ลานสวนป่า

(เห็ดสีสวยแปลกตาขึ้นที่ตอตาล)

สมัยก่อนมีสำนวน “จุดไต้ตำตอ”

สมัยนี้มีสำนวนใหม่ ๆ  “หมูวิ่งชนปังตอ” “หัวหลักหัวตอ”

แต่ถ้าจะมาดูมหกรรมตอต้องที่สวนป่ามหาชีวาลัยอีสาน

ที่นี่มีทั้งตอเล็กตอใหญ่

กำลังใช้หัวขี้เลื่อยจัดการบนตอตาล

วันเวลาผ่านไปเร็วมาก แป๊บเดียวก็หมดไปเดือนเศษแล้ว มานั่งทบทวนว่าปีนี้จะทำอะไรและจะเอายังไงกับชีวิตนี้ งานด้านการพัฒนานั้นจะอาศัยกินบุญเก่า ไม่คิดไม่ทำเรื่องใหม่ มันก็จะเหมือนแผ่นเสียงตกร่อง ถ้าการเรียนรู้ที่ไม่มีภาคปฏิบัติ จะก้าวเดินไปสู่สิ่งใหม่ ๆ คงไม่ง่ายนัก ในเมื่อมนุษย์เราสนใจและต้องการรับรู้เรื่องใหม่ ๆ ดังคำกล่าวเย้ากันว่า  “ใหม่ ๆ หน้าตาจุ๋มจิ๋ม เก่าไปใบหน้าขึ้นสนิม” สิ่งที่จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ตรงประเด็นที่สุดก็คือ “การจัดการความไม่รู้” การเรียนให้รู้วิธีจัดการนี่แหละสำคัญนัก ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร ยกตัวอย่างเมื่อ 2 วันที่ผ่านมา ตาหวานกับคุณน่องหวานและพระอาจารย์เล่าฮูมาพักพิงอยู่มหาชีวาลัยอีสาน 2 คืน เพื่อช่วยชำแหละคอมพิวเตอร์เหลาเย่ทั้งหลาย นอกจากเรื่องงานแล้วหลานชูชกตั้งใจจะมากินผัก ปกติทานมังสวิรัืติอยู่แล้ว เมื่อมาเจอผักสดก็โดนใจนะสิครับ

อ่านต่อ »

ไม่ใช่เรื่องกลายพันธ์กันอย่างในหนังอวตารอะไรหรอกนะครับ ช่วงนี้ญาติเมืองสองแควมาช่วยซ่อมคอมฯ ยี่ห้อโกโรโกโส ที่มีอยู่ทุกเครื่อง นัดกันเดี้ยงทุกตัว มีปัญหาเครื่องละนิดละหน่อย ส่วนมากก็โดนเจ้าไวรัสรังควาน น่าเบื่อเหลือเกิน นี่แหละสันดานมนุษย์ จะทำอะไรตรงไปตรงมาไม่เป็น จะต้องวางแผนซุกกิเลส ซ่อนไว้ตรงโน้นตรงนี้ ระบบการป้องกันก็พอมีบ้างถ้าเราถนัดเรื่องพวกนี้ แต่ผมหัวไม่กระดิก เปิดหน้าจอเป็นแล้วก็พิมพ์ได้อย่างเดียว เรื่องอื่นค่อนข้างจะเข้าใจยาก จึงลำบากฝ่ายเทคนิคของคนสกุลเฮต้องมาประคับคองให้หลายครั้ง วาระสัญจรของ 2 สาว เมือง 2 แควที่มาครั้งนี้ ก็คือจะมาเอาคอมฯเข้าห้องไอซียู เมื่อวานนี้ก็ขนออกมากองเต็มหน้าบ้าน น่องหวานวิ่งดูเครื่องโน้นเครื่องนี้จนตาลาย  ตอนบ่าย ๆ ต้องเติมน้ำกระสายยา ที่เล่าฮูเตรียมไว้ให้เย็นเจี๊ยบ ทำให้อาการช่างเทคนิคกับอาการคอมฯดีขึ้น สุดท้าย สรุปว่าบางส่วนต้องขนขึ้นรถไปปรับสภาพต่อที่ขอนแก่นและที่พิษณุโลก นี่แหละการมีส่วนร่วมเชิงประจักษ์อย่างแท้จริง ใครถนัดตรงไหนก็แจกจ่ายกันไป

อ่านต่อ »