ลานไผ่

        อาม่ามีครอบครัวเมื่ออายุได้ ๑๘ ปี (ถ้านับแบบคนไทยก็อายุเพียง ๑๗ ปี เพราะคนจีนจะนับอายุเมื่อเกิดมาก็จะมีอายุหนึ่งปี)  อาม่าเล่าว่า การมีครอบครัวเมื่ออายุ ๑๘ ปีในสมัยโน้นถือว่าช้าหรือแก่ไปแล้ว  ในสมัยโน้นการแต่งงานของลูกหลานจีนส่วนใหญ่เป็นการแต่งงานโดยผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายตกลงและเห็นชอบกัน บางทีเจ้าบ่าวเจ้าสาวไม่เคยเห็นกันมาก่อนก็มี เป็นลักษณะที่ต่อมาเรียกว่า “การแต่งงานแบบคุมถุงชน” ในกรณีของอาม่ากับอากง มีโอกาสได้เห็นกันและทำความรู้จักกันก่อน โดยเริ่มต้นจากการที่มี  แม่สื่อมาพูดคุยกับผู้ใหญ่ (พ่อแม่) ของทั้งสองฝ่ายคือ เล่ากงเล่าม่า  เมื่อทั้งสองฝ่ายเห็นดีด้วยก็จะมีการนัดแนะมาดูตัวกัน ส่วนใหญ่จะเป็นการพาผู้ใหญ่ฝ่ายชายและตัวฝ่ายชายที่จะเป็นเจ้าบ่าวมาที่บ้านฝ่ายหญิง เพื่อดูตัวฝ่ายหญิง โดยฝ่ายหญิงมักจะเป็นคนนำน้ำหรือน้ำชา และ ของว่างออกมาบริการ ระหว่างที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายพูดคุยกัน

       อาม่าและอากง ต่างเคยเห็นกันมาบ้าง เพราะอาศัยอยู่บนถนนสายเดียวกัน แต่อยู่ห่างกันพอสมควร  และครอบครัวทั้งสองก็รู้จักกันพอสมควรเนื่องจากเล่ากงมีอาชีพเป็นช่างไม้เหมือน แม้ว่าคนหนึ่งเป็นช่างก่อสร้างบ้านอีกคนเป็นช่างทำเฟอร์นิเจอร์ก็ตาม

       อ่านต่อ »

    เล่ากง ที่เดินทางมาอยู่โคราชก่อนคนอื่น ๆ  และได้ภรรยาเป็นคนไทยด้วย แต่ไม่มีลูกด้วยกันเพราะเล่ากงเป็นหมัน เลยไม่มีลูกกับเล่าม่าด้วยเช่นกัน  ดังนั้นเมื่อ อาม่าแต่งงาน หลังจากมาอยู่เมืองไทยได้ ๑๐ ปี (อาม่าแต่งงานเมื่ออายุ ๑๘ ปี ซึ่งอาม่าบอกว่า ถือว่าอายุมากแล้วในสมัยนั้น จะแต่งงานเมื่ออายุ ๑๕-๑๖ ปี กันเป็นส่วนใหญ่) เมื่อ อาม่าแต่งงานแล้วก็ต้องไปอยู่บ้านอากง ตามประเพณีของชาวจีน  เล่ากงซึ่งไม่มีลูกจึงเดินทางกลับไปประเทศจีน เพื่อไป ขออากู๋ จากพี่ชาย (ลูกคนที่ ๓ ของพ่อแม่) มาเลี้ยงเป็นบุตรบุณธรรมแทน…..อาม่าเล่าว่า ตอนที่เล่ากงไปขอ  พี่ชายจะให้ลูกอีกคน แต่เล่ากง เห็นอากู๋ (ตอนนั้นอายุ ๘ ขวบ) แล้วถูกใจมากกว่า เนื่องจากเป็นเด็ก หน้าตาดี น่ารักกว่า จึงขออากู๋มาเป็นลูกบุญธรรมแทน  ดังนั้น อาม่าจึงมีอากู๋มาเป็นน้องชาย (เป็นลูกพี่ลูกน้อง) มาอยู่ที่โคราชด้วยกันตั้งแต่นั้นมา

ภาพข้างบนเป็นภาพที่ อาม่า อากู๋ และ อาอี้ ถ่ายด้วยกันครั้งที่กลับไปเยี่ยมญาติที่เมืองจีนด้วยกัน ในตอนที่อาม่า อายุประมาณ ๖๐ ปี อาม่าเล่าให้ฟังว่า ตอนที่ไปเมืองจีนครั้งนั้นเป็นช่วงที่ทางประเทศจีนกำลังไว้ทุกข์จากการเสียชีวิตของท่านประธานเหมาเจ๋อตุง พอดี (ประธานเหมาเจ๋อตุง เสียชีวิตเมื่อวันที่ ๑๘ กันยายน พ.ศ. ๒๕๑๙) อ่านต่อ »

        เรื่องของเล่ากงเล่าม่าของเรา  ฟังอาม่าเล่าใหม่ ๆ รู้สึกสับสนพอสมควร ก็พยายามค่อย ๆ คุยสอบถามเพิ่มเติมจนได้ภาพที่ค่อนข้างชัดเจน จึงนำมาเล่าไว้สำหรับลูก ๆ หลาน ๆ ได้รับทราบดังนี้

          อากงอาม่า ก็จะมีกันสองฝ่าย คือ ฝ่ายพ่อแม่ของพ่อ (ฝ่ายชาย) จะเรียกว่า ไล่กงไล่ม่า  ส่วนพ่อแม่ของแม่ (ฝ่ายหญิง) จะเรียกว่า งั่วกงงั่วม่า  เมื่อพูดถึงพ่อแม่ของอากงและอาม่าอีกชั้นก็จะเรียกว่า เล่ากงเล่าม่า ถ้าจะเรียกให้เต็มก็จะเรียกว่า ไล่เล่ากงและไล่เล่าม่า สำหรับ พ่อแม่ของอากง และ งั่วเล่ากงและงั่วเล่าม่า สำหรับพ่อแม่ของอาม่า

กรณีของอาม่าของเรายิ่งซับซ้อนมากขึ้นเพราะ  พ่อแม่ของอาม่ายกอาม่าให้เป็นลูกบุญธรรมของน้องชาย  ดังนั้นอาม่าจึงเหมือนมีพ่อแม่อย่างละ ๒ คน คือพ่อแม่ที่ให้กำเนิด กับพ่อแม่ที่เลี้ยงดูจนเติบใหญ่ นั่นคือพวกเราจะมี งั่วเล่ากงและงั่วเล่าม่า อย่างละ ๒ คน แต่เวลาพูดถึงโดยทั่วไปจะเรียกสั้น ๆ ว่า เล่ากงเล่าม่าเฉย ๆ โดยส่วนใหญ่ก็จะหมายถึง เล่ากงเล่าม่าที่มาอยู่เมืองไทยที่เลี้ยงดูอาม่ามาตั้งแต่เล็ก ๆ  สอบถามจากอาม่าจึงได้ทราบว่า อาม่าเก็บภาพของ เล่ากงเล่าม่าทั้งสอง ใส่กรอบเล็ก ๆ ไว้ จึงถ่ายภาพมาให้ได้เห็นกันครับ

ภาพเล่ากงเล่าม่า ที่เป็น พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดอาม่า  ที่อยู่เมืองจีน อ่านต่อ »

      การเดินทางจากซัวเถาประเทศจีนมาเมืองไทยโดยทางเรือของอาม่า เดินทางมาพร้อมกับคุณพ่อหรือเตี่ยของอาม่าเอง (เล่ากง ของพวกเรา)  อาม่าเล่าให้ฟังว่า เป็นเรือขนาดใหญ่ มีผู้โดยสารมาเป็นร้อย ๆ คน มีการบันทุกสินค้ามาด้วยจำนวนมากที่ด้านล่างสุดของเรือ  ชั้นถัดขึ้นมาเป็นบริเวณโล่ง ที่ผู้โดยสารพักอาศัยอยู่รวมกันในการเดินทางมา โดยมีของใช้ที่จำเป็นส่วนตัวของแต่ละคนมาด้วย และที่ขาดไม่ได้ ก็อย่างที่เราเคยได้ยินได้ฟังมาในเชิงเปรียบเทียบว่า “คนจีนที่เดินทางมาประเทศไทยจำนวนมาก สิ่งที่มีติดตัวมานั้นมีน้อยมาก มีแค่เสื่อผืนหมอนใบ เท่านั้น  แต่ด้วยความขยัน อดทน อดออม ก็สามารถมาสร้างเนื้อสร้างตัว จนมีฐานะร่ำรวยได้ ที่เมืองไทย”  สำหรับผู้โดยสารที่มีฐานะดีก็จะอยู่ชั้นบนสุด โดยมีการแบ่งเป็นห้อง ๆ อย่างเป็นสัดเป็นส่วน ก่อนจะเป็นชั้นที่เรียกว่าชั้นดาดฟ้าเรือ  เล่ากงและอาม่าเดินทางมาในชั้นที่ผู้โดยสารพักอาศัยอยู่รวมกัน ตลอดระยะเวลาเดินทางประมาณหนึ่งสัปดาห์  หลาย ๆ คนเมาเรือ  กินอาหารไม่ได้ แต่อาม่าไม่เป็นไร และยังเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือได้อีกด้วย  สำหรับเรื่องอาหารการกิน ทางเรือจะบริการเฉพาะน้ำ ข้าวสวยและข้าวต้ม  ผู้โดยสารจะต้องนำกับข้าวหรืออาหารอื่น ๆ มาเอง ซึ่งส่วนใหญ่ก็คือ ผักดอง หมูเค็มและปลาเค็ม

อ่านต่อ »

           เมื่อวันที่ ๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓ มีโอกาสไปร่วมงาน  ผู้ตรวจการแผ่นดินพบประชาชนในส่วนภูมิภาค ณ ห้องสุรนารีบอลลูม โรงแรมดุสิต ปริ๊นเซส จังหวัดนครราชสีมา พร้อมกับทีมของวุฒิอาสาธนาคารสมอง  ที่ได้รับการเข้าร่วมงานนี้ในฐานะเครือข่ายของ ผู้ตรวจการแผ่นดิน อ่านรายละเอียดได้จากบันทึกของ อาม่าหลินฮุ่ย ผู้ประสานให้ทีมวุฒิอาสาไปร่วมงานนี้ครับ

         อ่านต่อ »

       การเดินทางไปเยี่ยมดินแดนมรกตเม็ดงาม หรือ สวิสเซอร์แลนด์แดนอิสาน ที่อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา ในเทศกาลเบญจมาศบานในม่านหมอก ครั้งที่ ๘ ของเราในครั้งนี้ นอกจากเพื่อการเติมพลังลมปราณของชีวิตของเราเองแล้ว เรายังดีใจมากที่ได้พบเพื่อนร่วมพัฒนา และได้เห็นความเจริญก้าวหน้าของการจัดงานหลาย ๆ อย่างด้วยกันเช่น การที่มีการเตรียม มัคคุเทศน์น้อย ไว้อธิบายและนำชมบริเวณงาน โดยมัคคุเทศน์น้อยเหล่านี้ นอกจากจะสามารถอธิบายเป็นภาษาไทยได้แล้ว ยังสามารถที่สื่อสารเป็นภาษาอังกฤษได้ในระดับหนึ่งอีกด้วย  ในกรณีที่นักท่องเที่ยวเป็นชาวต่างประเทศ ซึ่งคาดว่ามีจำนวนไม่น้อยทีเดียวที่แวะมาในเทศกาลนี้ 

     อ่านต่อ »

       เมื่อพฤหัสที่ผ่านมา ได้รับเชิญให้ไปร่วมงานปีใหม่ ของกลุ่มคน สว. (ได้รับบอกเล่าว่า บางคนก็สวยทุกวัน บางคนก็สายทุกวัน และบางคนก็ทำสาวทุกวัน…อิอิ) ของจังหวัดนครราชสีมา ที่นัดเจอกันที่ห้องประชุมศาลากลางจังหวัด  โดยก่อนที่จะไปสนุกสนาน ร่วมรับประทานอาหาร  และ แลกของขวัญกันเนื่องในโอกาสขึ้นปีใหม่ ปี พ.ศ. ๒๕๕๓ นั้น ก็เป็นการประชุมประจำเดือนของกลุ่ม ที่เรียกอย่างเป็นทางการว่า วุฒิอาสา ธนาคารสมอง จังหวัดนครราชสีมา  ที่สมาชิกจะต้องมีอายุเกิน ๖๐ ปี หรือ เกษียณจากงานแล้วเท่านั้น มีสุขภาพร่างกายยังแข็งแรง  มีจิตอาสาในการช่วยเหลือสังคม  ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ ธนาคารสมอง ระดับประเทศ  อันเป็นศูนย์รวมผู้ทรงคุณวุฒิในสาขาอาชีพต่าง ๆ ที่เกษียณอายุแล้วทั้งจากภาคราชการหรือเอกชนที่เป็นผู้ทรงความรู้  ความสามารถ  มากด้วยประสบการณ์การทำงาน  มีสุขภาพดี  มีความพร้อมและสมัครใจที่จะนำปัญญา  ความรู้  และประสบการณ์  มาช่วยพัฒนาประเทศโดยไม่หวังผลตอบแทนส่วนตัว  แต่มุ่งถึงผลประโยชน์ส่วนรวมของประเทศชาติ  โดยธนาคารสมองจะทำหน้าที่ประสานเชื่อมโยงเครือข่ายต่าง ๆ  เพื่อให้วุฒิอาสาได้ทำงานสอดคล้องกับความต้องการในการพัฒนาประเทศ (อ่านเพิ่มเติมได้ที่เวบไซต์ ธนาคารสมอง http://brainbank.nesdb.go.th )

   อ่านต่อ »

        เมื่อวานพาท่าน ผบ.ทบ. สว. (ผู้บัญชาการที่บ้าน สวยทุก ๆ วัน….อิอิ) ไปเติมพลังลมปราณชีวิต ที่วังน้ำเขียวมา  ในเทศกาลเบญจมาศบานในม่านหมอก ครั้งที่ ๘ ณ. บริเวณ อบต. ไทยสามัคคี   ได้รับพลังลมปราณเพิ่มมาไม่น้อยทีเดียว  นอกจากได้สูดโอโซนอย่างเต็มปอดแล้ว ยังได้พบเพื่อนสนิท มิตรสหายร่วมพัฒนา ที่ร่วมด้วยช่วยกัน สนับสนุน ส่งเสริม ให้การท่องเที่ยวของวังน้ำเขียว เดินไปข้างหน้าอย่างที่พวกเราอยากจะเห็น เพื่อเป็นมรกตเม็ดงามอยู่คู่ประเทศไทยและโลกนี้อย่างยั่งยืน

         การไปครั้งนี้ของเรา ทั้งเราและมิตรร่วมพัฒนาได้พบกันโดยไม่ได้มีการนัดล่วงหน้า ต่างฝ่ายจึงต่างได้รับความสุข  และพูดคุยกันถึงความหลังอย่างชุ่มชื่นหัวใจ  รายละเอียดและภาพ  สามารถติดตามได้จากบล็อกของ ท่าน Lin Hui ครับ

      วันนี้ขออนุญาติแนะนำร้านกาแฟสด ช่วยลดโลกร้อนครับ  เป็นร้านกาแฟเปิดใหม่ในปี ๒๕๕๓ ที่รับผิดชอบต่อสังคมและโลก โดยตั้งใจที่จะมีส่วนร่วมในการช่วยลดโลกร้อน ดังนั้นการตกแต่งและของใช้ในร้านการจึงเป็นการนำเอาของเก่ามาใช้ (Reused) หรือ นำของเก่ามาซ่อมแซม (Repaired) เพื่อการตกแต่งและใช้งานในร้าน เช่นเก้าอี้เก่า โต๊ะเก่า พัดลม และของอื่น ๆ ที่อากงอาม่าเคยใช้จริง ๆ ในอดีต มีการจัดบริเวณให้มีบรรยากาศที่ร่มรื่น ด้วยต้นไม้ใหญ่ ไม้ดอกไม้ประดับ และ อื่น ๆ  ยากที่จะบรรยายให้เห็นภาพจริง ๆ ได้ครับ ต้องมาสัมผัสด้วยตนเอง

       นอกจากกาแฟหลากหลายสูตร ที่บรรจงปรุงจากเมล็ดกาแฟอาราบิก้าสดชั้นเยี่ยมจากประเทศลาวแล้ว ยังมีเมนูน้ำผลไม้ปั่นเพื่อสุขภาพ ที่ไม่ผสมอัลกอฮอล์อีกหลายแบบให้เลือก สำหรับมานั่งดื่มพักผ่อนและพูดคุยกัน   พร้อมกับของว่างอีกหลากหลายชนิด  แถมด้วยของที่ระลึกจากโคราชที่ออกแบบมาเป็นพิเศษเฉพาะที่นี่ อาม่ากาแฟ แห่งเดียวเท่านั้น

       อ่านต่อ »

      ในการไปร่วมงานทำบุญตักบาตรข้าวสารอาหารแห้ง เนื่องในโอกาสปีใหม่ ๒๕๕๓  กับสมาชิกหมู่บ้านยางใหญ่พัฒนา เมื่อวันที่ ๙ ที่ผ่านมา นอกจากอิ่มบุญแล้วยังได้มีโอกาส รับทราบกิจกรรมต่าง ๆ ของหมู่บ้านจากผู้ใหญ่บ้านอีกด้วย  ทำให้ทราบว่ามีชมรมต่าง ๆ หลายชมรมในหมู่บ้าน ที่ยังไม่มีโอกาสได้เข้าไปร่วมกิจกรรมด้วย เนื่องจากไม่ได้รับข้อมูลข่าวสาร   และได้รับทราบว่ามีโครงการเปิดชมรมใหม่ชื่อ “ชมรมฅนรักสุขภาพ” ที่มาเปิดตัวโครงการในวันนี้ด้วย  หลังเสร็จจากการทำบุญตักบาตร ผมจึงแวะไปสมัครเป็นสมาชิกก่อนเดินทางกลับบ้าน พร้อมทั้งได้รับแจก CD และหนังสือ ธรรมะ ที่ทางชมรมนำมาแจกให้แก่ผู้สนใจฟรี  พร้อมทั้งรับแผ่นประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับชมรมมาด้วย ก็นับมาเป็นข่าวดี และเป็นความยินดีต้อนรับปีใหม่ของเราอีกอย่างครับ

อ่านต่อ »