ลานสวนป่า

คนเรารับรู้ข่าวสารไม่มากก็น้อยตามสื่อและแหล่งข่าวต่างๆที่ตนเองใกล้ชิด ในสมัยนี้ด้วยแล้ว การโฆษณาประชาสัมพันธ์ถือเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งยวด ดังที่เราพบกับเรื่องราวแหกตาอย่างมีชั้นเชิงและศิลปะ ของหลักสูตรนิเทศศาสตร์ ไม่ใช่ว่าวิชานี้ไม่ดี แต่มีผู้เอาไปใช้ไปนอกลู่นอกทาง ในทางปั้นข่าว ปลุกเสกข่าว พลิกแพลงข่าว ในโลกแห่งความรวดเร็วและการปรุงแต่งข่าวสารได้สารพัดอย่างนี้ ถ้าเราเชื่อถือข่าวแบบไม่ยั้งคิด เราก็จะเจอข่าวลวง ข่าวหลอก ข่าวที่น่ามะเหงก ซึ่งส่งมายุ่งกับอีเมลล์ของเรา มันตั้งหัวข้อหลอกให้เรากดดูจนได้ ผมละเสียโง่!ประจำ

เมื่อก่อนจะรับหนังสือพิมพ์ ต่อมายกเลิกเพราะไม่สะดวกและไม่มีเวลา เว้นแต่เดินทางไปไหนก็จะซื้ออ่านบ้าง หยิบอ่านที่โรงแรมจัดไว้ให้บ้าง หรือแม้แต่ร้านตัดผม กัลบกคงจะรำคราญผมมาก เพราะผมจะไม่วางหนังสือ แม้แต่จะโกนหนวดโกนเคราก็พับหน้าที่จะอ่านไว้ในลักษณะพร้อมเปิดทันที ทำไงได้ละคนมันชอบอ่าน พักหลังผมชอบดูข่าวในทีวี เดี๋ยวนี้ช่อง3พัฒนาการรายงานข่าวแบบถึงลูกถึงคน ไปตั้งโต๊ะข่าวรายงานน้ำท่วมแบบแช่น้ำ ทำให้บรรยากาศข่าวสดๆไม่แห้งๆเหมือนบางช่อง เที่ยวไปหยิบเอาจากหน้าหนังสือพิมพ์มารายงาน เรื่องอย่างนี้ ใครพัฒนาคนนั้นก็ได้การยอมรับมากขึ้น เรียกว่าสังคมไม่ให้คุณเหนื่อยเปล่าหรอกนะ ความเชื่อถือไม่ใช่จะปลูกเสกกันได้ง่าย หลอกลวงอาจจะทำได้ชั่วครั้งชั่วคราว แต่การคิดและทำอย่างทุ่มเทต่างหากที่จะทำให้เกิดความมั่นยืน

ช่วงต้นเดือนมานี้โทรทัศน์ผมเจ๊งแล้วครับ

ดูมานานจน..ถึงคราหมดอายุไขแล้วกระมัง

ระบบอุตสาหกรรมสมัยนี้เขาจะผลิตสินค้าที่มีอายุกำกับชิ้นส่วน

ยกตัวอย่างรถยนต์ก็จะให้ใช้งานได้ดีภายใน5 ปี

เกินนั้นไปก็เริ่มเรรวน ถึงซ่อมไปก็ไม่คุ้ม

เราจึงต้องควักกระเป๋าซื้อหรือไปเทริน์เอารถใหม่

การทำแบบนี้ทำให้ระบบอุตสาหกรรมอยู่รอดและขยายตัวได้สม่ำเสมอ

โทรทัศน์สมัยก่อนจะมีจอภาพท้ายแหลมๆโผล่ออกมาข้างหลัง

ปัจจุบันเทคโนโลยีทำให้จอภาพแบนแต๊ดแต๋

แถมยังทำให้ประสิทธิภาพของภาพและเสียงดีขึ้นอย่างมาก

ประกอบกับระบบส่งสัญญาณดาวเที่ยมผ่านจานรับประเภทต่างๆ

ทำให้เสารับสัญญาณแบบหนวดกุ้งที่ชูระโยงระยางบนหลังคาบ้านหายไป

ที่เป็นเช่นนี้ได้เกิดจากการคิดค้นอย่างแรงกล้าของนักพัฒนาเทคโนโลยีใช่ไหมละครับ

เย็นวานนี้มีลูกศิษย์ก้นกฎิพาเพื่อนใหม่มาหา แกหิ้วกล้วยส้มลูกอ้วนน่าเจี๊ยะกับข้าวโพดต้มพันธุ์ใหม่มาฝาก หลังจากนั่งทักทายกันผ่านไปแล้ว ได้รับคำถามว่า..มีคำสั่งให้ครูเร่งรัดเรื่องการเรียนการสอนเพื่อมุ่งไปสู่อาเชียน ระบบการศึกษาจะเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ใช่ไหมครับ แหม เรื่องนี้ผมก็ตอบไม่ถูก ว่ามันจะใหญ่หรือมันจะแฟ๊บ เพราะประเทศนี้หามาตรฐานอะไรไม่ได้หรอก ผลการชี้วัดต่างๆก็บอกอยู่แล้วว่าสอบตกทุกวิชา ไม่เห็นว่าจะยกเครื่องขึ้นได้อย่างไร เมื่อเขาให้มุ่งอาเชียนก็ตามเขาไปเถิด ขืนละล้าละลังเดี๋ยวผีหลอกไม่รู้ด้วยนะ ตอนนี้มีข่าวดีเขาจะให้ครูเป็นหนี้หัวโต กู้กันได้คนละ 3,000,000 บาท ไม่รู้เบื้องหลังเป็นอย่างไรนะครับ อาจจะหาทางเอาเงินกู้ก้อนใหม่มาล้างบัญชีเก่าก็ได้ ตั้งเกณฑ์กู้สูงๆนี่บางคนอาจจะกู้มา3ล้าน หักลบหนี้เก่าแล้วจะเหลือกี่บาทก็ไม่รู้ ถ้าไม่จริงดังที่สมมุติฐานก็ยินดีด้วย

ครูรวยเละ แต่การศึกษาจนลง จนลง จ น ต ร อ ก จ น มุ ม    จ น ใ จ

เมื่อวานดูทีวีที่บ้านหลังใหญ่ มีคุณครูท่านหนึ่งจากอ่างทอง เล่าถึงการใช้ไอทีเป็นเครื่องมือสอน ตรวจการบ้าน เสนอแนะ ติดตามงาน ยั่วให้เด็กอยากเรียน แหม คุณครูระพีร์ ปิยจันทร์ ท่านทำเรื่องนี้ได้ดีอย่างถึงที่สุด น่าชื่นชมมากเลย  มันน่าจะมีกฎกติกา ..คุณครูท่านไหนสอนลูกศิษย์ให้ได้คะแนนดีถึงจะมีสิทธิ์กู้เงิน คุณครูท่านไหนผ่านการประเมินและมีผลงานดีถึงจะมีความดีความชอบ ไม่ใช่เหมาโหลกันอย่างนี้

แต่ก็นั่นแหละ  อะไรๆก็ยากที่จะป้องกัน

ในเมื่อครูสอนวิชารู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหางอยู่แล้ว  อิ อิ..

ประเทศที่เจริญก้าวหน้า คนในชาติเขาคิดมาก คิดๆทุกอย่างจะดีขึ้นได้อย่างไร ที่สำคัญไม่ได้คิดทิ้งคิดขว้าง แต่เขาคิดเพื่อที่จะมาเสริมวิธีทำที่มุ่งมั่นไว้แล้ว คิดแล้วทำ ทำแล้วคิด เป็นวงจรกลั่นกรองความรู้ให้ก้าวหน้าไปตามลำดับ เมื่อระบบการคิดของคนในชาติเขาเป็นเช่นนี้ ทำ ให้ เกิด วัฒนธรรม ช่วยกัน คิดช่วยกันทำ ช่วยกันพัฒนา ประเทศเขาจึงมีสินค้าตัวใหม่ๆมาเสนอขายประจำ เหมือนที่ผมกำลังจะเสียเงินซื้อโทรทัศน์จอแบนนี้แหละ เจ้าจอแบนที่ว่านี้มีหลากหลายให้เลือก ไม่รู้ว่าของบริษัทไหนมีจุดดีมากกว่ากัน

ผมเสียค่าโง่ประจำจนกังวลใจ

ด้วยไม่รู้ว่าจะซื้อยี่ห้อไหนดี

เกิดไปซื้อยี่ห้อห่วยแตกมา

เราก็จะชีช้ำกะหล่ำปลีเหมือนมีแฟนไม่ถูกใจ

จะทำยังไงละ จะโล๊ะทิ้งหรือจะหย่าทิ้งมันก็ชอกช้ำหัวใจทั้งนั้นแหละ

ท่านใดมีความรู้เรื่องโทรทัศน์จอแบนช่วยอุปการะความรู้ด้วยนะครับ

คิดไปแล้ว เมื่อระบบอุตสาหกรรมวางยาเรื่องอายุการใช้งาน เราใช้ไปๆ..พอถึงเวลามันก็เจ๊ง คิดคำนวณดูแล้วเสมือนกับเราไปเช่าซื้อเหมือนกันนะ เพียงแต่จ่ายเงินสดยกมาบ้าน แล้วผ่อนด้วยความเสื่อมราคาของอุปกรณ์อีเล็กทรอนิกส์ แหม..เจ้าความเสื่อมนี่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิต หรือ ไม่มีชีวิต

ยังดีนะที่ความรักที่มีต่อกันของชาวเฮไม่สั่นไหว

ถึงบางคนจะหายหน้าหายตาไป

แต่ความรักและคิดถึงก็ยังมั่นยืนเหมือนเดิม

เมื่อวานใส่เสื้อ “อะไรก็กู” ของคุณหมอจอมป่วน

ก็ครุ่นคิดถึงวิธีเรียนรู้แบบจิกๆๆ  เอ๊ย ! กัดไม่ปล่อย > >

ไม่รู้ว่าเรียนหนักสักประมาณไหน

ไม่เห็นรายงานข่าวมาหลายทิวาแล้ว

เย็นนี้มีรายการกินข้าวกับครูที่บางกอก

มิรู้ที่จะออกหัวออกก้อย

ใครอยากได้ของฝากมาหิ้วเองที่โรงแรมก็แล้วกัน

ก็บอกแล้วไง..คิดถึงทุกคน ทุกที่ ทุกเวลา

จบข่าว  อิ อิ..

(ลูกสาวครูบาจากสารคาม)

Key Word :: ถ้าครูเป็นทุกข์ เด็กไทยจะเป็นสุขได้อย่างไร?

กลับไปแล้วครับบ่ายนี้ คณะครู 50 กว่าชีวิต จากโรงเรียนเทศบาลบูรพาพิทยาคาร จังหวัดมหาสารคาม ชวนกันยกทีมข้ามทุ่งกุลามานอนร้องไห้ที่สวนป่าเมื่อคืนนี้  ทุกท่านบอกว่านอนหลับสบายดี ก็แหงละ..เพราะไม่ได้นอนใกล้คนหลายใจ มีฝนปรอยๆเล็กๆมารอบดึก ส่วนบ้าน6เหลี่ยมยกให้อาจารย์ชายพำนักกัน ทราบว่าถกกันสารพัดเรื่องจนค่อนคืน คงจะเป็นครั้งแรกกระมังครับที่คุุณครูทั้งโรงเรียนขึ้นรถลงเรือลำเดียวกัน ผู้อำนวยการ รองผู้อำนวยการ อาจารย์แต่ละกลุ่มวิชามาพร้อมหน้าพร้อมตากัน การมาที่นี่อาจจะแปลกกว่าทุกครั้งที่มีการจัดประชุม ซึ่งจะเลือกโรงแรมที่การบริหารจัดการสะดวกสบาย ไม่ลำบากกายใจอุดตลุดในที่นี้

อาจารย์บางท่านคงเห็นเส้นทางขรุขระตอนเข้ามา

ถามว่า “ทำไมไม่มีป้ายติดบอกเส้นทาง เรื่องนี้ต้องการให้มีการใส่ใจในการที่จะศึกษาดูงานนอกสถานที่ ต้องเตรียมการอะไรบ้าง นับต้ังแต่การหารืออกแบบกิจกรรม กำหนดเป้าหมาย อย่างน้อยก็เข้าไปอ่านในลานปัญญา เข้าไปศึกษาเส้นทาง หรือย่องมาคุยมาดูล่วงหน้า แหม..ตอนพระพุทธเจ้าออกผนวชไม่เห็นมีป้ายบอกเส้นทางนี่น๊า เรื่องนี้คงเป็นอัตลักษณ์ของที่นี่ไปแล้วละครับ ใครมาเป็นต้องบ่นเรื่องคุณภาพของถนน-ป้ายไม่มี ก็จำเป็นละครับเพราะความจริงมันก็สมควรบ่นๆๆ ทำให้อึดอัดงึมงัมเป็นหมีกินผึ้ง

พามาทำไมในป่าอย่างนี้ก็ม่ายรู๊

บ้าแท้ๆเลย..มาดูงาน มาสังคายนาอะไรกันในป่า

ม ด เ จ้ า ชู้ ตั ว ดำ ๆ กั ด เ จ็ บ แ ส บ ถึ ง ใ จ

ยุ ง ฟั น ห ล อ ก็ จ ะ แ อ บ ม า ข ย้ำ แ ก้ ม น ว ล  เ ข้ า ไ ป อี ก

เฮ้อครูหนอครู สอนก็ยุ่งอยู่แล้ว จะมาอบรมยังมายากยุ่งเข้าไปอีก

บ่นได้บ่นไป หลงเข้ามาแล้วทำไงละ

ผีถึงป่าช้าไม่ฝังก็เผา อิ อิ

อาจารย์ฝนพาครูมาปิดประตูตีแมวแท้ๆเลยเชียว เฮ้อๆๆๆ…

สงสัยว่าคณะที่มาคงจะเข็ดขี้แก่ขี้อ่อน

คงจะจำซึ้งตรึงใจกับมหาชีวาลัยอีสานไปนานแสนนาน

โจทย์ : จะทำยังไงให้เป็นโรงเรียนแห่งความสุข

วิสัยทัศน์เยี่ยมเลยละครับ ที่คุณครูทั้งโรงเรียนจะได้ค้นคิดหาความสุขให้เจอ  ช่วงที่แบ่งกลุ่มให้นำเสนอประเด็น คุณครูคิดและทำได้บรรเจิดมาก ค รู บ อ ก ต้ อ ง มี ร อ ย ยื้ ม  ก็แน่ละ รอยยิ้มของคุณครูประเมินอะไรได้เกือบหมด คนไม่มีความสุขจะยิ้มออกรึ จะฝืนยิ้มก็ใช่ที่ ครูสตรีจึงยิ้มโชว์เป็นปัจจัยเสริมการนำเสนอ จ๊าบส์จริงๆขอบอก อีกคณะหนึ่งออกมาร้องเพลง

โรงเรียนของเราน่าอยู่

คุณครูใจดีทุกคน

เด็กๆขยันอดทน

เด็กทุกคนชอบมาโรงเรียน (ซ้ำ)

(ดร.จิระพร ชะโน จาก ม.สารคาม นำขบวนมาในครั้งนี้)

แหมเอาแบบหวานคอแร้งเลยนะนี่ คิดได้ไงก็ไม่รู้ ทำให้บรรยากาศชื่นมื่น ถ้าแปลงเพลงที่ร้อง ให้ออกมาเป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นจริงก็เยี่ยมเลยละครับ เรื่องอย่างนี้ต้องค่อยๆแกะรอยหาจุดที่ความสุขหลบซ่อน แล้วชวนให้ออกมาสู่ทั่วบริเวณของสถานศึกษา ซึ่งมีองค์ประกอบเชื่อมโยงกันมากมาย เช่น ความพร้อมด้านอาคารสถานที่ สื่อการสอน ความสะอาด ความปลอดภัย กำลังใจ ..ไม่ใช้ครูไปทำงานนอกลู่จนหัวปักหัวปำ พวกที่มาทำการประเมินนี่แหละตัวดี ถือว่ามีอำนาจก็ชี้นิ้วสั่งได้สั่งเอา ทำให้ชั่วโมงสอนถูกเบียดเบียน เด็กด้อยโอกาสถูกฉวยเวลาไปอย่างน่าเสียดาย สอนก็ยุ่งและยุ่งอยู่แล้ว ต้องมาทำประเมินที่น่าเบื่ออีก

งานประเมินก็สำคัญนะครับ แต่ควรจะออกแบบอย่างไรให้คุณครูสะดวก และเข้าใจถึงความสำคัญ มีวิธีที่ดีกว่านี้ไหม มาแนะกระบวนการให้ครูเก็บเกี่ยวผลการเรียนการสอน แล้วหยิบยกเนื้อหาที่ทำการสอนมาเป็นผลประเมินของคุณครู ได้ชี้แจงชัดๆบ้างไหมเล่า หรือคนสั่งก็ยังไม่รู้ว่าจะทำให้ดีกว่านี้ได้ยังไง ถ้าคิดแต่จะสั่งอย่างเดียวโดยไม่คำนึงถึงบริบทของโรงเรียนที่หลากหลายระดับ คำสั่งแบบเหมาโหลมันง่ายใช่ไหมละ ขืนไม่เปลี่ยนแปลงเดี๋ยวก็รู้หมู่หรือจ่า..ครูฮึดขึ้นมาอย่าว่าหล่อไม่เตือนนะต๋อย..อิ อิ..

(นั่งล้อมวงดูหน้ากันได้ครบถ้วน)

ไม่ทราบว่าประเมินแล้วเอาไปจัดการอะไรบ้าง

ดีแต่สั่งๆๆๆ..สั่งได้สั่งเอา พวกเมาคำสั่ง..

ตัวชี้วัดชี้โบ้ชี้เบ้ก็มากหลายกระบุงโกย

ผลการสอบของเด็กเป็นไง

ไต่ขึ้นจากเส้นยาแดงผ่าแปดได้ไหม?

เท่าที่ทราบก็โทษครูโทษโรงเรียนแต่ไม่ยอมโทษตัวเอง

ตราบใดที่พวกหอคอยงาช้างยังเซ่อทำแต่เรื่องกระพี้

ลูกหลานไทยก็บรรลัยกันทั้งประเทศละครับ

ผมไม่เชื่อว่า..

คนโง่จะบริหารการศึกษาให้ดีได้

คนขี้เกียจจะสอนให้เด็กขยันได้

คนไม่มีระเบียบจะสอนให้เด็กเรียบร้อยได้

คนไม่มุ่งมั่นจะสอนให้เด็กเก่งได้

คุณภาพและมาตรฐานทั้งกระทรวงศึกษาธิการจะต้องเป็นอะไรที่หวังได้มากกว่านี้ ปัญหาของการศึกษา ทุกกรมกอง ทุกกระทรวง ทุกภาคส่วนต้องเข้ามาร่วมเป็นเจ้าภาพจัดการศึกษา อย่าเป็นหมาหวงก้าง เรื่องของข้าใครอย่าเตะ ถ้าไม่ใช่ครู..อย่ามายุ่งกับการศึกษา ถ้ายังคิดอย่างนี้ก็ตายอย่างเขียด..

(คนสวยนั่งหน้า มาช้านั่งหลัง)

งานค่ายครั้งนี้มีการคุยกันเรื่องไอทีเพื่อการศึกษา อาจารย์จากมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ซึ่งสันทัดกรณีทางด้านนี้ ได้เสนอรูปแบบและวิธีการใช้ไอทีของคุณครู ว่าควรจะเริ่มต้นอย่างไร ขอแยกแยะดูว่าครูแต่ละท่านสามารถใช้ไอทีในระดับไหนได้บ้าง แล้ววางแผนที่จะเพิ่มเติมขั้นตอนการปฏิบัติในเวลาถัดไป ซึ่งก็ดีนะครับ ยุคนี้เป็นยุคไอที ถ้าเรายังอยู่ในอาการขอไปที คงจะตกรถไฟขบวนสุดท้ายกระมังครับ ถ้าตั้งใจศึกษาวิธีการใช้ไอทีให้เป็นพี่เลี้ยง เป็นครูเครื่อง ขึ้นมาอีกแรงหนึ่ง คุณครูก็จะมีแต่ได้กับได้ มีผู้ช่วยเสริมการสอนอย่างลื่นไหล ยังไงๆก็ดีกว่าไม่มีตัวช่วยละครับ

ตามปกติเวลาที่คุณครูกลุ่มใหญ่อยู่ด้วยกัน ก็เสมือนสามล้อถูกหวย คุยกันลั่น ผมชอบนะขอบอก ครูคุยกันดีหน้ากว่าหน้าบูดเข้าหากัน เพียงแต่ตอนคนอื่นพูดก็ขอให้หยุดฟังบ้าง มันก็คงเหมือนกับเวลาครูสอน ถ้าเด็กเอาแต่คุยกัน ครูจะอิดหนาระอาใจอย่างไรอย่างนั้น ปกติก็จะเว้นวรรคให้คุยให้ถาม  แต่ก็ไม่ค่อยถาม ต้องเปลี่ยนเป็นโยนไมค์ทิ้งแล้วคุยกันปากเปล่า เออ..วิธีนี้ดีแฮะ คุณครูรู้สึกผ่อนคลายตรงที่ไม่ต้องทำอะไรเป็นทางการนี่แหละ ค่อยๆกระแซะมาล้อมวงสนทนาภาษาคนบ้านเฮา เปิดกรุเล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ เริ่มถามเป็นชุดๆเหมือนกัน

บางคนเล่าว่า นอนอ่านหนังสือเจ้าเป็นไผ กับหนังสือ นี่ไงแห้ว ทั้งคืน

ทำให้ทราบข้อมูลของที่นี่และเครือข่ายชาวเฮ

ตอนเช้ามาขอสมัครเป็นลูกสาว

ผมก็เลยได้ลูกสาวเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนนะสิ

เธอบอกว่าจะเข้ามาอ่านและเขียนบล็อกในลานปัญญา

มาเมื่อไหร่ช่วยกันรับน้องด้วยนะพี่ป้าน้าอาทั้งหลาย

เ ธ อ ชื่ อ คุ ณ ค รู ปิ ย ะ ธิ ด า    คุ ณ ะ ดิ ล ก

เธอเข้าตามตรอกออกตามประตู

ต า ม ธ ร ร ม เ นี ย ม ค น ส กุ ล เ ฮ

ม า ข อ ก อ ด พ่ อ ก่ อ น ขึ้ น ร ถ . .

ขอให้เดินทางปลอดภัยไร้ยุงไรมาไต่ตอมนะ หญิง นะ ..

(ต้นหยีน้ำ พืชพลังงานตัวใหม่ที่กรมป่าไม้เอามาให้ปลูกวิจัย)

:: วันนี้เจอไป 3 คณะ หลังจากคุณครูสารคามกลับไปช่วงบ่าย

:: ถัดมาหน่อยคุณวิฑูรย์จากกรมป่าไม้มาวัดต้นไม้และเอาต้นหยีน้ำมาฝาก 260 ต้น

:: ตะกี้ คณะSCG.บอกว่ามาถึงปักธงชัยแล้ว คงจะมาถึงช่วงเย็นเล็กน้อย

(ญาติโกโหติกาเจอหน้าก็อิ่มสุขแล้ว)

ช่วงนี้มักจะมีรายการไปเชียงใหม่-ลำพูนทุกเดือน เดือนหน้าและเดือนต่อๆไปก็จะย่ำต๊อกไปอีก ไปแต่ละครั้งก็ได้พบสิ่งดีๆที่หลากล้นท้นใจ มาคราวก่อนไม่ได้เจออุ้ย แต่คราวนี้นับว่าบรรลุวัตถุประสงค์ เจอทั้งน้าอึ่งทั้งอุ้ยนั่งคุยเรียกน้ำย่อยด้วยบรรยากาศเครือญาติ ทุกรายการเมนูยังเด็ดสาระตี่ ซึ่งรายการดีๆอย่างนี้จะมีได้ก็ต่อเมื่อเรามีญาติแซ่เฮอยู่ในพื้นถิ่น ไม่อย่างนั้นจะรู้เรอะของดีของอร่อยๆอยู่ที่ไหน ได้เจออาจารย์ไพลินกับกิ๊กก็นับว่าดีเท่าไหร่แล้ว เรายังคุยกันเล่นๆว่า..น่าจะเป็นสูตรสำเร็จได้แล้วกระมัง

ไปนอนลำพูน-กิ๊กเกื้อกูลพาไปนวด หายปวดแล้วไปดวลสะเต็กเจ้าเก่า แล้วเราก็เข้าเรียนหนังสือ

(แวะชมแปลงไผ่ซางนวล)

วันนี้ได้แวะชมสวนไผ่ซางนวล แล้วเรียนวิชาไอโฟน4 เพื่อให้รู้วิธีใช้งานและเทคนิคพิเศษที่อยู่ในเครื่อง ก็ยังไม่ค่อยจะจัดจ้านอะไรหรอกนะครับ เรียนรู้ได้ประมาณ 30% แค่นี้ก็บรรเทาโง่ไปเยอะ พอที่จะทำอะไรๆได้บ้าง แถมยังคิดต่อเรื่องการทำสื่อเสนอในรูปการ์ตูนผสมแบบแปลกๆ จึงพากันไปห้างสุริวงค์บุ๊คเซ็นเตอร์ แต่ก็ไม่มีสินค้าอย่างที่ต้องการ แต่ก็ดีที่ได้ชมภาพวาดสีน้ำฝีมือชั้นเยี่ยม หลังจากนั้นอาจารย์ใหญ่พาไปห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ เป็นของเซ็นทรัลหรือไงก็ไม่แน่ใจ ตรงไปร้านจำหน่ายสินค้าไอทีของแอปเปิล ถามอะไรมีให้หมด แต่แพงเหลือใจ หมั่นใส้มากจึงซื้อเท่าที่จำเป็น เป็นพ๊อตเสียบระหว่างไอโฟนกับโปรแจ็กเตอร์ อุปกรณ์ใหญ่กว่านิ้วก้อยหน่อยล่อเราไป950บาท ท่านอาจารย์ใหญ่ใจดีขอจ่ายสมทบทุนวิทยากรบ้านนอก

(สวนลำพูนไม่มีรั้ว กล้วยปลูกไว้ยังออกผลมาโชว์ริมถนน)

แหม สอนฟรีไม่พอยังขอจ่ายฝากอุปกรณ์พิเศษนี้อีก เฮ้อ อ อ อ

ขอแนะนำใครซื้อไอโฟน4แล้วใช้งานไม่คล่องให้มาเข้าโรงเรียนมงคลวิทยาเน้อ

จำชื่อนี้ไว้ดีๆ  เดี๋ยวไปเข้าโรงเรียนผิดไม่ได้เรื่องไม่รู้ด้วยนะ

สถาบันมงคลวิทยาร่มรื่นจนนิตยสาร อสท.มาถ่ายภาพไปลงฉบับเดือนกันยายน

ธรรมดาที่ไหนเล่า..อิ อิ

(ไม่อร่อยอุ้ยไม่การันตีให้เสียชื่อหร๊อกกก)

ตอนกลางวันพากันไปเจี๊ยะข้าวซอยที่อร่อยที่สุุดในโลก

เป็นข้าวซอยอิสลามขนานแท้

ลองชิมซุปหางวัว ข้าวซอยเนื้อรสเข้มน้ำข้น เนื้อสะเต๊ก ข้าวหมกแพะ

อร่อยพิเศษตรงได้ร่วมวงกับอุ้ยกับน้าอึ่งนี่แหละเธอเอ๋ย

อิ่มแล้วนึกว่าจะแยกวง..ที่ไหนได้

น้าอึ่งชวนดวลไอติมขนมเค๊กที่ลือชื่อของนครพิงค์

(บรรยากาศสุดปลื้ม ขนม/กาแฟก็สุดยอด)

เป็นร้านขายกาแฟรสเยี่ยม ขนมเค็กแสนอร่อย

โดยเฉพาะสถานที่่นั้นจัดไว้ได้อย่างน่าทึ่ง

มองไปมุมไหนก็ถูกใจทั้งนั้น

มีมุมเล็กๆเก๋ๆ..น่าชื่นชมเหลือเกิน

ใครได้ไปไม่ประทับใจก็แย่แล้ว

เอากลับมาคิดประดิษฐ์ประดอยจัดมุมที่บ้านได้อีกต่างหาก

(ไปเชียงใหม่อย่าลืมแวะไปชิมนะครับ เดี๋ยวจะว่าหล่อไม่เตือน)

อิ่มๆๆ จนหง่วงนอนตอนบ่าย

หลังจากแยกย้ายกันไปอาบน้ำทาแป้ง

แล้วนัดเจอกันตอนหกโมงเย็น

ก่อนเดินทางกลับ ครูใหญ่ อาราม ชวนหมอเปามาเจี๊ยะที่ร้านผักสด

อิ่มจนอืด..ทั้งวัน

เพราะญาติผมแต่ละคนเป็นยิ่งกว่าเชลชวลชิม

(โปรดจำรอยยิ้มนี้ไว้ให้ดี แล้วท่านจะมีโชคในการเดินทาง)

คืนนี้ก็เหิรกลับบางกอกแล้ว มาถึงถึงประมาณ 4 ทุ่ม ครึ่ง

ต่อจากนั้นนกขมิ้นเหลืองอ่อนจะจรไปนอนที่ไหนอีกก็ยังบ่ได้ฟันธง อิ อิ

ฮัลโหล..ครูบาใช่ไหมครับ

ครับผม

ได้รับหนังสือเชิญประชุมวันพรุ่งนี้ไหมครับ?

ยังไม่ได้รับครับ.. ประชุมเรื่องอะไรหรือครับ

สภาการศึกษาแห่งชาติจัดสังคายนาการปฏิรูปการศึกษาไทย

ที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตติ์

ประชุมตอนบ่ายพรุ่งนี้ครูบาพอจะมาได้ไหมครับ

เราจะให้ครูบาแสดงวิสัยทัศน์การศึกษาต่อนายกรัฐมนตรีสัก 3 นาที

แหม..เสียดายไปไม่ได้จริง ๆ ครับ

ผมมีนัดกับอาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคามวันพรุ่งนี้

แป่ว ปิ๊งแว๊บ!.. รอดตัวไปอีกยกหนึ่งแล้วนะน้าอึ่งอ๊อบ

อ่านต่อ »

ช่วงนี้ได้รับการติดต่อจากคณะศึกษาดูงานเข้ามาเรื่อย ๆ

ส่วนมากจะเป็นกลุ่มมหาวิทยาลัยในส่วนกลางและภูมิภาค

ทำให้เจอโจทย์การบ้านที่ต้องครุ่นคิดคำนึง

“อาจารย์คะ หลักสูตรมหาชีวาลัยอีสานมีอะไรบ้างคะ”

โห! เอาละสิ บ่แม่นอาจารย์.. ยุ่งไหมละตู..

มีแต่หัวหลักหัวตอ หลักสูตรชัด ๆ ยังบ่มี แหะ แหะ ..

คำถามนี้กระหน่ำแทงใจดำเลยนะ

ที่ผ่านมาก็คิดและทำบ้างแต่ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน

มีเค้าโครงไว้บ้างในหนังสือ “ดินดิ้นได้”

เป็นเรื่องแคบ ๆ เก่า ๆ เหลาแหย่เต็มที

คำถามนี้..มีความหมายมาก

วันนี้จึงมานั่งคิด ๆ ว่าจะออกแบบตำราเข้าค่ายสไตล์ชาวเฮยังไง

ขอเผยไต๋ให้ดูต้นร่างดังนี้

อ่านต่อ »