๊อกไปเลี้ยงรวมกับลูกไก่บ้าน โตขึ้นมาไก่ต๊อกนึกว่าตัวเองเป็นไก่บ้าน จะเข้าฝูงไก่บ้านไปไหนไปด้วยไม่ยอมห่าง ต่อมาไก่บ้านเป็นโรคหวัดตาย ไก่ต๊อกต้องอยู่โดดเดียวตัวเดียว ไก่ต๊อกฝูงใหญ่มาใกล้ก็ไม่ยอมเข้าฝูง น่าสงสารมาก แต่มิรู้ที่จะทำอย่างไร?
เรื่องลูกกระแตก็ไม่แน่ใจ
ถ้า ป ล่ อ ย ไ ป ห า แ ม่ ..ลูกๆจะไปหรือเปล่า
ลูกกระแตอาจจะเห็นเราเป็นพ่อแม่
ติดคนเลี้ยงแจ พาไปเที่ยวไหนๆก็ได้
ปัญหาที่ตามมา..
ทำอย่างไรแมวเมียวจะเข้าใจว่านี่ไม่ใช่กระแตป่า
แต่..เป็นสมาชิกในบ้านเดียวกัน
รักกัน อยู่กันอย่างสันติไหม?
โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยความระทึกระทวยใจ..
Next : นมโต-นมยาน-นมเหี่ยว-แล้วไง » »
7 ความคิดเห็น
สงสัย สับสนก็รักไว้ก่อน อิอิ
แว๊บจนได้ๆๆๆๆๆๆๆๆ อิ
มีเรื่องขำไม่ออกเกี่ยวกับเอาสัตว์ป่า สัตว์ธรรมชาติมาเลี้ยงครับ เอเคยเล่าที่ไหนมาครั้งแล้วนะครับ
ท่านอดีตเกษตรจังหวัดท่านหนึ่ง ชอบนกมาก เอาลูกนกเอี้ยงมาเลี้ยงในกรง และป้อนข้าวป้อนน้ำให้มันทุกวัน จนมันโต มันก็ติด เอาออกจากกรงก็ไม่ไปไหน วนเวียนอยู่กับท่านอดีตเกษตรจังหวัดนี่แหละ เนื่องจากท่านอาวุโสมากใกล้จะออกจากราชการงานการก็ผ่องถ่ายให้น้องๆทำเสียมากกว่า จะกินข้าวกินน้ำก็คิดถึงเจ้านกเอี้ยง ก็ต้องป้อนให้มัน คนอื่นก็ไม่ได้ ไม่เอา ไม่กิน หรือกินไม่มาก
วันหนึ่งทางกรมสั่งให้ไปสัมมนาที่พัทยา ท่านอดีตเกษตรจังหวัดต้องเอาเจ้านกเอี้ยงใส่กรงใส่รถเอาไปด้วย โอ้โฮ ไม่เป็นอันทำอะไร เสียเวลากับเจ้านกเอี้ยงนี่แหละ ท่านเข็ดเลยไม่เอาีกแล้ว ก็พอดีท่านเกษียร ก็มีเวลามากมายให้นกเอี้ยง แต่ท่านก็บอกว่า อย่าไปเลี้ยงมันแบบเป็นเด็กที่ต้องป้อนข้าว น้ำทุกมือ้ มันติดเราแล้วจะยุ่ง
สัตว์มีสัญชาติญาณของมันในการเอาตัวรอด แต่เราก็ไม่มีความรู้ว่าควรจะมีขั้นตอนทำอย่างไรบ้าง ช่วงไหนที่เราต้องป้อนข้าวป้อนน้ำ ช่วงไหนที่ต้องปล่อยให้เขากินเอง ช่วงไหนต้องปล่อยให้เขาหากินเอง
เดี๋ยวพ่อครูไปไหน ต้องมีลูกกระรอดกระแต พกใส่กระเป๋าไปตลอดคงยุ่งน่าดู แต่ก็น่ารักไปอีกแบบนะครับ
กะจะทำรังให้ข้างบ้าน อยู่อิสระ
ให้อาหารบ้าง ให้หากินเองบ้าง
ให้เลือกเองจะอยู่แบบไหน ยังไง อิ
อ่านแล้วนึกถึงเรื่อง “เสียหมา” ของจอมป่วน…อิอิ…..ไปร่วมเฮโคราชไม่ได้นะคะ มีเรื่องของบสสส.ที่ต้องอยู่ร่วมด้วย
เฟี๋ยวไปอีก 1 ราย เสียดายๆๆๆๆ
อีกหลายร้อยปีถึงจะมาบรรจบ
^^ รักกันๆๆ