เรื่องเล่าฤดูฝน

โดย dd_l เมื่อ สิงหาคม 13, 2010 เวลา 6:28 (เย็น) ในหมวดหมู่ เรียนรู้ชีวิต #
อ่าน: 3093

ฝนที่ตกหนักต่อเนื่องทำให้ใครบางคนออกอาการเบื่อหน่าย
เฝ้าคอยเมื่อใดฝนจะหาย  ก็ไม่หยุดตกสักทีนี่
พอมีช่วงฝนซา ก็รีบคว้าร่มออกไปเดินเล่น
ให้น้ำหยดกระเซ็นพอได้ชุ่มชื่น  บ้างก็แอบถอดรองเท้ายืนย่ำในแอ่งน้ำ
ก่อนจะเดินตามกันต้อยๆ ไปหาที่เล่น เมื่อฝนขาดเม็ด

เพียงฝนแรกก็เปลี่ยนแปรความร้อนแล้งเป็นความฉ่ำเย็น
ต้นดอกบัวดินข้างหน้าต่างออกดอกสะพรั่งอย่างพร้อมเพรียง
ดอกไม้ดอกเล็กสีชมพูสวย ตัดกับใบเขียวเข้ม เบ่งบานเป็นทิวแถว
เรียกความสนใจของผู้คนให้แวะผ่านและชื่นชม
ดอกไม้เล็กๆ ที่ยามไร้ดอกดูราวกับกอหญ้า บ่มตัวผ่านร้อนแล้งมาอย่างอดทน
ต่อเมื่อได้ฝน จึงผลิบาน แต้มโลกให้สดใส

สายฝน คืนชีวิตใหม่ให้กับมวลไม้
ใบอ่อนสีแดงของต้นอินทะนิล ชูช่อราวจะบอกให้รู้ พรุ่งนี้หนูจะโตเต็มใบ
บ้างหยัดใบสะท้อนแสงแดดดูงดงาม

ใต้ต้นไม้ใหญ่ใบหนา พบเห็ดรูปร่างแปลกตาหลายชนิด
บ้างงอกงามบนพื้นดิน  บ้างเกาะเกี่ยวเรียงรายบนเปลือกลำต้นสีคล้ำ
บ้างเกาะกลุ่ม บ้างเคียงคู่ บ้างดูราวสาวน้อยเริงระบำเป็นทิวแถว
บ้างกลมดิก บ้างเรียวแหลม หยักคด

 

 

เดินเลาะลัดตามสุมทุมพุ่มไม้ จนได้ภาพเห็ด เห็ด และ เห็ด หลากสีสัน

 

และนึกถึงความมหัศจรรย์แห่งชีวิต ที่ทุกสิ่งล้วนมีเวลาของตนเอง

เมื่อถึงเวลา ดอกไม้ก็ผลิบาน
เมื่อคืนวันผ่าน ดอกไม้ก็โรยรา
เมื่อถึงเวลา ดอกไม้ก็ผลิบาน
เมื่อถึงเวลา…..
เมื่อถึงเวลา…..
เมื่อถึงเวลา…..

« « Prev : ซิ่นแดง : ประวัติศาสตร์บนผืนผ้า

Next : ท่องราตรี..กับ..ดร.เม้ง » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

9 ความคิดเห็น

  • #1 ป้าจุ๋ม ให้ความคิดเห็นเมื่อ 13 สิงหาคม 2010 เวลา 8:06 (เย็น)

    ตอนนี้ที่โรงเรียนมงคลวิทยาคงไม่ต้องพึ่งหัวฉีดฝอยของคุณครูอารามสักระยะนะคะ

    เข้าใจว่าตอนนี้มองไปทางไหนก็สดชื่น อากาศก็เย็นสบายนะคะ ป้าจุ๋มก็ชอบดอกบัวดินค่ะ เขามีความอ่อนหวานแต่แกร่งในตัว…
    “ความมหัศจรรย์แห่งชีวิต ที่ทุกสิ่งล้วนมีเวลาของตนเอง”
    น้องครูอึ่งเขียนสั้นๆแต่เตือนสติดีจังเลยค่ะ…ขอบคุณค่ะ
    ตอนนี้ได้เวลาปล่อยวาง ปล่อยวาง ไปเรื่อยๆ เป็นหน้าที่ของรุ่นลูกๆเขาแล้ว…เราคอยเป็น The Wind Beneath their Wings… ก็พอแล้วค่ะ…
  • #2 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 13 สิงหาคม 2010 เวลา 9:16 (เย็น)

    เมื่อถึงเวลา….. พี่ครูอึ่งเราก็เขียนบันทึกน่ารัก ๆ มาให้อ่านเองแหล่ะ

    ไม่ต้องมาแซว

    กั่กๆๆ :P

  • #3 dd_l ให้ความคิดเห็นเมื่อ 14 สิงหาคม 2010 เวลา 6:50 (เช้า)
    ป้าจุ๋มขา..พลังของลมใต้ปีกยิ่งใหญ่เสมอ
    สายลมแม้จะมองไม่เห็น แต่ทุกคนก็สัมผัสได้ทั้งความนุ่มนวล ความเข้มแข็งของสายลม
    การทำหน้าที่อยู่เบื้องหลังอย่างเป็นสุขได้ ต้องอาศัยจิตใจที่งดงามนะคะ  หนูได้สัมผัสสายลมเย็นจากป้าจุ่มเสมอค่ะ

    อ่านคอมเม้นต์ของน้องปูและขำๆ  ก็จริงอ่ะ  ถ้าไม่ถึงเวลา อยากเขียนเท่าไรก็ไม่ได้เขียนสักที   และช่วงไหนที่ได้เขียนก็เขียนๆๆ  แล้วก็หายๆๆ
    จนบันทึกรายสัปดาห์ กลายเป็นรายปักษ์  รายเดือน  นี่กำลังพยายามไม่ให้เป็นบันทึกรายปีอยู่จ้า ^^
  • #4 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 14 สิงหาคม 2010 เวลา 11:10 (เช้า)

    ครูอึ่งชักคุยกับดอกไม้ต้นหญ้ารู้เรื่องแล้วนะ  อิอิ

  • #5 freemind ให้ความคิดเห็นเมื่อ 14 สิงหาคม 2010 เวลา 2:09 (เย็น)

    สวัสดีค่ะ

    น้องชอบฤดูฝนที่สุดค่ะ ชอบสายฝน ชอบความชุ่มชื้น ความเขียวชอุ่มของต้นไม้ใบหญ้า …และที่สำคัญอากาศสะอาดสดชื่น แถมไม่ต้องรดน้ำต้นไม้ด้วย…  ^_^

    ภาพในบันทึกนี้น่าชมและสดชื่นจริง ๆ
    ขอบคุณค่ะ

  • #6 อุ๊ยสร้อย ให้ความคิดเห็นเมื่อ 14 สิงหาคม 2010 เวลา 5:01 (เย็น)

    เมื่อถึงเวลาครูอึ่งก็เอารูปและบันทึกดีๆ มาให้อ่าน
    อิอิ…เลียนแบบครูปู

  • #7 dd_l ให้ความคิดเห็นเมื่อ 15 สิงหาคม 2010 เวลา 7:22 (เช้า)
    #4 สงสัยว่า ต่อไปคงพูดกับผู้คนไม่รู้เรื่องค่า เอ๊ะ..หรือว่าตอนนี้้กำ
    ลังเป็นอยู่่!?!!

    #5 ตั้งแต่ปรับปรุงอาคารที่ทำงาน ดูสายฝนอย่างเป็นสุขมากขึ้นค่ะ ไม่งั้นวันดีคืนดีที่ฝนตกหนักต้องช่วยกันขนของ วิดนำ้ยามดึกกันโครมคราม ฮ่าๆๆ
    ฤดูฝนแม้ฟ้าหม่นมัว ก็มีความสดชื่นเขียวสดใสให้เราชื่นชมนะคะ

    #6 พอดีไม่มีต้นยางให้คุยด้วย เลยคุยกับต้นไม้ เห็ด รา ไปแบบนี้แหละจ้าอุ้ย

  • #8 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 15 สิงหาคม 2010 เวลา 3:14 (เย็น)

    ชอบฝนเหมือนกันค่ะ และชอบแนวที่พี่ครูอึ่งเขียนอันนี้คอนเฟิร์ม ^ ^

  • #9 dd_l ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 สิงหาคม 2010 เวลา 7:36 (เช้า)
    เช้าีนี้เมฆครึ้มๆ อีกแล้ว  หลังฝนไม่ตกมาสองวัน  ฝนตกเวลาเปิดเรียนต้องคอยดูเจ้าัตัวเล็กกันหน่อย  เธอชอบขออนุญาตไปเข้าห้องน้าเวลานี้แหละ  ก็ได้เดินกางร่มคันเล็กบ้างใหญ่บ้าง  แล้วก็ไปแวะจอดเอาเท้ายื่นไปเขี่ยน้ำเล่น ไปดูกบ ปลา ที่อาจว่ายทวนน้ำมาในร่องน้ำ  และถึงแม้จะมีทางเดินมีหลังคาจากห้องเรียนไปจนถึงห้องน้ำ  กลับมาหัวก็ยังเปียก  ก็ชอบยื่นออกไปเงยหน้าดูน้ำหยดจากชายคามั่ง ดูโน่นดูนี่มั่งนี่แหละ

    พวกโตๆ ก็ชอบแสดงพลัง  ขี่จักรยานยนต์ฝ่าฝนไม่รู้ร้อนหนาว  ตัวเปียกมาเชียว  ไล่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสำรองก็ไม่ค่อยยอม อาย..  ทีเวลาไม่สบายมานอนหน้าแดงอยู่ในห้องพยาบาลละก็  หายซ่าส์เชียวล่ะเบิร์ด ฮ่าๆๆ

แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.16900897026062 sec
Sidebar: 0.07829213142395 sec