สองสามสัปดาห์มานี้ ดีใจที่ได้ยินเสียงนกกาเหว่าร้องทุกวัน
น่าจะมีสมาชิกใหม่มาอาศัยอยู่ในละแวกนี้เพิ่มขึ้น
พยายามย่องตามอยากเห็นตัวจริงที่ส่งเสียงร้อง เดินย่องแอบไปอย่างไรก็ไม่เคยได้เห็น
จนวันนี้ ที่นกคงคุ้นเคยขึ้นบ้างแล้ว ความพยายามจึงเป็นผล
แม้เมื่อนกเห็นคนก็บินหนีไป ให้ได้เห็นกันเพียงแว๊บๆ ก็ตามเถอะ
การไปสวนป่าคราวนี้ เริ่มต้นด้วยประโยคง่ายๆ..เธอว่างไหมช่วงนี้..
มีภาระในช่วงที่กลุ่มเฮฮาศาสตร์นัดหมายคงไปร่วมงานไม่ได้
และเคยตั้งใจกันว่าจะไปเยี่ยมบ้านครูบากันอีกสักครั้ง
ชวนแล้วต่างเงียบหายกันไปในหน้าที่การงาน
เดินทางกันในวันที่ฟ้าคลุ้งด้วยหมอกควันเป็นวันที่เท่าใดแล้วก็ไม่อยากนับ
ยังมีงานให้ทำก่อนออกรถ จนทำให้ไปรับอุ๊ยเมื่อสายมากแล้ว
เดิมทำใจไว้ว่าคงได้นั่งเป็นนางงามบุปผาชาติไปในรถ มีต้นไม้ที่นำไปด้วยหลายต้น
แต่ด้วยความสามารถในการจัดของกูรูต้นไม้ในโรงเรียน อุ๊ยเลยอดเป็นนางงาม
เลยลำปางไปแล้ว..ก็ได้รับข่าวร้าย
ผู้ร่วมงานที่อยู่ด้วยกันเสมือนญาติคนหนึ่งจากไปก่อนวัยอันควรด้วยเหตุไม่คาดคิด
แม้ละล้าละลังห่วงหน้าพะวงหลัง ยังตัดสินใจเดินทางไปต่อด้วยคำรับรองจากปลายสาย..
ไปเถอะจะช่วยกันดูแลให้..
อ่านต่อ »
เฝ้ามองวิถีของเมืองใหญ่ที่บ่าไหลเข้ามาในเมืองเล็ก
จนบัดนี้ ดูจะเป็นเรื่องปกติของคนรุ่นใหม่ที่ใช้ชีวิตอย่าง “คนทันสมัย”
ที่คุ้นเคยกับของกิน ของใช้ ที่หาได้จากร้านที่ต้องมีชื่อ ผ่านสื่อที่โหมโฆษณา
ทั้งบรรดาแหล่งอินเทรนด์ทั้งหลายที่โพสต์ไว้ในโลกออนไลน์
ร้านค้าหน้าตาธรรมดา เริ่มหายไป มีร้านที่ตกแต่ง”สไตล์โมเดิร์น” เข้ามาแทนที่
ซึ่งทุกสิ่งล้วนมี “ราคา” ที่เพิ่มมากกว่าที่เคยเป็น
อ่านต่อ »
ฝนตกต่อเนื่องมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว อากาศครึ้มซึมเซา น่านอนชะมัด
เป็นเช้าวันอาทิตย์ที่ยังมีงานรอให้ทำอีกมาก
นั่งทะเลาะกับใจตนเองอยู่นั่นแล้ว..
ทำงานสิ ทำงาน.. ฮื้อ..ดูสิ ฟ้าหม่นสวย ใบไม้เขียวชอุ่มเชียว
มันจะเสร็จทันมั้ยเนี่ย..เดี๋ยววันจันทร์งานเข้ามาเพิ่มอีกตรึมนะ
ฮื้อ..ปวดแขนน่ะ เพลียๆ ด้วย เมื่อคืนนอนน้อย
เริ่มคิดได้แล้ว..คิดสิ คิดดดดด คิดดดดดซะ..
อือมม..คิดไม่ออกหรอก สมองไม่โล่ง งีบนิดนึงเหอะ จะได้ปลอดโปร่ง..นะ..นะ..
อ่านต่อ »
ระลอกคลื่นก่อแรงไหวให้ผิวน้ำ
เป็นความงามพริ้วพรายไม่หยุดนิ่ง
คลื่นชีวิตก่อกระแสแห่งความจริง
สรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน
ใบไม้ลิ่วลอยตามสายน้ำไหว
เฝ้าติดตามกระแสใจไหลวนวิ่ง
ใคร่ครวญให้ทันกระแสแห่งความจริง
ปลอบโยนใจให้นิ่งสงบงาม
แสงแดดจัดจ้า..ราวจะแผดเผาให้มอดไหม้..
เมฆคล้ำ..ฟ้าคราง..ครั่นครื้น..
ฝนกระหน่ำ..เนืองนอง..
ฝนซา..ฟ้าใส..ชีวิตหมุนเวียนไปไม่หยุดยั้ง อ่านต่อ »
นับตั้งแต่รู้จักและติดตามงานของออต..เจ้าของลานบ้านชนบถพิบูลย์..
ที่ชื่นชมในในการถ่ายทอดเรื่องราวด้วยภูมิรู้ และจิตใจอันละเมียดละไม
ทั้งในงานค่าย งานสอน งานศิลปวัฒนธรรม และ การใช้ชีวิต
ติดตามต่อเนื่องมาจนถึงเรื่องราวของ Hug School
ซึ่งเปรยๆ กับใครหลายคนว่าอยากไปดูจัง..
ต่อเมื่อได้ข่าว มินิเฮ..กับชาวฮัก..ความอยากไปร่วมงานก็พุ่งปรี๊ด..
แอบขวนขวายหาช่วงเวลาเผื่อจะสับหลีกการงาน ทั้งที่ความเป็นไปได้ออกจะน้อย
ด้วยเวลานัดหมายอยู่ในช่วงการสอบที่ได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่ร่วมกับหน่วยงานอื่น
กว่าจะหาลู่ทางได้เรียบร้อยก็จวนเวลา ทั้งน้าอึ่งและอุ้ยสร้อยต่างติดธุระ
คณะผู้ร่วมทางจึงมีเพียงสามคน
เดินทางกันยามบ่ายจวนเย็นย่ำ ตั้งใจจะใช้วิธีค่ำไหนก็นอนนั่น
เก็บระยะมาถึงเพียงครึ่งทาง จึงแวะพักที่พิษณุโลกโดยไม่ได้บอกเจ้าถิ่น^^
วันรุ่งขึ้น โอ้เอ้เอ้อระเหยกันจนสาย ถึงได้พาคุณหลานไปกราบพระพุทธชินราช พระพุทธชินสีห์
ก่อนให้คุณพี่จี(พีเอส)นำทางไปถึงขอนแก่น เมื่อจวนเวลาเต็มที
อ่านต่อ »
อยู่มานาน จนเห็นความต่างของวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป
ความสะดวกสบาย ง่าย และรวดเร็ว มีให้เห็นในทุกเรื่อง
ถ้อยคำ..ไม่เป็นไร..ซื้อเอาก็ได้..ง่ายดี มีให้ได้ยินอยู่เสมอ
ก็เดี๋ยวนี้ทุกสิ่งที่ซื้อขายบริการได้ถึงที่ ไม่ใช่มีแค่รถส่งพิซซ่า
มีทั้งรถแปมแปม ตลาดดิลิเวอรี่ระดับชาวบ้าน
แถมยังมีร้านอาหารที่ส่งให้แม้สั่งไข่เจียวราดข้าวแค่กล่องเดียว
ในความสำเร็จรูป รวดเร็ว ล้ำยุค บางสิ่งก็สูญหาย
ทั้งการเห็นคุณค่าของการอดทน รอคอย ให้เห็นผล
ความสุข ความอิ่มใจยามทำเรื่องยากสำเร็จได้ด้วยฝีมือ
และการได้สัมผัสรับรู้ สิ่งใด ด้วยความละเมียดละไม ให้รู้ลึกซึ้ง
อ่านต่อ »
ฝนที่ตกหนักต่อเนื่องทำให้ใครบางคนออกอาการเบื่อหน่าย
เฝ้าคอยเมื่อใดฝนจะหาย ก็ไม่หยุดตกสักทีนี่
พอมีช่วงฝนซา ก็รีบคว้าร่มออกไปเดินเล่น
ให้น้ำหยดกระเซ็นพอได้ชุ่มชื่น บ้างก็แอบถอดรองเท้ายืนย่ำในแอ่งน้ำ
ก่อนจะเดินตามกันต้อยๆ ไปหาที่เล่น เมื่อฝนขาดเม็ด
อ่านต่อ »
