ลานสวนป่า

ไม่ใช่เรื่องกลายพันธ์กันอย่างในหนังอวตารอะไรหรอกนะครับ ช่วงนี้ญาติเมืองสองแควมาช่วยซ่อมคอมฯ ยี่ห้อโกโรโกโส ที่มีอยู่ทุกเครื่อง นัดกันเดี้ยงทุกตัว มีปัญหาเครื่องละนิดละหน่อย ส่วนมากก็โดนเจ้าไวรัสรังควาน น่าเบื่อเหลือเกิน นี่แหละสันดานมนุษย์ จะทำอะไรตรงไปตรงมาไม่เป็น จะต้องวางแผนซุกกิเลส ซ่อนไว้ตรงโน้นตรงนี้ ระบบการป้องกันก็พอมีบ้างถ้าเราถนัดเรื่องพวกนี้ แต่ผมหัวไม่กระดิก เปิดหน้าจอเป็นแล้วก็พิมพ์ได้อย่างเดียว เรื่องอื่นค่อนข้างจะเข้าใจยาก จึงลำบากฝ่ายเทคนิคของคนสกุลเฮต้องมาประคับคองให้หลายครั้ง วาระสัญจรของ 2 สาว เมือง 2 แควที่มาครั้งนี้ ก็คือจะมาเอาคอมฯเข้าห้องไอซียู เมื่อวานนี้ก็ขนออกมากองเต็มหน้าบ้าน น่องหวานวิ่งดูเครื่องโน้นเครื่องนี้จนตาลาย  ตอนบ่าย ๆ ต้องเติมน้ำกระสายยา ที่เล่าฮูเตรียมไว้ให้เย็นเจี๊ยบ ทำให้อาการช่างเทคนิคกับอาการคอมฯดีขึ้น สุดท้าย สรุปว่าบางส่วนต้องขนขึ้นรถไปปรับสภาพต่อที่ขอนแก่นและที่พิษณุโลก นี่แหละการมีส่วนร่วมเชิงประจักษ์อย่างแท้จริง ใครถนัดตรงไหนก็แจกจ่ายกันไป

ช่วงกลางคืน เอาหนังอวตารที่อุ้ยให้มาเปิดดู

พร้อม ๆ กับแก้คอมพิวเตอร์ไปด้วย

ดึกแล้วอาบน้ำเตรียมพักผ่อน

ตาหวานบอกทุกคนว่าจะนวดให้ฟรี

ก็ต้องขอใช้บริการบ้างละ

ตาหวาน..บอกพ่อนอนลง

หลังจากนั้นก็เหมือนโดนช้างเหยียบเธอเอ๋ย

ตาหวานตัวโตแค่ไหนก็ลองนึกดู

จะกดจะนวดตรงจุดไหนเหมือนโดนสากกระทุ้ง

ผมก็ร้องโอดโอยลั่นบ้านนะสิ

ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิด

นวดเสร็จก็หลับผล็อย

ตื่นเช้ามา เออ.. เอว-แข้งขา-หายปวดจริง ๆ ด้วย

แสดงว่า “นวดแผนช้างกระทืบโรง” เมือง 2 แควนี่ใช้ได้เหมือนกันนะ

สวนป่าช่วงนี้ สภาพแวดล้อมธรรมชาติดี อากาศดี อาหารดี ต้นไม้ใบหญ้าได้ฝนชุ่มชื้น นก หนู ปู ปลาร่าเริง เป็นการใช้ชีวิตอยู่กับธรรมชาติแบบง่ายๆไร้พิธีรีตรอง ตื่นเช้ามาก็พาคณะไปดมดอกส้มโอที่กำลังบานสะพรั่งสิ่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วบริเวณ อาจจะมองดูเหมือนเรื่องเล็กน้อย แต่ใครไม่สัมผัสก็จะไม่รู้หรอกว่าความหอมของดอกส้มโอนั้นพิเศษอย่างไร ไม่ลองไม่รู้ ไม่ดูไม่เห็น มาแล้วก็พาเดินไปเด็ดผักที่มีอยู่ในระหว่างนี้ ตาหวานเด็ดใบพริก ใบกระว่านง๊อก ยอดเสาวรส ยอดตำลึง ยอดผักหวานบ้าน ยอดอ่อมแซบ ยอดน้ำเต้า ถั่วฝากยาว ใบชะพลู มะเขือเทศ พริกขี้หนู ตะลิงปิง แค่นี้ก็เต็มกระบุงแล้ว แม่หวีหุงข้าว ต้มข้าวต้ม ไว้ให้เลือก อบเม็ดมะม่วงหิมพานต์ไว้ให้ตาหวานใส่ยำ

หลังจากนั้นห้องครัว “พึ่งพุงโภชนา” ก็ครึ้นเครง..

ตาหวานยำผัก/ผลไม้จานใหญ่

ใส่ตะลิงปิงแทนมะนาว

แม่หวีนึ่งปลานิลใส่ขิง

ผมผัดกระทะร้อนใส่ผักรวมมิตร 7 ชนิด และผัดถั่วฝักยาวชนิดกรอบเด้งได้

เจียวไข่ห่านใส่พริกอ่อน+ถั่วฝักยาวหั่นฝอย

เมื่อทุกคนั่งประจำทีอาหารจากกะทะเสริฟยังกะนั่งภัตตาคาร

และแล้วเกิดเรื่องพิสดารขึ้นมาจนได้

ผัดผักกะทะร้อนพอวางบนโต๊ะ

จานแตกเปี๊ยะ แยกออกเป็น 2 ส่วน

ถ้าแตกตอนยกมาก็คงเลอะเทอะพื้น

วันนี้ผัดกรอบเกินมาตรฐานไปหน่อย

อาหารสดกรอบอร่อยไม่พอ

จานเสริฟยังกรอบด้วย

เครือญาติมาเยี่ยมก็เหมือนสวรรค์นำกำลังใจมาเยือน คุยถูกคอกันทุกเรื่อง เนื่องจากเวลาจำกัดจึงต้องบริหารเวลา ทุกนาทีมีความสุขสมบูรณ์อยู่ในตัว ได้แลกเปลี่ยนความรู้ความคิดเห็นอย่างใกล้ชิด ทำงานไป คุยไป กินไป ไม่ว่าจะเดินจะนั่งจะนอน ปากไม่เคยว่าง คุยเฮฮากันจนนกยูงเดินมาดูหน้า ..

ปีนี้มดตัวดำ ๆ กัดเจ็บคันมีมากกว่าปกติตามที่เคยรำพึงไปบ้างแล้ว

มดได้สอนความมีระเบียบให้แก่เรา

ถ้าเราไม่เก็บอาหารให้เรียบร้อยถูกที่ถูกทาง

กองทัพมดก็จะยกโขยงมากวนเราถึงบนบ้าน

แสดงว่าความสะอาดเรียบร้อยบางทีมดก็ช่วยกำกับ

และเป็นตัวบ่งชี้ถึงคุณภาพของความสะอาด

เช้านี้สาว ๆ ก็จะกลับกันแล้ว อยากได้ต้นอะไรผักอะไรกลับบ้าน ก็ให้คนงานจัดการให้ ทุกคนดีใจที่ได้มาในช่วงที่ดอกไม้บานอาหารสมบูรณ์ อากาศเย็นสบายสายลมโชย คงจะคุ้มกับค่าเหนื่อยและความคิดถึงกัน อย่างน้อยก็ได้มาเห็นว่าที่โม้ ๆ ไปนั้นก้าวหน้าไปถึงไหน ผมได้ต้นพระเจ้า 5 พระองค์มา 2 ต้น ปลูกเองต้นหนึ่ง แบ่งให้ศูนย์บ่มเพาะความรู้ของเล่าฮูแสวงต้นหนึ่ง ตาหวานขนเตยหอมไปปลูก ส่วนน่องหวานเอาคอมเดี้ยงกลับไป คนแซ่เฮก็ดีอย่างนี้ละครับ มีอะไร ๆ ก็แบ่งกันไป อิ อิ .

« « Prev : สงบ สงัด สะลึมสะลือ

Next : จุดไต้ตำตอ » »