ลานสวนป่า

ฝนตกมาครั้งนี้ประเมินราคาไม่ได้ นำความเปลี่ยนแปลงที่ดีมาสู่พืชคนสัตว์และสภาพแวดล้อมทั่วไป สิ่งนี้บอกใ้ห้รู้ว่า ..มนุษย์ย่อมพึ่งพาธรรมชาติอยู่แล้ว ฝนลมมาเที่ยวนี้ เทวดาช่วยสอยทางมะพร้าวและผลมะพร้าวตกลงมากองเกลื่อนเต็มพื้น คาดว่าน่าจะประมาณ 100 ลูกได้ ระหว่างที่นั่งต๊อกอยู่นี้ ที่ข้างบ้านเกิดดวลกันขึ้น ระหว่างนกยูงกับไก่งวง ที่ต่างฝ่ายต่างแพนหางอวดความสวยสง่ากัน ป้อไปป้อมาสัก 10 นาที ผลปรากฎว่านกยูงขี้แพ้ บินมายืนไซ้ขนอยู่ตรงตอหน้าบ้าน แสดงว่าสัตว์ต่างก็มีลีลาเป็นเอกลักษณ์แห่งตน

อ่านต่อ »

สุขง่าย ๆ สไตล์ชาวสวน ตื่นมาตอนเช้าหมอกลง นึกว่าสายหมอกจากดอยอ่างขางตามมาถึงที่นี่ เดินหยอดเมล็ดผักที่ซื้อมาใหม่ สายหน่อยปลูกต้นลาเวนเดอร์กับต้นโรสแมรี่ ปลูกเสร็จฝนตกพรำ ๆ  สวรรค์มีตาก็ยังงี้แหละครับ พระพิรุณยังอาสาเติมความชื่นให้ ผมสังเกตใกล้ ๆ  อ้าว! เจ้าต้นลาเวนเดอร์นี่ออกดอกแฮะ เนื่องจากเป็นไม้พิเศษหิ้วขึ้นเครื่องมาไกล จึงปลูกใส่ตอตาลตั้งไว้บนชานบ้าน จะได้ดูเช้าดูเย็น เอาใจกันหน่อย จะติดล้อให้ด้วยนะ จะได้ลากมาใกล้ๆ เผื่อคนชอบก็จะได้เด็ดใบโรสแมรี่ใส่ยำต่างๆ หรูซะไม่มี..

ชาวสวนนี่นะ เห็นฝนตก  ต้นไม้ ใบไม้ ดอกไม้งามสะพรั่งก็มีความสุขแล้ว เกิดกำลังใจที่จะไปดูแลใส่ปุ๋ย สภาพแวดล้อมจะได้สมบูรณ์มากขึ้น ยังมีเรื่องค้างปลูกอีกหลายชนิด ถ้าฝนซาเม็ดก่อนมืดน่าจะปลูกผักได้อีกหลายหลุม แตงโมพันธุ์ลูกยาวก็ปลูก ฟักทอง ฟักเขียว มะละกอ กระเจี๊ยบเขียว มะเขือม่วง มะเขือการ์ตูน น้ำเต้าพันธุ์เนื้อแข็ง พริกหยวก ว่านอุ้ยก็ปลูกแล้วเน้อ

อ่านต่อ »

(มีต้นตาลสูงชะลูดเป็นสัญญลักษณ์โดดเด่นมาก)

เมื่อ พ.ศ.1824 จุลศักราช 634 ยังมีกษัตริยาธิราชพระองค์หนึ่งชื่อว่า “เม็งราย” ครองราชย์สมบัติอยู่เมืองเชียงราย พระองค์นั้นมีเดชะสิทธิมาก คิดจะขยายอาณาเขตลงมาทางหัวเมืองทางใต้ ได้ยกพลโยธาหาญมาจากเมืองเชียงราย รบพระยาบีบา เจ้าเมืองลำพูน เมื่อ พ.ศ. 1824 ได้ชัยชนะ ครองเมืองอยู่ที่ลำพูน 2 ปี แล้วพระองค์มอบให้ขุนน้ายฟ้าอำมาตย์คนดีขึ้นครองเมืองลำพูน ส่วนพระองค์ก็โยกย้ายไปสร้างเมืองเวียงอยู่ที่ใหม่ ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเมืองลำพูน อยู่ที่นั่น 3 ปี สถานที่นั้นไม่เหมาะสม เป็นที่ลุ่มต่ำ ชุ่มน้ำเฉอะแฉะในฤดูฝน พระองค์จึงได้ย้ายรี้พลมาสร้างเมืองใหม่ใกล้แม่น้ำปิง (คือบริเวณบ้านเจดีย์เหลี่ยมหมู่ 1-2 ตำบลวังตาลในปัจจุบัน) เมื่อ พ.ศ. 1829 ให้ชื่อว่า “เวียงกุมกามภิรารมณ์”

อ่านต่อ »

เมื่อ 40 ปีที่แล้ว ผมเคยขับรถมาถนนสายนี้ ไปถ้ำเชียงดาว ไปฝาง ท่าตอน ไปนอนอาบน้ำแร่น้ำพุร้อนที่ฝาง แวะกินลาบขมป้าเขียว ขึ้นไปดูชนกลุ่มน้อย สมัยนั้นถนนหนทางถึงไม่แจ๋วเท่าทุกวันนี้ แต่ทิวทัศน์เต็มไปด้วยเขาสูงรอบข้างยังสวยงามมาก ชาวเขาเอาสินค้า ผลผลิตต่าง ๆ ที่น่าสนใจมาวางจำหน่าย  ครั้งล่าสุดที่ไปก็ตอนที่เขากำลังสร้างเขื่อนแม่งัด กี่ปีแล้วก็ไม่รู้สินะ มาเมื่อวานนี้ครูอึ่งรับเป็นเจ้าภาพพาตระเวน ถามว่าอยากจะไปไหน.. มีช้อยส์ให้เลือกประมาณ 4-5 แห่ง ล้วนแต่น่าสนใจทั้งนั้น แต่สุดท้ายก็มาเลือกดอยอ่างขาง เคยให้ยินกิตติศัพท์ล่ำลือแต่ยังไม่เคยเหยียบย่าง ครูอารามเป็นสารถีมือหนึ่งบึ่งไปดอยอ่างขาง ก่อนออกแวะชิมข้าวต้มที่อร่อยมาก แต่ลืมชื่อเสียแล้ว ..ถือธรรมเนียมว่าชิมไปเรื่อย ๆ ถ้าวาสนาดีก็คงมีโอกาสได้กลับมาเจี๊ยะอีก

อ่านต่อ »

ช่วงบ่ายเมื่อวานนี้ ครูอึ่งกับครูอารามเอารถตู้มารับ บอกว่าจะมาลุย ..เอ้าลุยก็ลุย ในเมื่อวัตถุประสงค์หนึ่งที่มาคือจะมาดูต้นไม้ กล้วยไม้ เผื่อจะเจอพันธุ์ที่โดนใจ จะเล็ง ๆ ไว้เพื่อขนเอากลับไปปลูกอีสาน ตอนที่เอารถบรรทุกมาปลายเดือนหน้า เราได้รับคำแนะนำว่าที่เชียงใหม่มีจอมยุทธด้านสวนปาล์มระดับพระกาฬ มาตั้งหน้าตั้งตาปลูกปาล์มนานาชนิด ปาล์มนั้นเหมาะกับอีสานไม่น้อย เจ้าของสวนแห่งนี้เป็นผู้มีส่วนจัดการช่วยตอนที่สร้างพืชสวนโลกเป็นอย่างมาก ข้อมูลเพียงเท่านี้เราก็ตื่นใจ ตื่นเต้นตุ๊บ ๆ แล้ว ที่สำคัญมีครูอารามไปด้วย ผมนะอยากให้คนที่ชอบปลูกต้นไม้ ไปเห็นความพิเศษแปลก ๆ ที่ซ่อนอยู่ในพรรณไม้เหล่านั้น ไม่ใช่อะไรหรอก จะได้มีเพื่อนร่วมอึ้งกิมกี่ อึ้งคนเดียวมันเหี่ยวหัวใจ อิอิ อ่านต่อ »