ลานดีดี

ลุงเปลี่ยน ส่งต่อมาให้ค่ะ ตั้งแต่เดือนที่แล้ว อินเตอร์เน็ตที่บ้านใช้ไม่ได้ค่ะ ตอนนี้แก้ไขเรียบร้อยแล้ว ต้องกลับมาสะสางสิ่งที่ติดค้าง  ความที่เป็นคนนิสัยไม่ค่อยดีนักในเรื่องความมุมานะ หรือที่เรียกว่ามีความเป็นอินทรีย์ค่อนข้างมากทำให้ความอดทนกับการทำเรื่องต่างๆ ไม่มากเท่าไร แล้วอย่างที่เล่าให้ฟัง ว่าตอนสมัยเรียนหนังสือ แม่ไม่ได้เน้นการเรียนมากนัก  งานฝีมือหลายชิ้นจึงไม่สำเร็จค่ะ ดังนั้น นักการหนิงจึงมีอะไรตามหลอกตามหลอนเสมอๆ  นั่นคือสิ่งที่อยากทำ ก็ทำไม่สำเร็จ  งานนี้แหล่ะ หากไม่สำเร็จก็จะขายหน้าตัวเองต่อปวงประชา ชาวลานปัญญา อิอิ

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อสมัยเรียนมัธยมศึกษาปีที่สอง อาจารย์ศิลปะ ให้วาดภาพผลไม้ที่มีแสงและเงา นึกออกไหมคะ วาดไปวาดมาอย่างตั้งใจ ผลคือได้คะแนน 6 ส่วน 10  ต่อมาขณะที่เรียนในระดับปริญญาตรีได้ไปสมัครเรียนการวาดลายไทย ก็ไปสี่ห้าครั้ง  ไม่ครบคอร์สค่ะ   งานทำมือจึงเป็นอะไรที่ตามหลอกตามหลอนมาจนถึงเวลานี้  ดัวยความตั้งใจของลุงเปลี่ยน นักการหนิงจึงตั้งใจที่จะทำงานมือ ที่เป็นงานด้านศิลปะ เลือกๆ ตามอ่านตามดู วิเคราะห์ให้เหมาะกับตัวเอง  เพราะหากจะทำสิ่งที่ไม่เหมาะกับตัวเอง ก็เกรงว่าจะไม่สำเร็จแล้วก็จะขายหน้าตัวเอง

ดูหลายอย่างค่ะ  ประดิษฐ์อะไรต่างๆ ก็ไม่ชอบ วาดภาพก็ได้คะแนนซะอย่างงั้น  วาดลายไทยก็ไม่รู้จะนำไปทำอะไรต่อ งานปฏิมากรรมก็คงไม่ไหว  ค้นไปค้นมาเจอเรื่องราวของลายรดน้ำ  ของศูนย์อนุรักษ์ลายรดน้ำ  เข้าไปเห็นภาพนี้ค่ะ  ลายรดน้ำ โดยคุณจันทนา แจ่มทิม

จำได้ว่าเมื่อปีก่อนเคยดูในกบนอกกะลา ก็ดูหลายๆ ภาพในที่ต่างๆ ได้คำตอบว่าชอบมาก  อยากทำเป็น อยากทำเอง  ทำแล้วจะนำไปใช้อะไรยังไม่รู้ เดี๋ยวค่อยว่ากัน  เอาเป็นว่าใจมาก่อนค่ะ  ยังคิดไม่ออกว่าทำไมชอบงานลายรดน้ำมาก มากขนาดนี้ มีอะไรเชื่อมโยงกับสิ่งใด   เรื่องราวใดของตัวเองนึกไม่ออกค่ะ

ว่าแล้วก็ไปหาเรื่องราวของลายรดน้ำในอินเตอร์เน็ต ส่วนใหญ่จะเป็นงานปิดทอง  ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่งของลายรดน้ำ  แต่มาคิดว่าไหนๆ ก็สนใจเรื่องนี้ ก็น่าเรียนให้ถูกต้องตั้งแต่พื้นฐาน ส่วนจะนำไปประยุกต์อย่างไรก็เป็นเรื่องในภายหลัง  ค้นไปค้นมาเจอใน เว็ปของวิทยาลัยช่างศิลป์สุพรรณบรี ค่ะ  เห็นในประกาศประชาสัมพันธ์  แต่เป็นของปี 2552 ค่ะ เป็นว่านักการหนิงต้องเรียนในช่วงปี 2553  ประมาณสองเดือน  งานนี้ต้องรีบโทรศัพท์ไปแสดงความจำนงก่อนค่ะืและสุพรรณบุรีไม่ไกลจากพิษณุโลก เท่าใด  งานนี้โทรศัพท์ไปชวนน้องสาวที่เชียงราย ตกลงสองคนพี่น้องจะไปเรียนร่วมกันค่ะ  เป็นกำลัีงใจให้ด้วยนะคะ แต่ไม่ต้องโหวตนะ

แล้วจะมารายงาน  ถอดบทเรียน  และ รวบรวมความรู้  ผลงาน ให้ทราบเป็นระยะ ๆ อิอิ

ใครดีหนอ

กติกา ก่อนค่ะ

คนที่ใช่ เป็นใครหนอ  ใช่แล้ว ครูมิมของเรานี่เอง  คราวที่พ่อครูมาก็ได้กอดไปซะสองหมับ  ยังไม่หายคิดถึงนะ เห็นหมู่นี้มาเล่าอะไร อะไรให้ฟังเป็นระยะ ๆ  ก็ยังไม่หายคิดถึง  ถือว่าเป็นภารกิจของความคิดถึงและกอดๆๆๆๆ  ค่ะ

รับรักไปซะดีดี  อย่าบิดพริ้ว

คนที่สอง ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่หมอเจ๊ ค่ะ  ปีที่แล้ววันที่ 8 ธัันวา เป็นวันครบรอบแต่งงานของนักการหนิง 12 ปี พี่หมอเจ๊หอบสังขารและหัวจายยยย จากเชียงรายมาพิษณุโลก  มาคุยเรื่องหลักประกันสุขภาพ แล้วก็เยี่ยมน้องๆ ทั้งนักการหนิง นักการอิ่ม  อาจารย์หมอนิพัธ  พี่โต้ง โรงพยาบาลพุทธชินราช  มีพี่อิ้ด สปสช และน้องพยาบาลที่บ้านกร่างมาร่วมทานอาหารเย็นด้วยกัน  ทานข้าวกันไป พูดคุยแลกเปลี่ยนกันไปด้วยความสุข  นักการหนิงรู้สึกมีอะไรในใจเลยบอกกับทุกคนว่าวันนี้เป็นวันมหัศจรรย์  เป็นวันครบรอบวันแต่งงาน สิบสองปี แต่ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ  แต่กลับมีสิ่งพิเศษเกิดขึ้น นั่นคือพี่หมอเจ๊  มาทำให้สิ่งพิเศษๆ เกิดขึ้น ทำให้คนในจังหวัดพิษณุโลกหลายๆ มาพบกันและรู้จักกัน

ดังนั้น คนที่ใช่ของนักการหนิง คือพี่หมอเจ๊ คะ

« « Prev : เรียนรู้คนเป็นโรคไต 2 (ถอดบทเรียนตอนที่ 1/เริ่มตอนที่ 2)

Next : เรียนรู้คนเป็นโรคไต 3 » »