รำพึง..
อ่าน: 1965
ระลอกคลื่นก่อแรงไหวให้ผิวน้ำ
เป็นความงามพริ้วพรายไม่หยุดนิ่ง
คลื่นชีวิตก่อกระแสแห่งความจริง
สรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน
ใบไม้ลิ่วลอยตามสายน้ำไหว
เฝ้าติดตามกระแสใจไหลวนวิ่ง
ใคร่ครวญให้ทันกระแสแห่งความจริง
ปลอบโยนใจให้นิ่งสงบงาม
Next : แค่..เรื่องธรรมดา ของคนธรรมดา » »
5 ความคิดเห็น
งดงามเจ้า
สายน้ำที่ ไหลผ่านมา ในครานี้
เหมือนจะชี้ บอกชะตา แก่ตัวฉัน
วันเวลา ล่วงเลย ผ่านไปพลัน
เหมือนวัยฉัน นับวัน จะผ่านเลย
(เด็กหญิงอายุ 14 คนหนึ่งแต่งไว้เมื่อสัก 40 ปีมาแล้ว)
โหฝีมือกดชัตเตอร์เลอล้ำเลิศ
ก่อกิ่งเกิดเงาพรายสายน้ำสวย
เพียงหนึ่งตัวแมลงหากร่วงหล่น
เพียงแผ่วสายลมโชยใบไม้ไหว
ภาพเงากระจ่างนิ่งจักเปลี่ยนไป
เหมือนใจ ที่ไร้ เกราะกำบัง
จึงเฉยๆ เลิกนับไป หลายปีแล้ว… คริ..คริ
.
ยามเพลิดเพลิน เล็งกล้องมองไปมา
.
อ่านแล้วแสนยินดีเป็นนักหนา
เติมความงาม ความคิด เติมปัญญา
ช่วยแวะมาบ่อยๆ จะคอยรอ..เน้อเจ้า..