ลานไผ่

       เรื่องการถ่ายรูปในงานเป็นอีกเรื่อง ที่เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดไว้ว่าจะเกิด  เริ่มตั้งแต่งานช่วงเช้า ผู้ที่เจ้าสาวนัดหมายมาช่วยถ่ายรูปช่วงพิธีเช้ามีสองคน บอกว่าเป็นเพื่อน โดยนัดให้มาถึงบ้านงานประมาณ 7.30 น. เช่นเดียวกับแจ้ง ผู้ใหญ่ (พลตำรวจตรี วาทิน คำทรงศรี ซึ่งเป็นคุณลุงของเจ้าสาว) ที่จะมาช่วยเป็นประธานในพิธีให้ รวมทั้งญาติที่จะมาร่วมพิธี  เพราะพิธีจะเริ่มจริง ๆ เวลา 7.59 น.  โดยนัดแนะทางฝ่ายเจ้าบ่าวว่า ขบวนขันหมากควรมาถึงก่อนเวลาเล็กน้อย   คุณลุงและคุณป้าพร้อมลูกชายและลูกสาว ที่มีศักดิ์เป็นพี่ของเจ้าสาว เดินทางมาถึงบ้านในเวลาประมาณ 7.30 น. ตามที่นัดหมาย  อีกประมาณ 15 นาที ได้รับแจ้งว่า ทางขบวนรถขันหมากของเจ้าบ่าวเดินมาถึงหน้าหมู่บ้านแล้ว  ก่อนเวลาประมาณ 15 นาที  เราจึงประสานให้นำรถเข้าหมู่บ้านมา และให้ไปจอดรออยู่ที่ซอยก่อนถึงบ้านเจ้าสาวก่อน  เพราะยังไม่ถึงเวลาและที่สำคัญคือ ตากล้องทั้งสองคนยังเดินทางมาไม่ถึง  เรารอจนเหลือเวลาอีกเพียง 5 นาที ตากล้องก็ยังคงมาไม่ถึง แม้จะโทรประสานล่วงหน้าก่อนเกือบชั่วโมง  ผมจึงตัดสินใจเดินหน้าพิธีตามเวลาที่กำหนด  โดยแจ้งทางขบวนขันหมากเจ้าบ่าวให้เคลื่อนขวนมาที่หน้าบ้าน  โดยตัวเอง ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า คือการทำหน้าที่ตากล้องเสียเอง (โชคดีที่ผมเอง ได้เตรียมกล้องไว้พร้อมอยู่ในกระเป๋ากันไว้อยู่แล้ว) และ ลูกปัทรีบให้เพื่อนอีกคนที่มาช่วยงานตั้งแต่เมื่อวานแล้ว รีบไปเอากล้องของตนเองมาช่วยถ่ายรูปอีกคน เรื่องนี้เจ้าสาวกับเจ้าบ่าวคงไม่ทราบในตอนนั้น….ก็เป็นเรื่องคาดไม่ถึงอีกครั้งครับ…..ตากล้องเดินทางมาถึงหลังพิธีเริ่มแล้วเกือบ  10 นาที  แต่เราก็มีรูปและเริ่มพิธีตามกำหนดเวลา คือ 7.59 น. ได้ตามที่ตั้งใจครับ….รูปทั้งสามคือรูปที่ผมถ่ายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีครับ…..ขอบคุณสวรรค์จริง ๆ  เราจึงสามารถมี Presentation ที่ครบขั้นตอน เพื่อนำเสนอได้ในงานเลี้ยงฉลองสมรสช่วงเย็น

         อ่านต่อ »

       ในการจัดงานแทบทุกงาน ย่อมเกิดปัญหาที่ไม่คาดหมายได้เสมอ  ในการจัดงานแต่งงานของลูกในครั้งนี้ ก็เช่นเดียวกันครับ  เราเตรียมงานกันมาหลายเดือน โดยเฉพาะเรื่องของการจองโรงแรม เพื่อใช้เป็นสถานที่ในการจัดงาน เรื่องนี้เราให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวเป็นผู้เลือกและดำเนินการเป็นหลัก  เมื่อทราบว่า ตกลงได้สถานที่คือ ห้องแกรนด์บอลรูม ของโรงแรม  เราก็สบายใจว่า ห้องแกรนด์บอลรูม ตามข้อมูลของโรงแรมในอินเตอร์เน็ต  มีขนาดพื้นที่ใช้สอย 790 ตารางเมตร  สามารถจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำ 480 ท่านได้   

       อ่านต่อ »

        มีโอกาสจัดงานแต่งอย่างมีส่วนร่วมครั้งที่ 2 อย่างจริงจังในชีวิต เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2552 ที่ผ่านมา  ไม่ใช่ผมได้แต่งงานเป็นครั้งที่ 2 หรอกนะครับ แต่เป็นการได้ร่วมการจัดงานของลูกสาว ถือว่าเป็นการได้ร่วมจัดงานอย่างจริงจังเป็นครั้งที่ 2 นอกเหนือจากการจัดงานแต่งของตนเอง เมื่อ 35 ปีก่อน จึงอยากจะนำมาเล่าสู่กันฟัง จากประสบการณ์การจัดงานที่ห่างกันถึงขนาดนี้ เผื่อจะให้ข้อคิดหรือประโยชน์แก่ท่านอื่น หรือได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กับท่านอื่นบ้างครับ

          อ่านต่อ »

     ช่วงระหว่างวันที่ 4-8 ธันวาคม 2552 นี้มีงาน ฉลอง 60 ปีงานงิ้ว ของตลาดอำเภอปักธงชัย  เป็นงานที่ถือว่าเป็นงานประจำปีที่ยิ่งใหญ่ของชาวตลาดปักธงชัย ที่จัดมานานเป็นปีที่ 60 แล้วในปีนี้  ดังนั้นจึงเป็นงานที่ผมได้พบเห็นและร่วมงานมาตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็ก  งานงิ้วประจำปี ที่เรียกกันอย่างสั้น ๆ ที่จริง หัวใจสำคัญของงานคือ งานสักการะ ขอพร “ปึงเถ่ากงม่า”  ที่เป็นศาลเจ้าประจำตลาดปักธงชัยนั่นเอง  ชาวตลาดปักธงชัยและลูกหลานชาวตลาดปักธงชัย แม้จะไปทำมาหากินหรือไปมีครอบครัวอยู่ในที่ไหนของประเทศก็ตาม จะพยายามมาร่วมงานนี้ให้ได้ทุกปี เพื่อมาสักการะ ขอพร จาก “ปึงเถ่ากงม่า”   ให้มีโชคมีลาภ  มีความสุข ความเจริญในชีวิต  เป็นช่วงรวมญาติของแต่ละครอบครัวอีกวาระหนึ่งด้วย

           อ่านต่อ »

        สำหรับการจัดงานสัปดาห์หนังสือโคราช  ( Korat Love  Reading ) ระหว่าง วันที่ 3-6 ธันวาคม 2552 ณ บริเวณลานย่าโม เช่นเดียวกัน

     เพื่อส่งเสริมให้พี่น้องประชาชนรักการอ่านหนังสือ เพื่อนำความรู้ที่ได้จากการอ่านหนังสือ มาใช้ในชีวิตประจำวัน เพราะการอ่านคือการหาความรู้ที่ใช้ต้นทุนน้อยที่สุดนั้น   นอกจากจะมีนิทรรศการเกี่ยวกับหนังสือและการอ่านแล้ว ยังมีนิทรรศการเทิดพระเกียรติ “โครงการแก้มลิง” การประกวดบอนไซ และการประกวดภาพถ่ายหัวข้อ “วิถีโคราช ..วิถีพอเพียง” และแน่นอน นอกจากการออกร้านจำหน่ายหนังสือของสำนักพิมพ์ต่าง ๆ  พร้อมการลดราคาแล้ว  ที่ขาดไม่ได้ก็คือ การออกร้านจำหน่ายอาหารและของฝากระดับ OTOP 4 -5 ดาว ของเมืองโคราช อีกมากมายเช่นงานอื่น ๆ

      การไปเที่ยวชมงานครั้งนี้ของเราก็ได้ทั้งอาหารสมอง (หนังสือ) และ อาหารอร่อย ระดับ OTOP 4-5 ดาวติดมือกลับบ้านด้วยครับ

       หลังจากไหว้ย่าโมแล้ว เราก็ได้มีโอกาสร่วมชมงานวันสุดท้ายของงานเทิดไท้ องค์ภูมิพล ( KORAT LOVE THE KING ) ที่จัดโดยเทศบาลนคร นครราชสีมา  ระหว่าง วันที่ 3-6 ธันวาคม 2552 ณ บริเวณลานย่าโม

      เพื่อเทิดพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธันวามหาราช เพื่อให้ประชาชนได้ร่วมถวายความจงรักภักดี แด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ โดยการจัดกิจกรรมต่างๆ มากมาย  มีการลงนามถวายพระพร ณ ลานอนุสาวรีย์, นิทรรศการโครงการปลูกจิตอาสาปลูกต้นไม้ให้พ่อ สร้างจิตสำนึกให้ประชาชนในพื้นที่ ให้มีส่วนร่วมในการดูแลรักษาสิ่งแวดล้อม  พบกับการแสดงดนตรี  KORAT YOUTH ORCHESTRA   ซึ่งเป็นวงดนตรีของเยาวชนจากสถานศึกษาต่างๆในจังหวัดนครราชสีมา กลุ่มนักดนตรีที่เข้าร่วมจาก 11 สถาบัน ในการบรรเลงประเภทเครื่องเป่า จำนวนกว่า 200 คน  เล่นเครื่องสายจำนวนกว่า 100 คน และ นักร้องที่เข้าร่วมจำนวนกว่า 300 คน  ประชาชนสามารถเข้าร่วมรับฟังการแสดงแสดงดนตรีเทิดพระเกียรติได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย

     รายละเอียดของงานอื่น ๆ คงหาได้ไม่ยากจากอินเทอร์เน็ตครับ เราโชคดีจริง ๆ ที่ได้ไปร่วมชมงานในวันสุดท้าย

      แม้ว่าผมเป็นชาวโคราชโดยกำเนิด  แต่ไม่น่าเชื่อครับผมเพิ่งไปเดินที่ลานย่าโมเป็นครั้งแรกเมื่อวานนี้เอง (6 ธันวาคม 2552)  จึงได้เห็นและชื่นชมกับ อนุสรณ์สถานวีรชนคนโคราช  ที่สร้างไว้ในบริเวณลานย่าโมแห่งนี้  จากบันทึกเขียนไว้ว่า

     ” อนุสรณ์สถานวีรชนคนโคราช   อนุสรณ์สถานแห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อปีพุทธศักราช ๒๕๔๘ เพื่อเชิดชูวีรกรรมท้าวสุรนารี (คุณหญิงโม)  และวีรชนคนโคราช ที่ได้ช่วยกันต่อสู้ข้าศึกศัตรูที่มารุกรานจนได้ชัยชนะเมื่อปีพุทธศักราช ๒๓๖๙ “  ดังนั้นผมจึงได้มาชื่นชมอนุสรณ์สถานแห่งนี้หลังการสร้างถึง 4 ปีทีเดียว  ก็อดที่จะนำภาพมาให้ได้ร่วมชื่นชมกันไม่ได้ครับ  ท่านใดที่มีโอกาสแวะมาโคราช ไหว้ท่านท้าวสุรนารีแล้ว ก็อย่าลืมแวะมาสัมผัสบรรยากาศบริเวณลานย่าโมและอนุสรณ์สถานวีรชนคนโคราชที่อยู่ติดกันด้วยนะครับ

      บริเวณลานย่าโม แห่งนี้  จะใช้เป็นลานจัดกิจกรรมต่าง ๆ อยู่เป็นประจำของชาวโคราช ดังนั้นเมื่อท่านแวะมาก็จะได้สัมผัสกับชาวโคราชได้มากขึ้น  มีกิจกรรมมากมายหลายแบบในบริเวณนี้  เป็นที่พักผ่อนยามเย็นและยามค่ำคืนของชาวโคราช  บริเวณลานย่าโมนี้ ในสมัยก่อนเป็นบริเวณสวนไม้ดอกไม้ประดับที่เรียกว่า สวนรัก และ ตลาดโต้รุ่ง ของชาวโคราช  ในสมัยโน้น (ช่วงที่ผมเรียนอยู่ชั้น ม. 7- 8 โรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย) โดยเฉพาะช่วงใกล้สอบ จะไปดูหนังสือที่บ้านเพื่อนที่อยู่ใกล้ ๆ จนดึก ก็ปั่นจักรยานสองล้อ หรือบางครั้งก็เดินจากบ้านเพื่อนมาหาอะไรรับประทานกันที่ตลาดโต้รุ่งแห่งนี้  หรือบางทีก็ให้ใครคนใดคนหนึ่งหรือสองคนออกไปซื้อกลับมารับประทานกันไปติวกันไป   ในสมัยนั้นใครผ่านมาที่โคราชยามค่ำคืน  ตลาดโต้รุ่งแห่งนี้ก็เป็นจุดนัดพบ ที่แวะมาหาของรับประทานกัน  มีของอร่อย ๆ ให้เลือกชิมมากมาย รวมทั้งมีของฝากจากโคราชอันหลากหลาย ให้เลือกซื้อติดมือกลับไปอีกด้วย  ผมยังจำบรรยากาศดี ๆ เหล่านั้นได้ครับ 

รูปบนขวาเป็นรูปเก่า แสดงบริเวณอนุสาวรีย์ท้าวสุรนารี ที่เรามีแขวนอยู่ที่บ้าน

       เมื่อวานชวนท่าน ผบทบ. ไปไหว้ย่าโม เพื่อเป็นสิริมงคล โดยครั้งแรกคิดจะเดินทางไปในวันพ่อแห่งชาติ แต่นึกอีกที คงมีคนหนาแน่นมากจึงเปลี่ยนมาเป็นหลังวันพ่อแห่งชาติหนึ่งวันคือ วันที่ 6 ธันวาคม 2552 แทน  เมื่อขับรถมาตามถนนสายกลางที่ตรงมาถึงบริเวณหน้าอนุสาวรีย์ของท่านท้าวสุรนารี (คุณหญิงโม หรือ คุณย่าโม ที่ชาวโคราชเรียกขานท่านเป็นส่วนใหญ่) ใจแป้วไปเยอะคิดว่า สงสัยจะต้องวนหาที่จอดรถหลายรอบ เหมือนเมื่อสัปดาห์ก่อนมาเที่ยวงาน BBQ Festival@Korat 2009 เสียแล้ว เพราะมีรถบัส (ทัวร์) ขนาดใหญ่จอดอยู่บริเวณหน้าอนุสาวรีย์ เรียงต่อกัน 4-5 คัน ผมเลี้ยวซ้ายตามการบังคับเดินรถทางเดียว ผ่านบริเวณข้างลานย่าโม พบว่ามีรถยนต์จอดอยู่เต็มตลอด  และได้เห็นป้าย งานสัปดาห์เทิดไท้องค์ภูมิพล 3-6 ธันวาคม 2552 ณ ลานย่าโม  เห็นเวทีการแสดงและต่อด้วยเห็น การออกร้านหนังสือและร้านอาหารต่าง ๆ ตลอดแนวลานย่าโม รวมทั้งป้ายงานสัปดาห์หนังสือโคราช 3-6 ธันวาคม 2552 ณ ลาย่าโม เช่นเดียวกัน ยิ่งทำให้หนักใจมากขึ้นว่าจะมีโอกาสได้ที่จอดรถได้บริเวณข้างลานย่าโมหรือไม่ เพราะมีรถจอดอยู่เต็มตลอดแนว

        ผมค่อย ๆ ขับรถไปอย่างช้า ๆ มองหาที่จอด  แต่ไม่มีวี่แววว่าจะมีช่องว่างเหลือให้จอดรถได้ ผ่านแยกแรกที่ปกติจะให้เลี้ยวขวาแต่ก็มีการปิดถนนเพื่อใช้เป็นที่จัดงาน  ผมขับต่อไปเรื่อย ๆ จนเกือบจะสุดบริเวณลานย่าโม ถึงถนนทางแยกที่สามารถให้เลี้ยวขวาเพื่ออ้อมลานย่าโมได้  แต่เหมือนมีปาฏิหารย์ครับ  จังหวะที่รถผมจวนจะถึงทางแยกอยู่แล้ว  มีรถเก๋งที่จอดอยู่คันหนึ่งเปิดสัญญาณไฟเลี้ยวซ้ายเพื่อที่จะออกจากที่จอด  ผมชะลอรถและเปิดสัญญาณไฟเลี้ยวขวาและจอดรอ เพื่อแสดงว่าผมต้องการเข้าจอดแทนที่ทันที  เราโชคดีอย่างไม่น่าเชื่อครับที่ได้มีที่จอดข้างลานย่าโม  ได้ไปไหว้ท่านท้าวสุรนารี ตามที่ตั้งใจมา แล้วก็ได้ชมงานวันสุดท้ายของทั้งสองงานข้างต้นด้วย แถมได้ซื้ออาหารอีกหลายอย่างที่ขึ้นชื่อของโคราช ทั้งเพื่อไปรับประทานเองและฝากคุณแม่อีกด้วย  เราโชคดีหลายชั้นครับ

     เนื่องในโอกาสวันพ่อ 5 ธันวาคม  2552  ปีนี้มีเวลาอยู่กับบ้านแบบสบาย ๆ   นึกถึงคุณพ่อที่จากพวกเราไปนานหลายปีแล้ว  คุณพ่อเป็นต้นแบบของผมและลูก ๆ ในเรื่องความขยันหมั่นเพียรและการดูแลเลี้ยงดูลูก ๆ 

      จำได้ว่าตอนสมัยที่ผมยังเด็ก ๆ เรียนอยู่ในชั้นประถมศึกษา  คุณพ่อกับพี่ชายจะตื่นแต่เช้า ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง  ออกจากบ้านไปเพื่อไปรอรับซื้อของที่ชาวบ้านจะนำมาขายยังตลาด แต่คุณพ่อกับคุณพี่จะไปรอดักซื้อก่อนที่ชาวบ้านจะเดินทางมาถึงตลาด   อุปกรณ์ที่นำติดตัวไปก็จะมีตาชั่งแบบเก่าที่เป็นคันด้ามยาวเพื่อไว้ชั่งน้ำหนักของที่จะซื้อ  ของที่ซื้อก็จะมีทั้งข้าวเปลือก เป็ด ไก่ และ ของป่าต่าง ๆ ที่ชาวบ้านเอามาขาย  พอฟ้าสว่างก็จะกลับมาเปิดร้านที่เป็นร้านค้าปลีก ที่มีทั้งของใช้ต่าง ๆ เครื่องมือสำหรับทำการเกษตร เสื้อผ้า และของอื่น ๆ อีกมาก  เรียกว่าถ้ามีคนมาถามหาอะไรที่ไม่มีขาย  คุณพ่อก็จะพยายามไปหาซื้อว่าไว้ขาย โดยเดินทางจากตัวอำเภอไปซื้อมาจากร้านค้าขายส่งที่อยู่ในตัวจังหวัด

        คุณพ่อจะดูแลเรื่องอาหารการกินและการไปโรงเรียนของลูก ๆ อย่างดี  คุณพ่อจะเป็นคนไปซื้ออาหารจากตลาดเอง ไม่ว่าจะเป็นผักผลไม้  เนื้อหมูและปลา นำมาให้คุณแม่เป็นผู้ทำให้พวกเราได้ทานก่อนที่จะไปโรงเรียน  และในตอนกลางวันคุณพ่อก็จะเป็นผู้นำอาหารใส่ปิ่นโต ปั่นจักรยานไปส่งให้เราได้รับประทานกันที่โรงเรียนทุกวัน คุณพ่อจะนั่งดูเราทานจนอิ่มแล้วจึงนำเอาปิ่นโตกลับบ้าน  ดังนั้นพวกเราจึงได้รับประทานทั้งอาหารเช้าและอาหารกลางวันอย่างเต็มที่   คุณพ่อจะซื้ออาหารที่ดี ๆ มาให้พวกเราทานกันอย่างสม่ำเสมอ  คุณพ่อพูดกับพวกเราเสมอว่า “คนเรา ถ้าได้รับประทานอาหารที่ดีมีประโยชน์ ก็จะทำให้ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง มีสมองที่ดีและเฉลียวฉลาด“  ดังนั้นเรื่องอาหารการกิน คุณพ่อจะเลือกแต่อาหารที่ดีมีคุณภาพให้พวกเราได้รับประทานกัน  และพวกเราก็ไม่ทำให้คุณพ่อผิดหวังครับ  ลูกของพ่อทุกคนเรียนดี สอบได้ที่หนึ่งของชั้น หรือที่หนึ่งของโรงเรียนกันแทบทุกคน  มีชื่อติดบอร์ดของโรงเรียนกันหลายคน

       ขอบพระคุณ คุณพ่อ ที่ทำให้ลูก ๆ มีวันนี้ คุณพ่อที่เป็นทั้งผู้ให้ และเป็นแบบอย่างที่ยอดเยี่ยมของพวกเราทุกคน…..ระลึกถึงพ่อครับ

        สัตว์ชนิดต่าง ๆ ที่มาเยี่ยมเยือนบ้านเราหลายอย่างเราไม่อยากให้มาโดยเฉพาะสัตว์เลื้อยคลานอย่างงู  แต่มีสัตว์อีกหลาย ๆ อย่างที่เราอยากเห็นเขาให้บ่อยเท่าไหร่ยิ่งดี อย่างเช่นพวกแมลงต่าง ๆ โดยเฉพาะพวกผีเสื้อ ที่มีหลากหลายในขนาดและสีสรรอันสวยงามต่าง ๆ กัน  เขาจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาเยี่ยมบ้านเรา  ผมชื่นชอบและได้เพลิดเพลินไปกับเหล่าผีเสื้อเหล่านี้ ที่ได้เห็นเขาบินชื่นชมดอกไม้ใบไม้จากดอกนี้ไปดอกนั้น  บางทีก็เห็นเขาบินโฉบเฉี่ยวเหมือนกับไล่ตามกันเป็นคู่  เห็นแล้วทำให้มีความสุขและสบายใจไปกับเหล่าผีเสื้อเหล่านี้ด้วย  ดูเขาช่างมีความสุขเหลือเกิน บินจากดอกโน้นไปดอกนี้ ได้ดมกลิ่นหอมของดอกไม้และชิมน้ำหวานจากดอกไม้เหล่านั้นอีกด้วย เรียกว่าได้ทั้งอาหารกายและอาหารใจไปพร้อม ๆ กัน  นึกถึงว่าถ้าเราเป็นผีเสื้อได้คงมีความสุขสุดยอดจริง ๆ 

(หมายเหตุ : ภาพล่างซ้าย เป็นภาพโดย ท่าน Lin Hui)

      อาจจะเป็นด้วยเหตุนี้หรือเปล่าที่คนโบราณหรือศิลปิน มักเปรียบเทียบว่า ผู้ชายเหมือนผีเสื้อส่วนผู้หญิงเหมือนดอกไม้ เป็นของคู่กัน  แต่คิดไปอีกทีไม่น่าจะใช่นะ เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นจริง  ผีเสื้อจะเป็นฝ่ายเลือกดอกไม้ข้างเดียว  ดูดดมชมดอกไม้หลาย ๆ ดอกได้ตามใจชอบ  แต่สำหรับผู้ชายกับผู้หญิง (ในปัจจุบัน)  ต่างมีสิทธิในการเลือกชื่นชมซึ่งกันและกันได้อย่างเท่าเทียมกัน  หรือว่าในสมัยโบราณ  ผู้ชายมีสิทธิเลือกผู้หญิงฝ่ายเดียวและสามารถมีผู้หญิงได้หลาย ๆ คนอีกด้วย…..

       ท่านมีความคิดเห็นอย่างไร กับการเปรียบเทียบว่า  ”ผีเสื้อกับดอกไม้ เหมือน ผู้ชายกับผู้หญิง”  ทั้งในอดีต ปัจจุบัน