ลานบ้านชลบถพิบูลย์

จังหวัดมหาสารคามถือเป็นจังหวัดใจกลางของภาคอีสาน ผู้ปกครองจึงประดิษฐคำว่า สะดืออีสาน เพื่อเป็นสัญญะแทนการเป็นศูนย์กลางของเมืองในภูมิภาคนี้ ๆพร้อม ๆ กับคำประดิษฐ์ที่เรียกเมืองมหาสารคามว่า ตักสิลาอีสาน หรือเมืองแห่งการศึกษา เมืองที่ในยามปกติผู้คนหนุ่มสาวจากที่อื่นเข้ามาอยู่มากกว่าคนท้องถิ่น ในยามปิดภาคเรียนเมืองทั้งเมืองก็เงียบสงบลงทันตา

นอกจากสัญลักษณ์ของเมืองใจกลางอีสาน และเมืองแห่งการศึกษาเมืองมหาสารคามถือเป็นเมืองหนึ่งที่มีสัญลักษณ์ของศิลปกรรมอีสานด้วย เพราะเมืองแห่งนี้มีจิตรกรรมฝาผนังก่อนปี 2500 อยู่หลายแห่ง แต่ปัจจุบันเหลือเพียง 4 วัดเท่านั้นคือ
วัดบ้านยาง วัดบ้านโคกกลาง วัดโพธาราม วัดป่าเรไรย์

( วัดโพธาราม บ้านดงบัง อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม)

แต่ละวัดเป็นอย่างไร ลงสนามเสร็จจะเก็บมาเล่าต่อนะครับ