ลานสวนป่า

ความสุขเกินความสงบ เป็นไม่มีอีกแล้ว

แต่แต๋วและต๋อยยุคนี้คิดต่าง

อยู่ว่างไม่ได้ต้องหาอะไรทำ

อยู่เงียบเฉย ๆ ก็ว้าเหว่ ต้องออกไปเปิดหูเปิดตา

อยู่คนเดี่ยวเปลี่ยนจิต ต้องโทรหาเพื่อนสักกะหน่อย

อยู่คนเดียวหง๋อย โหลดเพลงฟัง โหลดหนังดู มีวิธีสารพัดที่จะทลายกำแพงเหงา

อยู่คนเดี่ยวไม่ได้ ติดเพื่อน ติดเกมส์ ติดความชุลมุน ชอบกะเติ๊บกะต๊าบ

ว่าแล้วก็ อะโหล ๆ ๆ..เจ้าโทรศัพท์ที่แหละทำให้มนุษย์เปลี่ยนไป๋ เยอะเลย

คิดถึงก็โทร ไม่คิดถึงก็โทร โรคติดโทรศัพท์เข้ามามีอิทธิพลแทนการเสพติด แซงหน้ายาบ้าไปแล้ว

เอออออ.  เหงากับเงียบ จะไปด้วยกันได้ไหมนะ  เหงา+เงียบ = เงียบเหงา รึ !

เรื่องความชอบเป็นเอกสิทธิ์ส่วนตน จึงไม่มีผิด-ถูก ก็ชอบอ่ะ  ถ้าจะแสวงหาความสงบ ก็ไม่ใช่ง่าย ต้องสนใจใคร่รู้เสียก่อน ถึงจะตัดสินใจไปค้นหา-ศึกษาตามสื่อ ตำรา เครื่่องมือต่าง ๆ สมัยนี้มีการถอดบทเรียนมาอบรมกัน สถาบันขวัญเมืองนำร่องเรื่องวิธีคิดวิธีฟังอย่างละเอียดยิบ (สนใจหาอ่านได้ในหนังสือไผ 2 พระอาจารย์ใหญ่เขียนให้เอง น่าสนใจมาก) ..หลังจากได้หลักการมาแล้ว เราควรน้อมนำเข้าสู่วิถีของตนเอง หมั่นพิจารณาจุดพอดีที่เหมาะสมกับเงื่อนไขตัวเรา คนเราแตกต่างกันแทบทุกกรณี คนอื่นจึงมาฟังธงแทนไม่ได้ เจ้าตัวต้องกำหนดภายใต้กรอบข้อคิดที่เรียนรู้และสังเคราะห์แล้ว ของฉันต้องอย่างนี้แหละเธอ ..การกำหนดใจตนเองสำคัญนัก เรื่องนี้หมอป่วนอธิบายได้ดีกว่าผม..

ถ้าลองชวนตัวเองอยู่ในมุมสงบ ๆ สักพัก

ปิดสวิทช์ ความกระเจิดกระเจิงใจ

เราจะเห็นความเป็นไปในโลกภายนอกอย่างแท้จริง

จะพบการดำเนินไปตามธรรมชาติที่่ไม่ได้ปรุงแต่ง

ลมพัดเบา ๆ

เสียงนกเขาโก่งคอขันอยู่ไกล ๆ

ผึ้งบินไปขนน้ำหวานมาใส่รัง

มดดำ มดแดง ตัวเล็ก ๆ ช่วยกันเดินพล่านทั้งวัน

ระบบจราจรของมดไม่สับสนวุ่นวายเหมือนของมนุษย์

เหตุเพราะมดไม่ใช้ยานพาหนะใดๆนอกจากลำแข้งของตนเอง

ทำให้ิสะดุดคิดว่า ..จราจรที่ติดขัดของมนุษย์นั้นแก้ได้

ถ้าทุกคนโยนยานพาหนะทิ้ง ไปไหนก็เดิน ๆ อย่างเดียว

โลกรุงรังเต็มไปด้วยปัญหาก็เพราะความรู้มนุษย์ยังไม่สมบูรณ์

สร้างสิ่งหนึ่งที่เป็นประโยชน์แต่ก็เกิดสิ่งที่เป็นโทษกำกับมาด้วยทุกครั้ง

ความรู้ของมนุษย์จึงเต็มไปด้วยผลข้างเคียงมีมลภาวะไม่รู้จบสิ้น

มนุษย์ทำชัด ๆ ตรง ๆ แบบมดได้ไหมละ

มดออกกำลังกายทุกวัน

ทุกตัวมีหน้าที่ มีวินัย มีงานประจำ ไม่อู้งาน และบ่นนินทานาย

มดจึงแข็งแรง ไม่มีมดตัวไหนลงพุง ไม่อกหัก ไม่ร้องแรกแหกกระเชอ

ปลวกก็เช่นกัน ปลวกไม่รู้สึกผิดหรอกว่าตนเองไปกัดกินหนังสือหรือกินบ้านเป็นหลัง ๆ ปลวกอาจจะคิดว่าก็มันเป็นอาหารฉัน ไม่รู้นี่ว่ามีสัตว์บางประเภทมายึดครองโลก แบ่งความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ เมื่อไม่เข้าใจก็อยู่กันอย่างคู่กัดคู่แค้น เจอดีดีที แลนเนท เซฟวิน ตายไปไม่รู้เท่าไหร่แต่มดปลวกก็ยังรุกรานสิ่งที่ขวางทางเดินต่อไป อาจจะเป็นเพราะภาวะโลกร้อนหรืออย่างไรไม่ทราบได้ ปีนี้มดเพิ่มจำนวนขึ้นผิดปกติหลายร้อยเท่า เดินไปไหนเจอแต่มดดำกับมดสีแดง ๆ ตัวเล็ก ๆ (ไม่ใช่มดแดงบนต้นไม้) มดดำรังหนึ่งไม่รู้มีกี่ล้านตัว เห็นขวยรังเกลื่อนตา ตัวเล็ก ๆ กัดเจ็บแถมคันชะมัด อดเกาไม่ได้ก็จะเกิดตุ่มชวนคันให้เกาอยู่เรื่อย ๆ  มีความสุขในการเกา แต่ก็ทุกข์ในการรักษาตุ่มแผลแดง ๆ  ใช่ว่าจะหายง่าย ๆ อย่างน้อยก็ครึ่งเดือน พอจะหาย ๆ ..อ้าวเผลอไปยืนให้กัดเกิดแผลใหม่มาอีก 2-3 จุด แบบนี้ก็ต้องเกาให้ถูกที่คันต่อไป ทั้งปี!..

ส่วนเจ้ากลุ่มมดแดงตัวเล็กนี่ปริมาณมากมายไม่แพ้มดดำ ไปเปิดดูตรงไหนก็เห็นวางไข่ทั้งปีทั้งชาติ ขยันขยายพันธุ์กันเหลือเกิน มดคงไม่เสียเวลาแต่งงาน นางพญามด-นางพญาปลวก คงยินดีกับโลกร้อน จึงขยายพันธุ์ไม่บันยะบันยัง เจ้ามดตัวแดงๆนี่กินปลวกด้วยนะ แสดงว่าเป็นคู่กรณีกันในธรรมชาติ ตอนหัวค่ำมีแมลงปีกแข็งมาเล่นไฟจำนวนมาก บินไปมาก็ตกลงพื้นหงายท้อง พบว่ากองทัพมดดำออกมาทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ ช่วยกันลากแมลงปีกแข็งไปลงรู แสดงว่าแมลงทุกชนิดที่ตกลงมายังพื้นดินเป็นเมนูเด็ดของมดดำทั้งนั้น มดช่วยกันขยันทำมาหากิน ถ้าแซ่เฮขยันเขียนก็จะเป็นเหมือนมดนี่แหละ มดนักเขียนยังไงละ อิ อิ

แนวคิดเรื่องมนุษย์จะเดินไปข้างหน้าข้างหลังอย่างไร

จะอยู่จะกินจะนอนจะทำงานจะพัฒนาการอย่างไร

ยกบ้านไว้ให้อุ้ยทำตอนที่มาอยู่สวนป่าศึกษาหลักสูตรการพัฒนาตนเอง

ผมไม่มีข้อมูลในการให้อาจารย์ออกมาทำเรื่องอย่างนี้

แต่ก็ชอบใจมากที่ครูบาอาจารย์จะมาทบทวนเรื่องภายใต้สังคมและวัฒนธรรมของไทยเราเอง

การศึกษา 2 ด้าน เอาตะวันตกมาควบกล้ำกับตะวันออก

มันถึงจะเป็นห่วงโซ่ข้อกลางที่เหมาะสมในการนำไปพัฒนาการศึกษา

ไม่อย่างนั้นเราก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปสอนไปเรียนมันถึงจะเิท่าทันกับความเปลี่ยนแปลงของสังคมโลก

เอาแค่มดดำกับมดแดง ก็เทียบเคียงกับ เสื้อเหลือง เสื้อแดง เสื้อสีน้ำเงิน เสื้อสีชมพู แล้วละ

ถามว่าผมนี่ละใส่เสื้อสีอะไร?

ผมใส่สีช้ำเลือดช้ำหนองคร๊าบบบบบบบบบบ

: หมายเหตุ

: ตื่นมากลางดึก ไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไร

: มันเงียบ ๆ

: นกเพรียกไพรก็ไม่รู้ไปตกหลุมรักที่ไหน

: ไก่ก็ยังไม่ขัน

: บรรยากาศเป็นใจ

: ก็เลยเขียนเรื่องเงียบ ๆ ไม่ให้เงียบ

แคว๊กๆ

« « Prev : จุดพอดี

Next : คนแซ่ฮามาช่วยแก้คอมห่วย! » »