ลานสวนป่า

คนเรารับรู้ข่าวสารไม่มากก็น้อยตามสื่อและแหล่งข่าวต่างๆที่ตนเองใกล้ชิด ในสมัยนี้ด้วยแล้ว การโฆษณาประชาสัมพันธ์ถือเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งยวด ดังที่เราพบกับเรื่องราวแหกตาอย่างมีชั้นเชิงและศิลปะ ของหลักสูตรนิเทศศาสตร์ ไม่ใช่ว่าวิชานี้ไม่ดี แต่มีผู้เอาไปใช้ไปนอกลู่นอกทาง ในทางปั้นข่าว ปลุกเสกข่าว พลิกแพลงข่าว ในโลกแห่งความรวดเร็วและการปรุงแต่งข่าวสารได้สารพัดอย่างนี้ ถ้าเราเชื่อถือข่าวแบบไม่ยั้งคิด เราก็จะเจอข่าวลวง ข่าวหลอก ข่าวที่น่ามะเหงก ซึ่งส่งมายุ่งกับอีเมลล์ของเรา มันตั้งหัวข้อหลอกให้เรากดดูจนได้ ผมละเสียโง่!ประจำ

เมื่อก่อนจะรับหนังสือพิมพ์ ต่อมายกเลิกเพราะไม่สะดวกและไม่มีเวลา เว้นแต่เดินทางไปไหนก็จะซื้ออ่านบ้าง หยิบอ่านที่โรงแรมจัดไว้ให้บ้าง หรือแม้แต่ร้านตัดผม กัลบกคงจะรำคราญผมมาก เพราะผมจะไม่วางหนังสือ แม้แต่จะโกนหนวดโกนเคราก็พับหน้าที่จะอ่านไว้ในลักษณะพร้อมเปิดทันที ทำไงได้ละคนมันชอบอ่าน พักหลังผมชอบดูข่าวในทีวี เดี๋ยวนี้ช่อง3พัฒนาการรายงานข่าวแบบถึงลูกถึงคน ไปตั้งโต๊ะข่าวรายงานน้ำท่วมแบบแช่น้ำ ทำให้บรรยากาศข่าวสดๆไม่แห้งๆเหมือนบางช่อง เที่ยวไปหยิบเอาจากหน้าหนังสือพิมพ์มารายงาน เรื่องอย่างนี้ ใครพัฒนาคนนั้นก็ได้การยอมรับมากขึ้น เรียกว่าสังคมไม่ให้คุณเหนื่อยเปล่าหรอกนะ ความเชื่อถือไม่ใช่จะปลูกเสกกันได้ง่าย หลอกลวงอาจจะทำได้ชั่วครั้งชั่วคราว แต่การคิดและทำอย่างทุ่มเทต่างหากที่จะทำให้เกิดความมั่นยืน

ช่วงต้นเดือนมานี้โทรทัศน์ผมเจ๊งแล้วครับ

ดูมานานจน..ถึงคราหมดอายุไขแล้วกระมัง

ระบบอุตสาหกรรมสมัยนี้เขาจะผลิตสินค้าที่มีอายุกำกับชิ้นส่วน

ยกตัวอย่างรถยนต์ก็จะให้ใช้งานได้ดีภายใน5 ปี

เกินนั้นไปก็เริ่มเรรวน ถึงซ่อมไปก็ไม่คุ้ม

เราจึงต้องควักกระเป๋าซื้อหรือไปเทริน์เอารถใหม่

การทำแบบนี้ทำให้ระบบอุตสาหกรรมอยู่รอดและขยายตัวได้สม่ำเสมอ

โทรทัศน์สมัยก่อนจะมีจอภาพท้ายแหลมๆโผล่ออกมาข้างหลัง

ปัจจุบันเทคโนโลยีทำให้จอภาพแบนแต๊ดแต๋

แถมยังทำให้ประสิทธิภาพของภาพและเสียงดีขึ้นอย่างมาก

ประกอบกับระบบส่งสัญญาณดาวเที่ยมผ่านจานรับประเภทต่างๆ

ทำให้เสารับสัญญาณแบบหนวดกุ้งที่ชูระโยงระยางบนหลังคาบ้านหายไป

ที่เป็นเช่นนี้ได้เกิดจากการคิดค้นอย่างแรงกล้าของนักพัฒนาเทคโนโลยีใช่ไหมละครับ

เย็นวานนี้มีลูกศิษย์ก้นกฎิพาเพื่อนใหม่มาหา แกหิ้วกล้วยส้มลูกอ้วนน่าเจี๊ยะกับข้าวโพดต้มพันธุ์ใหม่มาฝาก หลังจากนั่งทักทายกันผ่านไปแล้ว ได้รับคำถามว่า..มีคำสั่งให้ครูเร่งรัดเรื่องการเรียนการสอนเพื่อมุ่งไปสู่อาเชียน ระบบการศึกษาจะเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ใช่ไหมครับ แหม เรื่องนี้ผมก็ตอบไม่ถูก ว่ามันจะใหญ่หรือมันจะแฟ๊บ เพราะประเทศนี้หามาตรฐานอะไรไม่ได้หรอก ผลการชี้วัดต่างๆก็บอกอยู่แล้วว่าสอบตกทุกวิชา ไม่เห็นว่าจะยกเครื่องขึ้นได้อย่างไร เมื่อเขาให้มุ่งอาเชียนก็ตามเขาไปเถิด ขืนละล้าละลังเดี๋ยวผีหลอกไม่รู้ด้วยนะ ตอนนี้มีข่าวดีเขาจะให้ครูเป็นหนี้หัวโต กู้กันได้คนละ 3,000,000 บาท ไม่รู้เบื้องหลังเป็นอย่างไรนะครับ อาจจะหาทางเอาเงินกู้ก้อนใหม่มาล้างบัญชีเก่าก็ได้ ตั้งเกณฑ์กู้สูงๆนี่บางคนอาจจะกู้มา3ล้าน หักลบหนี้เก่าแล้วจะเหลือกี่บาทก็ไม่รู้ ถ้าไม่จริงดังที่สมมุติฐานก็ยินดีด้วย

ครูรวยเละ แต่การศึกษาจนลง จนลง จ น ต ร อ ก จ น มุ ม    จ น ใ จ

เมื่อวานดูทีวีที่บ้านหลังใหญ่ มีคุณครูท่านหนึ่งจากอ่างทอง เล่าถึงการใช้ไอทีเป็นเครื่องมือสอน ตรวจการบ้าน เสนอแนะ ติดตามงาน ยั่วให้เด็กอยากเรียน แหม คุณครูระพีร์ ปิยจันทร์ ท่านทำเรื่องนี้ได้ดีอย่างถึงที่สุด น่าชื่นชมมากเลย  มันน่าจะมีกฎกติกา ..คุณครูท่านไหนสอนลูกศิษย์ให้ได้คะแนนดีถึงจะมีสิทธิ์กู้เงิน คุณครูท่านไหนผ่านการประเมินและมีผลงานดีถึงจะมีความดีความชอบ ไม่ใช่เหมาโหลกันอย่างนี้

แต่ก็นั่นแหละ  อะไรๆก็ยากที่จะป้องกัน

ในเมื่อครูสอนวิชารู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหางอยู่แล้ว  อิ อิ..

ประเทศที่เจริญก้าวหน้า คนในชาติเขาคิดมาก คิดๆทุกอย่างจะดีขึ้นได้อย่างไร ที่สำคัญไม่ได้คิดทิ้งคิดขว้าง แต่เขาคิดเพื่อที่จะมาเสริมวิธีทำที่มุ่งมั่นไว้แล้ว คิดแล้วทำ ทำแล้วคิด เป็นวงจรกลั่นกรองความรู้ให้ก้าวหน้าไปตามลำดับ เมื่อระบบการคิดของคนในชาติเขาเป็นเช่นนี้ ทำ ให้ เกิด วัฒนธรรม ช่วยกัน คิดช่วยกันทำ ช่วยกันพัฒนา ประเทศเขาจึงมีสินค้าตัวใหม่ๆมาเสนอขายประจำ เหมือนที่ผมกำลังจะเสียเงินซื้อโทรทัศน์จอแบนนี้แหละ เจ้าจอแบนที่ว่านี้มีหลากหลายให้เลือก ไม่รู้ว่าของบริษัทไหนมีจุดดีมากกว่ากัน

ผมเสียค่าโง่ประจำจนกังวลใจ

ด้วยไม่รู้ว่าจะซื้อยี่ห้อไหนดี

เกิดไปซื้อยี่ห้อห่วยแตกมา

เราก็จะชีช้ำกะหล่ำปลีเหมือนมีแฟนไม่ถูกใจ

จะทำยังไงละ จะโล๊ะทิ้งหรือจะหย่าทิ้งมันก็ชอกช้ำหัวใจทั้งนั้นแหละ

ท่านใดมีความรู้เรื่องโทรทัศน์จอแบนช่วยอุปการะความรู้ด้วยนะครับ

คิดไปแล้ว เมื่อระบบอุตสาหกรรมวางยาเรื่องอายุการใช้งาน เราใช้ไปๆ..พอถึงเวลามันก็เจ๊ง คิดคำนวณดูแล้วเสมือนกับเราไปเช่าซื้อเหมือนกันนะ เพียงแต่จ่ายเงินสดยกมาบ้าน แล้วผ่อนด้วยความเสื่อมราคาของอุปกรณ์อีเล็กทรอนิกส์ แหม..เจ้าความเสื่อมนี่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิต หรือ ไม่มีชีวิต

ยังดีนะที่ความรักที่มีต่อกันของชาวเฮไม่สั่นไหว

ถึงบางคนจะหายหน้าหายตาไป

แต่ความรักและคิดถึงก็ยังมั่นยืนเหมือนเดิม

เมื่อวานใส่เสื้อ “อะไรก็กู” ของคุณหมอจอมป่วน

ก็ครุ่นคิดถึงวิธีเรียนรู้แบบจิกๆๆ  เอ๊ย ! กัดไม่ปล่อย > >

ไม่รู้ว่าเรียนหนักสักประมาณไหน

ไม่เห็นรายงานข่าวมาหลายทิวาแล้ว

เย็นนี้มีรายการกินข้าวกับครูที่บางกอก

มิรู้ที่จะออกหัวออกก้อย

ใครอยากได้ของฝากมาหิ้วเองที่โรงแรมก็แล้วกัน

ก็บอกแล้วไง..คิดถึงทุกคน ทุกที่ ทุกเวลา

จบข่าว  อิ อิ..

« « Prev : สงสารประเทศไทยบ้างไหมเธอ

Next : จะไปหาหมอหรือจะไปหาครู » »