อาม่าเล่าเรื่อง (๒) ถึงเมืองไทย

โดย Panda เมื่อ 13 สิงหาคม 2010 เวลา 11:28 ในหมวดหมู่ เรื่องเล่าทั่วไป #
อ่าน: 2438

 

      การเดินทางจากซัวเถาประเทศจีนมาเมืองไทยโดยทางเรือของอาม่า เดินทางมาพร้อมกับคุณพ่อหรือเตี่ยของอาม่าเอง (เล่ากง ของพวกเรา)  อาม่าเล่าให้ฟังว่า เป็นเรือขนาดใหญ่ มีผู้โดยสารมาเป็นร้อย ๆ คน มีการบันทุกสินค้ามาด้วยจำนวนมากที่ด้านล่างสุดของเรือ  ชั้นถัดขึ้นมาเป็นบริเวณโล่ง ที่ผู้โดยสารพักอาศัยอยู่รวมกันในการเดินทางมา โดยมีของใช้ที่จำเป็นส่วนตัวของแต่ละคนมาด้วย และที่ขาดไม่ได้ ก็อย่างที่เราเคยได้ยินได้ฟังมาในเชิงเปรียบเทียบว่า “คนจีนที่เดินทางมาประเทศไทยจำนวนมาก สิ่งที่มีติดตัวมานั้นมีน้อยมาก มีแค่เสื่อผืนหมอนใบ เท่านั้น  แต่ด้วยความขยัน อดทน อดออม ก็สามารถมาสร้างเนื้อสร้างตัว จนมีฐานะร่ำรวยได้ ที่เมืองไทย”  สำหรับผู้โดยสารที่มีฐานะดีก็จะอยู่ชั้นบนสุด โดยมีการแบ่งเป็นห้อง ๆ อย่างเป็นสัดเป็นส่วน ก่อนจะเป็นชั้นที่เรียกว่าชั้นดาดฟ้าเรือ  เล่ากงและอาม่าเดินทางมาในชั้นที่ผู้โดยสารพักอาศัยอยู่รวมกัน ตลอดระยะเวลาเดินทางประมาณหนึ่งสัปดาห์  หลาย ๆ คนเมาเรือ  กินอาหารไม่ได้ แต่อาม่าไม่เป็นไร และยังเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือได้อีกด้วย  สำหรับเรื่องอาหารการกิน ทางเรือจะบริการเฉพาะน้ำ ข้าวสวยและข้าวต้ม  ผู้โดยสารจะต้องนำกับข้าวหรืออาหารอื่น ๆ มาเอง ซึ่งส่วนใหญ่ก็คือ ผักดอง หมูเค็มและปลาเค็ม

       อาม่าเล่าให้ฟังว่า เมื่อเดินทางมาถึงประเทศไทย (เข้าใจว่าเป็นท่าเรือคลองเตย กรุงเทพฯ) ก็จะมีคนจีนที่มาอยู่ที่เมืองไทยแล้วมารับ เล่ากงกับอาม่าพร้อมคนจีนอื่น ๆ อีกจำนวนหนึ่งไปพักอยู่ที่บ้านพักชั่วคราวที่เป็นบ้านในสวน  โดยเป็นสวนมะพร้าวเป็นส่วนใหญ่  ก่อนที่เล่ากง (ซึ่งเป็นน้องชายของเตี่ยอาม่า) ที่มาอยู่ที่โคราชก่อนแล้วเดินทางมารับจากที่พักชั่วคราวนี้ที่กรุงเทพฯ เดินทางมายังโคราช ที่เล่ากงเล่าม่า เดินทางมาพักอาศัยและทำมาหากินอยู่ก่อน และเป็นผู้ชักชวนให้เตี่ยของอาม่าซึ่งเป็นพี่ชายมาอยู่ประเทศไทย  เตี่ยของอาม่ามาทดลองอยู่ประเทศไทย (ที่โคราช) เพื่อตัดสินใจว่าจะมาอยู่อย่างถาวรหรือไม่ ในที่สุดก็ตัดสินใจกลับไปอยู่เมืองจีนเหมือนเดิมที่มี เล่าม่า (ภรรยา) และลูก ๆ อีกลายคนรออยู่ โดย เล่ากงเล่าม่า  (รูปภาพ) ที่มาอยู่โคราชแล้วไม่มีลูกของตนเอง จึงขออาม่าจากพี่ชายเพื่อเป็นลูกบุญธรรม ให้อยู่ประเทศไทยต่อไป  ด้วยเหตุนี้เองอาม่า (ซึ่งตอนนั้นอายุเพียง ๘-๙ ขวบ) จึงได้อยู่เมืองไทยและเติบโตที่โคราชมาจนถึงปัจจุบัน

« « Prev : อาม่าเล่าเรื่อง (๑) การเดินทางมาจากเมืองจีน

Next : บ้านชานเมือง (31) ฝนมาแต่น้ำคงไม่ท่วมแล้ว » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

2 ความคิดเห็น

  • #1 freemind ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 สิงหาคม 2010 เวลา 12:09

    สวัสดีค่ะ

    แวะมาอ่านเรื่องราวของเล่าม่าเล่ากงค่ะ
    แม่เคยเล่าว่า บรรพบุรุษสมัยก่อนลำบาก อดทน ขยันประหยัดมาก และหลาย ๆ ท่าน เมื่อสร้างฐานะแล้ว หากไม่ได้กลับไปย้งมาตุภูมิ ก็มักจะส่งเงินทองไปจุนเจือญาติและครอบครัวที่เมืองจีนเสมอ

    รออ่านต่อค่ะ

  • #2 Panda ให้ความคิดเห็นเมื่อ 20 สิงหาคม 2010 เวลา 23:37
    ขอบคุณ freemind ครับ ที่แวะมาอ่านเรื่องราวของเล่ากงเล่าม่า
    ชีวิตของชาวจีน ที่มาเมืองไทย จำนวนมากก็เป็นอย่างที่คุณแม่เล่านะครับ
    เมื่อสองวันก่อน ได้รับทราบจากอาม่าเพิ่มเติมว่า เรื่องที่ อาม่าได้เป็นบุตรบุญธรรม ของเล่ากงเล่าม่า นั้นได้เป็นตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ไม่ใช่มายกให้ตอนมาอยู่เมืองไทย สาเหตุที่ เตี่ย แท้ ๆ ของอาม่า ยกอาม่า ให้เป็นบุตรบุญธรรมของ เล่ากง ที่เป็นน้องชาย เนื่องจากเมื่ออาม่าเกิดมา แม่ของอาม่า ไม่สบายมาก จึงมีการยกลูก (อาม่า) ให้เป็นบุตรบุญธรรมของน้อง เพื่อเป็นเคล็ดให้หายป่วย อาม่าเล่าให้ฟังว่า ถ้าเวลาใครมีบุตรเกิดมาแล้วเลี้ยงยาก ก็จะมีการยกให้เป็นบุตรบุญธรรมของญาติๆ เพื่อแก้เคล็ดเช่นเดียวกัน

แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.51115012168884 sec
Sidebar: 0.51919889450073 sec